Vandaag – donderdag 28 november – diende bij de bestuursrechter in Haarlem de zoveelste zitting over de Hemkade en de voortdurende strijd tussen de familie Groen-Guilazov, North Sea Venue en Zaanstad. Op de agenda stonden onder andere het Snowbass-festival, de Zaanderhorn en de monumentale bunker.
Over vergunningen voor evenementen op de North Sea Venue (Hemkade 48) is met grote regelmaat bezwaar gemaakt. Het gebruik van het terrein voor festivals is een strijdpunt tussen de exploitant, de gemeente en de familie Groen, bewoners van Hemkade 51.
De juridische strijd over het gebruik van het terrein duurt al ongeveer dertien jaar. De kosten voor de gemeente (en de strijdende partijen) zijn enorm, maar het conflict lijkt uitzichtloos gezien de voortdurende stroom van plannen, scenario’s, juridische procedures en handhavingsverzoeken.
Langlopende zaken
Aan het begin van de zitting werden een aantal langlopende zaken besproken waarin Zaanstad te laat had beslist op bezwaren van de familie Groen, wat leidde tot meerdere dwangsommen door overschrijding van de wettelijke termijnen.
Tijdens de zitting liet Groen weten af te zien van alle dwangsommen, op voorwaarde dat de gemeente voortaan tijdig beslissingen publiceert.
Voor de familie Groen lijkt bezwaar maken inmiddels eerder de regel dan uitzondering. Ze tekenen vrijwel bij elk nieuw aangekondigd evenement bezwaar aan. De gemeente erkende dat vergunningprocedures soms onder tijdsdruk staan, maar benadrukte dat dit geen structureel probleem is.
Tijdens de discussie richtte Elvira Groen, die haar familie zonder advocaat vertegenwoordigde, haar frustratie ook op de eigenaar van North Sea Venue, Ivar Moens, die zelf niet aanwezig was. Ze noemde hem geen enkele keer bij zijn naam, maar verwees consequent naar hem als ‘Mister Outlaw’. Volgens haar lijkt hij ‘alles te kunnen maken, niet alleen in Zaanstad, maar ook in de rest van Nederland’.
Snowbass festival
Na het afronden van de langlopende zaken kwam de vergunning voor het Snowbass-festival in 2020 aan bod. Hiermee werd toestemming gegeven voor horeca-activiteiten in de buitenlucht, wat volgens Elvira Groen in strijd is met het bestemmingsplan.
Ze stelde dat het festival, net als andere evenementen op het terrein, voor overlast zorgt door geluid, verkeer en beperkte toegang tot hun woning. Ook in dit geval zouden de vergunningen vaak te laat worden gepubliceerd, waardoor bezwaarprocedures vrijwel onmogelijk worden.
Een ander discussiepunt was het gebruik van tenten tijdens het festival. Groen stelde dat de tenten illegaal waren geplaatst en gebruikt werden om drank te schenken en in te slapen. Ze benadrukte dat deze tenten de doorrijroute naar haar woning blokkeerden en wees op de mogelijke invloed van drugsgebruik op het terrein.
De advocaat van North Sea Venue bestreed deze aantijgingen fel. Hij stelde dat de tenten volledig vergund waren en slechts als loungetenten werden gebruikt:
‘Er wordt niet geslapen, er wordt niet gedronken, mensen chillen daar alleen tijdens het festival.’
80 procedures
Hij uitte harde kritiek op de bezwaren van Groen. Hij noemde haar verhaal ‘strijdig met de waarheid’ en stelde dat haar bezwaren vaak juridisch ongegrond zijn. Hij merkte op dat er al ongeveer 80 procedures en zittingen waren geweest, waarbij de Raad van State Groen keer op keer in het ongelijk had gesteld.
‘Het is een hetze,’ vond hij, en voegde eraan toe dat het soms voelt als een ‘Stockholm-syndroom’ – een psychologisch fenomeen waarbij slachtoffers een emotionele band ontwikkelen met hun vermeende tegenstanders. Volgens hem lijkt Groen obsessief te strijden tegen North Sea Venue, zelfs zonder grond.
