Ik ben benieuwd hoeveel Zaanse jongeren zich door deze slagzin geroepen voelen om zich te ontdoen van messen en ander wapentuig. De politie doet immers zijn uiterste best om ze naar het verzameladres (politiebureau in Zaandijk) te lokken.
Ik hoop dat er veel wapens worden ingeleverd, maar ik hoop tegelijkertijd dat er weinig jongeren komen opdagen. Omdat ik me niet kan voorstellen wat een kind van pakweg vijftien jaar met een mes op zak moet.
Door Anneke van Dok
Vroeger droegen alleen padvinders messen: om er takken mee te snijden voor een houtvuur in de open lucht, maar die associatie blijkt nu te naïef. Op de één of andere manier zijn geweld en criminaliteit een fact of life voor sommige jongeren geworden. En daar willen ze zich tegen wapenen. Als ik terugdenk aan het aantal schietincidenten op Amerikaanse scholen, kan ik me dat nog een beetje voorstellen. Maar op Nederlandse scholen doet deze uiterste vorm van geweld zich zelden voor.
Na de schietpartij op een school in Erfuhrt, leidde ik een debat over veiligheid op school, waarin ik de leerlingen uitdaagde hun mening te geven over hun eigen verantwoordelijkheid. ‘Wat zou je doen als je getuige was van een vechtpartij op straat,’ vroeg ik. De meerderheid vond, dat je je gsm niet moest pakken om de politie te bellen. Ze noemden daarbij de volgende argumenten: Ik kijk wel uit, zo meteen nemen ze wraak op mij, ik ben geen verrader, misschien heeft degene die in elkaar geslagen wordt dat wel verdient en: de politie komt toch niet als je belt.
Ook het feit, dat ze op school hun spullen achter slot en grendel moesten plaatsen, dat ze door een detectiepoortje naar binnen moesten, dat ze hun nieuwe jas beter thuis konden laten en dat videobewaking ze constant in de gaten hield, was voor hen een fact of life.
Ik was nogal geschokt, omdat ik me tijdens mijn eigen schooltijd altijd veilig voelde. Maar dat was in een gebouw waarin maar een paar honderd leerlingen pasten en er slopen geen hasjdealers rond het schoolplein.
De inzamelingsactie die gisteren is begonnen en die een week gaat duren, heeft veel publiciteit getrokken: op de televisie (o.a. in het programma Buitenhof) en op de radio. Ik hoop dat het hier niet bij blijft en dat er een diepgaander debat volgt, waarin de oorzaken van het wapenbezit onder jongeren meer aandacht krijgt.
Foto: mes dat op de Kermis in Zaandam als prijs te winnen was (foto: Zaanstad)
Drop je knife, ja als je je mes(sen) kan inleveren dan zeg je dat niet in het Nederlands want dat klinkt niet natuurlijk, ook hier ga je over een veel voorkomend iets de laatste tijd interessant doen door te zeggen "knife" in plaats van mes, het moet niet gekker worden in dit land.
Ik ben het helemaal met je eens. De boodschap moet voor iedereen duidelijk en begrijpelijk zijn. Dus in onze eigen taal.
Als we toch de term aanpassen naar het nederland maak er dan maar drop je wapen van! (boksbeugels, ploertendoders etc.)