Het schaatsen was een klein feestje, een sentimental journey (wij noemen dat een emotionele reis. Red) door slootjes die ik zo goed ken. Het ijs was prachtig glad. Tot mijn verbazing was het niet druk. Dat is wel eens anders geweest.
Door: Jan Schoen
Ik herinner mij dat op dagen als vandaag de meeste dorpelingen zich op het ijs bevonden. Dat wilde niemand missen. Het was een sociale gebeurtenis van de eerste orde. Dan zag je mensen die je jaren niet gesproken of gezien had en vrijwel iedereen kon goed schaatsen. Dat ontbreekt er nu aan. Er zijn te weinig goede winters waarin iedereen goed kan leren schaatsen. Het is zoiets als met zwemmen, het duurt even voordat je het onder de knie hebt en als je het kunt verleer je het niet meer. Dat is met schaatsen ook zo. Als je het kunt vind je het leuk om te doen. Voor mij is de grootste charme om een tocht langs de dorpen te schaatsen. Dan zie je de wereld zoals je het zelden ziet. Het is wel zo dat de meesten van mijn generatie zich niet meer op de schaats wagen. Bang om te vallen en iets te breken. Sommigen zijn lichamelijk niet in staat om op de gladde ijzers te begeven. Wat dat betreft ben ik bevoorrecht.
Slechts twee mensen die ik kende ontmoette ik. Hans, met wie ik het dorp onveilig maakte. En Marrie. Zij is ouder dan ik maar ze schaatst als een jonge hinde.
En zo kroop de middag voorbij. Bij mijn zus aangekomen stond er een glaasje port klaar.
Mooi stukje over het schaatsen rondom Westzaan. Dat bracht me tijdje terug naar de vorige eeuw, bij je vader thuis met Aad, Erik, Thijs, jijzelf, ikzelf en wellicht Rob en Piet, effe een bakkie doen. Dan via de vijver naar de Gouw tot de Noorder-IJ-en-Zeedijk, over de dijksloot langs Rote op zaagsel stroef en meestal veel te dun ijs, klunen bij de Wipbrug, over de Reef terug naar de Noord. Bij de sluis aan begin van de Weelsloot klunen naar de Nauernasche vaart met als einddoel Café de Vlonder op Nauerna. Daar onder het genot van een Beerenburg van de Weduwe Joustra met verbazing constateren dat het laatste stuk ijs op de Nauernasche Vaart toch wel erg dun was. Mooie herinneringen.
Dat was weer een bijzonder fijn schaatsweekend in Westzaan. Mooi ijs en warme chocomel bij Jongwijs. Heerlijk allemaal. Was wel even oppassen bij het Weelbrugwakje.
Westzaan op zijn mooist, het was heerlijk! Even weg uit de dagelijkse hectiek; ouderwets genoten!
Bij mij achter veel gezelligheid, muziek, lichten en koek en zopie. Beeetje ijs en de Zaankanters stappen erop!
Dat was toch blij makend wakker worden vanochtend, lekker mee schaatsend met Jan Schoen! Dank daarvoor!
Er werd natuurlijk aan alle kanten gewaarschuwd dat het te gevaarlijk was...nog te dun, gevaar voor wakken enz. Dus ? Dan blijft men netjes thuis, is men intussen wel gewend, we worden overal voor gewaarschuwd. Vorst ? Ga liever niet de weg op, trek warme kleren aan, water en een deken mee enz enz. pffff
Er werd natuurlijk op alle berichten gereageerd. En vaak op negatieve wijze. Maar ja, je hebt er natuurlijk van die azijnpissers bij.... pffff