Witte rook! Na 13 dagen van staken is gisteravond een overeenstemming bereikt tussen de FNV en de directie van Tate & Lyle.
Vanochtend om 9:30 uur werden de afspraken eerst voorgelegd en toegelicht aan de leden. Zij namen daarop een besluit:
‘Na intensief en constructief mediationproces hebben Tate & Lyle en FNV overeenstemming bereikt over de inhoud van een nieuwe T&L cao met een looptijd van 1 april 2022 tot en met 31 maart 2024.
Naast een structurele loonsverhoging en eenmalige uitkering is overeenstemming bereikt over een structurele automatische prijscompensatie met een maximum percentage op jaarbasis. CNV zal de gelegenheid krijgen om het onderhandelingsresultaat mede te ondertekenen.’
De partijen kwamen weer in gesprek op aandringen van de rechtbank. Tate & Lyle spande een kort geding aan tegen de FNV om de staking te beëindigen, maar de rechter vond dat er eerst gesproken moest worden. Die gesprekken bleken dus succesvol..
De bond eiste automatische prijscompensatie in de cao, maar de directie wilde daar niet aan. Daarop werd op 10 juni van deze maand de productie stilgelegd. Bij Tate & Lyle vallen rond de 200 medewerkers onder de cao. Bijna driekwart is FNV-lid.
Hier vind je meer stukken over de staking.
Foto boven: Tom Tulleken
Inderdaad er is niets anders bereik dan de loonsverhoging die de directie circa 8 dagen terug op tafel heeft gelegd. Het APC verhaal wat on onderhandelbaar was is dus van tafel geveegd. Nu word het APC pas over 2 jaar ingevoerd. Met een max van 6,5%. Is de inflatie dan 15% zitten ze er aan vast. Is de inflatie 0% dan krijgen ze niets. Dus ja, de werkgever heeft hier terecht gewonnen. Al heeft het beide partijen heel veel geld gekost.
Gefeliciteerd. Maar wat ontzettend jammer voor een heel klein stukje Koog aan de Zaan. Wat genoot van een even, veel frissere en stillere omgeving.
Heel mooi resultaat. Klasse dat de stakers en de FNV hun poot hebben stijf gehouden.
@Paul, ik lees nog NIET ... dat de vakbond FNV (het CNV liet afweten) en de T&L-werknemers hun zin hebben gekregen en daaruit moet ik opmaken, dat FNV en de werknemers met tenminste één been, tòch door de knie moesten gaan bij de (korte) onderhandelingen.