Naast deze stevige woorden werd al snel duidelijk dat het muziekgenre dat tijdens sommige feesten op de Hemkade wordt gedraaid, niet bepaald in de smaak valt bij Elvira Groen. Terwijl de advocaat van North Sea Venue zijn betoog hield, zat Groen stilletjes iets op te zoeken op YouTube.
Toen ze het woord terugkreeg, vroeg ze de rechter: ‘Weet u wel wat hardcore is?’ Voordat de rechter kon antwoorden, liet ze een willekeurig hardcore-nummer door de zaal knallen. De rechter reageerde droog en nuchter: ‘Ik weet wat hardcore is, ja’.
Monumentale bunker
Tijdens de zitting kwam ook de bunker op het terrein van de Hemkade aan bod. De bunker, die op grond staat die mevrouw Groen van Rijkswaterstaat huurt, is aangewezen als gemeentelijk monument.
Mevrouw Groen maakte bezwaar omdat ze de bunker als opslag gebruikt en vindt dat de status haar beperkt. Haar bezwaar werd eerder niet-ontvankelijk verklaard, omdat omwonenden en huurders volgens de regels geen belanghebbenden zijn bij zulke besluiten.
Mevrouw Groen ging in beroep, maar deed dit te laat. Ze stelde dat ze geen bericht over de beslissing had ontvangen en dat het besluit niet in haar digitale dossier stond. De advocaat van Zaanstad legde uit:
‘Als iemand digitaal bezwaar indient, reageren we digitaal. Bij een schriftelijk bezwaar gaat alles schriftelijk verder. Dat is de werkwijze.’
Volgens de gemeente is dit correct verlopen. Groen gaf ook aan dat ambtenaren zonder aankondiging het terrein bezochten, wat ze ziet als huisvredebreuk.
Zaanstad benadrukte dat de procedures volgens de regels zijn gevolgd en dat de monumentenstatus nodig is om de bunker te beschermen.
Zaanderhorn openbaar?
Na een lange zit van bijna 2,5 uur werd als afsluiter de vraag geopperd of het wel terecht was dat een deel van de straat, vanaf de Pieter Ghijsenlaan op het Balkenhaventerrein, wordt onttrokken aan de openbaarheid.
Volgens de gemeente heeft dit gedeelte geen nut meer voor openbaar verkeer, omdat de weg doodloopt. De familie Groen is het hier niet mee eens, omdat het hen de toegang tot hun woning ontneemt.
Eerder stelde Zaanstad een gebiedsvisie op waarin een eigen toegangsweg voor de familie Groen was opgenomen. De familie stond positief tegenover dit plan, maar de gemeenteraad verwierp het voorstel. Volgens Zaanstad was er te weinig ruimte om de voorgestelde weg goed aan te leggen, wat uiteindelijk het breekpunt werd. Sindsdien heeft de gemeente geen nieuwe opties onderzocht.
Elvira Groen wees erop dat in de gebiedsvisie duidelijk stond dat een openbare weg noodzakelijk was.
‘Het is nooit de bedoeling van de gemeente geweest om echt een goede toegang voor ons te regelen.’
Ze beschuldigde de gemeente ervan haar familie te ’treiteren’ en hen systematisch tegen te werken.
Rechts het deel dat aan de openbaarheid moet worden onttrokken, links woning familie Groen.
De uitspraak wordt verwacht op 9 januari. We houden je op de hoogte van de uitkomst. We vrezen echter dat dit waarschijnlijk niet de laatste zaak zal zijn tussen de drie partijen.
Door: Nick Boeske. Info: Zitting bestuursrechter Haarlem en Hemkade-dossier. Foto: De Orkaan.
Even de feiten op een rijtje wat betreft de Tobrukbunker:
-In 2022 heeft Rijkswaterstaat een landmeting laten uitvoeren, waarin is vastgesteld dat de Tobrukbunker voor een deel op de gepachte grond van RWS door de Belangenvereniging Tuinders Zaanderhorn, een deel op de gepachte grond van RWS door de familie Groen-Guilazowa en een deel op de grond van RWS staat.
-De Tobrukbunker staat leeg, deze wordt dus niet gebruikt voor opslag van Elvira. Dit is bekend aangezien de ingang van de bunker op grond van één van de tuinders is gesitueerd. De familie Groen-Gilazowa kan in de bunker komen via een gat aan de zijkant.