Ze was even de fotowinkel in gegaan en toen ze een paar minuten later weer op haar fiets wilde stappen, greep ze mis. Gestolen.

Dorien Rijke uit Krommenie was boos en verdrietig. Natuurlijk was het stom dat ze de fiets niet op slot had gezet, maar dat is toch geen reden om hem te pikken?

Een oude en trouwe fiets stelen, was wel een heel hard gelag voor een slordigheid.

“Die fiets is niet van de dief, maar van mij. Al meer dan twintig jaar. Een fantastische fiets. Die hoort in mijn schuur te staan en nergens anders.”

Dorien wilde het verlies niet meteen accepteren. Ze kwam op het idee om een beroep te doen op het gevoel of het geweten van de dief. Want stel je voor dat hij spijt had gekregen.

“Misschien is het wel geen echte dief, maar een joyrijder. Iemand die even een fiets nodig had en hem geleend heeft om bij het station te komen. Toen dacht ik: laat ik een poging wagen en hem of haar een brief schrijven.”

Foto Van Wijk wilde graag meewerken en gaf Dorien de ruimte op de winkelpui om haar brief onder de aandacht te brengen. Antwoord heeft Dorien nog niet gehad. Ze heeft inmiddels al weer een nieuwe fiets. Ze mist haar oude Union nog wel, maar ze raakt al aardig gewend aan de nieuwe.

Door Jaap de Jong De foto linksboven is gemaakt door Josefien Gigengack