Verscholen achter het Vlietsend, aan de rand van de Molsloot tegenover Duinkerken, voltrok zich in twee dagen tijd een kleine natuurramp. Voor een bonte verzameling vogels die van oudsher hun nesten bouwen op dit historische en ongerepte deel van Krommenie werd in slechts 48 uur het woon en broedgebied afgepakt en vernietigd, en daarmee tevens hun nesten in aanbouw.

Door Marieke van den Berg

De lente kwam vroeg dit jaar. Duiven nestelden vanaf eind februari onder de spanten van de houten balkonoverkappingen en in de sloot was het waterhoentje drukdoende met het ontwerpen van haar kraamkamer. Tussen de nuances van bruin winterblad en groen lenteloof vlogen tsjilpende vogels af en aan om hun broedplek in gereedheid te brengen. Over de Molsloot hing de belofte van ontluikend leven.

Tot de mannen met de helmen en de hijskranen kwamen. Snel en grondig en met grof geweld maakten ze een einde aan dit verscholen vogelparadijs.

Vanmiddag werd de oudste, de hoogste en de mooiste boom geveld. De Koning van alle bomen werd met een zaag beroofd van al zijn takken, de stam met de hijskraan heen en weer geschud tot de oeroude wortels krakend braken en losscheurden. Nu ligt de boom ontdaan van al zijn waarde gebroken op de aarde. Zijn takken als houvast-zoekende reuzenvingers in de grond geslagen. Dag mooie oude Boom.

Het meerkoetje lijkt te dansen op het water maar de mens die scherper kijkt ziet een moederkloek op zoek naar haar nest met toekomstige jongen. Ze duikt tussen de rietpluimen en vindt haar behuizing terug, getorpedeerd door vallende boomtakken en stukken boomschors. Dag mooie Vogels.

Halsbandparkieten flitsen in felgroen en geel voorbij. Ze vergaderen krijsend in de lucht. Vermoedelijk debatteren ze over hun plotselinge statenloosheid; terug naar Afrika dan maar? Tegen de avond waaiert de wind het stof van de dode bomen uit over Krommenie. De afwezigheid van tsjilpende vogels overstijgt zelfs de stilte van de lockdown. Stiller dan stil op het Duinkerkenpad.

In de schemering scheren tientallen vleermuizen laag over het wateroppervlak, de magie die de diertjes wordt toegeschreven is door de mannen met de helmen rap weggetoverd. Nu prikken ze door de ijle lucht als nerveuze vluchtelingen, op zoek naar een hangplek voor de nacht. Uiteindelijk zullen ze uitzwermen naar andere plaatsen om nooit meer terug te keren naar hun oorspronkelijke habitat. Dag Vleermuizen.

Binnenkort kijken de bewoners van het laatste blok van Duinkerken recht in de luxeappartementen van het wooncomplex waarvoor nu de krater is geslagen. Natuurlijk, we willen allemaal mooi wonen. Maar was er niet één creatieve architect die met respect voor de natuur tenminste een rand van het oude groen had kunnen behouden? Is er niemand bij Gemeente Zaanstad die kan bedenken dat een bomenkap in het voorjaar niet zo handig is?

We willen allemaal mooi wonen en daarom wordt de grond onder onze voeten uitgehold en van zuurstof ontdaan, ook als de natuur zich opmaakt voor een nieuwe generatie flora en fauna.

En zo zullen we doorgaan, tot er niets meer over is.

Dag vogels, dag bomen, dag mensen, dag aarde

Foto’s van Gerda Brasser, boven de sloop, onder de oude situatie gezien vanaf Duinkerken.

In een eerdere versie van dit artikel hadden we een impressie van TPB van appartementen achter het Vlietsend, volgens TPB wordt daar toch niet door hen gebouwd. Dat was aanvankelijk wel het plan, maar dat dus gaat niet door.