Het ‘gesprek met de stad’. Een idee waar goed over is nagedacht, misschien wel ‘te goed’. In plaats van de aftrap af te wachten en vervolgens de tour te organiseren, is het plan in beton gegoten: het format en de onderwerpen staan vast.
De tour van 150 dagen lijkt zo af te stevenen op een promotietournee van het coalitieakkoord. Waarom geen echt gesprek door de inwoners op te zoeken in de wijk en met hen te praten over de onderwerpen die hen aan het hart liggen?
Door Piet Bakker
Een gesprek wilde het begin van de 150 dagen-tournee niet echt worden. Omdat alles besproken moest worden, kwam weinig echt uit de verf. Als promotietour geslaagd in de ogen van de wethouders zelf maar of ‘de inwoners’ daar net zo over dachten is de vraag.
College of coalitie?
Onduidelijk was wie het organiseerde: ‘het college’ stond in de uitnodiging. Dat was ook vrijwel volledig aanwezig, alleen wethouder Sanna Munnikendam was verhinderd… maar als het om het ‘college’ ging was er natuurlijk nog iemand niet van de partij: burgemeester Hamming. Over ‘partij’ gesproken: alle coalitiepartijen waren erbij maar de oppositie (afgezien van GroenLinks) ontbrak. Dat wekte de suggestie: we zaten bij een feestje van de coalitie. Waarschijnlijk was dat niet het idee, maar het werd wel zo ervaren.
Dat het een promotietournee voor het coalitieakkoord was, kon ook worden afgeleid uit het programma voor de aangekondigde vier vervolgoptredens: Prettig Wonen, Welvarende Stad, Gezond Leven en Duurzaam & Groen. Identiek aan de hoofdstukken uit het coalitieakkoord. Geen onderwerpen waarover beleid moet worden gemaakt maar uitgewerkte beleidsvoornemens. Hoezo gesprek? Niet zo gek dat de oppositie zich niet welkom voelde.
De wijk in!
“Wanneer komen de wethouders naar Krommenie?” Een vraag op Facebook onder het artikel in De Orkaan over de aftrapbijeenkomst. Niet zo’n gekke vraag. De onderwerpen op de aftrapbijeenkomst waren vrijwel allemaal wijkgebonden: vliegtuiglawaai in Assendelft, overlast in Poelenburg, fijnstof langs de A8, blauwe zone in Krommenie, 30 km in de Westzijde. Maar het bezoek aan de wijk heeft geen prioriteit, in de plannen staat:
“Aanvullend zullen de wijkwethouders ‘hun’ wijken opzoeken om op te halen hoe de opgaven in de wijken en dorpen zich verhouden tot de opgaven uit het coalitieakkoord.”
Geen data, geen plaatsen, en dus geen college maar alleen de wijkwethouder die daar het coalitieakkoord gaat uitventen. Als het college met de inwoners in gesprek wil gaan (en dus niet met ‘organisaties’ en ‘partners in de stad’) moeten ze het aandurven om in Krommenie, Wormerveer, Westzaan, Assendelft, Koog, Zaandijk, Poelenburg, Kogerveld en Westerwatering de bewoners op te zoeken zonder de voorgebakken agenda van het coalitieakkoord.
(Dan komt de oppositie ook wel.)
Tegenwoordig is er niemand die in zijn functie nog enige verantwoordelijkheid neemt lijkt t wel. Wij zijn in zaandam kogerveld al 14 jaar aan het strijden tegen mensen die hun afval op straat dumpen. Van maandverband tot etenswaren en plastic zooi. Kortgelden zijn er nu palen met borden geplaatst, dat een ieder die illegaal zn vuil dumpt, een boete van 180 euro tegemoet kan zien!! Meer dan 10 klachten bij gemeente gemeld, maar schijnbaar durft niemand hier iets aan te doen. Behalve een meneer die iedere week drie keer met n wit busje van gemeente zaanstad langskomt, om die vieze rotzooi op te ruimen. Als hij vervolgens de desbetreffende bewoners hier op aanspreekt, krijgt hij n grote mond.de wijk is nu even " schoon" want er wordt elders vakantie geviert!! Hier moeten we dan die vier weken in t jaar maar dubbel van genieten!!
Krommenie lijkt een ondergeschoven kindje. Al meer dan een jaar wacht ik op antwoord over de situatie op het Vlietsend. Telkens dacht ik dat het aan mij lag, dat ik het niet goed begreep met het zaaknummer en de code, maar helaas, het werd opgehelderd, er was NIETS met de klacht gedaan. Wederom heb ik uitvoerig geschreven over wat er speelt, wat ik er zelf aan had gedaan en tips. Nu komt men, heeft men mij beloofd voor 3 september terug op mijn brief. Door de droogte staan onze palen droog, de vrachtwagens, vaak met aanhang worden bijna groter dan de huizen en zijn zwaar beladen en racen door het straatje, het zijn oude huisjes, niet gebouwd om dit mee te maken. Er is geen handhaving, politie doet het niet ivm 30 kilometerzone en handhaving mag het niet. Dus de brutale heeft de halve wereld en dat zijn vaak de mega bedrijven, die goed geld verdienen in Krommenie, maar niet denken aan het welzijn van de bewoners. ( veiligheid, fijnstof en trillen van onze huizen, ons woongenot. Jan met de Pet kan straks weer opdraaien voor de extra kosten en het groot kapitaal lacht zich een breuk. Ik heb onderhand een heel archief aan brieven aan bv De Zeeman ( onderbroekenwinkel ed ) maar ze hebben er allemaal maling aan, maar ze willen ons wel als klant. Het WORDT tijd dat de gemeente eens voor ons opkomt, waar zijn ze? Wat doen ze? Waarom komen ze niet en reageren ze niet. Hoe burgerlijk ongehoorzaam moeten we worden? En dit is nog maar een probleem in Krommenie. Ik stel voor dat er een dag komt dat men wel komt luisteren, want ze lezen niet wat wat we ze sturen. Elkaar ontmoeten en elkaar zien en horen.
Trudy heeft gelijk; bewoners aan het Vlietsend, de Provincialeweg en andere straten in Krommenie hebben relatief zeer veel overlast van het doorgaande verkeer. De gemeente doet alsof het haar niet aangaat en kijkt weg. Echter, die hinderlijke verkeersstromen zijn goed te kwantificeren. Vervolgens kan men er een prijskaartje hangen en de getroffen bewoners financieel compenseren. Ook de waardedaling van hun huizen moet worden gecompenseerd. Andere inwoners, zoals Harm Jan Egberts, die naar eigen zeggen heerlijk rustig woont, zou wat extra kunnen betalen. Als de gemeente niet vrijwillig over de brug wil komen, moet ze gedwongen worden.
Niet van deze tijd. en je bereikt alleen vergaderaars. Internet is nu de weg, open voor vrijwel iedereen. Wel gemodereerd door een onafhankelijke deskundige.
Via de site van de gemeente, dus internet, klacht ingediend, was onderbouwd, voorzien van tips, en wat ik er zelf aan heb gedaan, nooit wat van de gemeente gehoord. Pas na een jaar ruim en weer een klacht, iets vernomen, maar nog steeds geen verbetering, men zou het onder de aandacht brengen. ( als ik in mijn gezin zo lang over een simpele klacht deed, kreeg ik ontslag als moeder )