Eén van de Zaanse verhalen trok deze week  extra mijn belangstelling, omdat die over de Wereldwinkel ging, die helaas moet sluiten.

Dat is een groot gemis voor Zaandam, maar een nog groter verlies voor de producenten van de artikelen, die je er kunt kopen.

Door Anneke van Dok

Het doet me pijn, als de Wereldwinkel wordt afgeschilderd als een geitensokkenliefhebberij. Sokken zijn er niet eens te koop. Ik heb de snelle ontwikkeling van eerlijke handel zelf meegemaakt als voorzitter van Max Havelaar (van 2000 tot 2008).

In die periode ontstond het idee om onze marketing te richten op een nieuwe clientèle:  die van de opportunistische idealisten, die graag eerlijke producten van goede kwaliteit willen kopen, maar er niet voor omrijden. De Wereldwinkels hadden de omslag al gemaakt en waren omgevormd tot moderne winkels, met aantrekkelijke etalages en mooie designspullen. -Ik kom er graag om een origineel cadeau te kopen: zoals tafellopers uit Peru of een fraai stuk aardenwerk uit Afrika-. De meeste Wereldwinkels bevinden zich bovendien op prominente plaatsen in het centrum van Europese steden, zo ook in Zaandam tegenover een eersteklas meubelzaak.

Max Havelaar wendde de steven door zijn licentiehouders (zoals supermarkten) te vragen alle fairtradeproducten, waaronder koffie, cacao, honing, wijn, suiker, bloemen en fruit,  gedurende één week in oktober op zichthoogte aan te bieden en daar reclame voor te maken. De reacties overtroffen onze verwachtingen in aantal en originaliteit, en sommige bedrijven zetten dit beleid ook na die ene week voort. Het marktaandeel van fairtradeproducten ging steil omhoog en het assortiment werd  uitgebreid met eerlijke katoen,  die onder meer wordt verwerkt in onze Euro’s. Ikzelf bezocht in Zuid-Afrika een wijngaard, waar fairtradewijn werd geproduceerd door een bedrijf met arbeiderszelfbestuur en ik ontmoette er de voorzitter van de pas opgerichte fairtrade-organisatie van Zuidelijk Afrika.

Conclusie: fairtrade kan al  lang niet worden beschouwd als hobby van goedwillenden, maar moet worden erkend als een belangrijk middel tot verheffing van boeren (1,7 miljoen)  en arbeiders in  ontwikkelingslanden en als slimme handel van de toekomst. Daarom is het dieptriest dat juist in Zaandam, ooit de cacaostad van de wereld,  de Wereldwinkel moet sluiten.