‘Gewoon blijven ademen, dan word je vanzelf populair’ zegt ie als ik hem een goed nieuw jaar wens en vraag hoe z’n dagen waren.

Hij klinkt niet zuur, alleen maar geamuseerd en wat verbaasd.

‘Het gaat echt niet om je leeftijd,’ reageer ik. Tegelijkertijd bedenk ik dat dat niet helemaal waar is.

Wim Blank is 100, en dat is bijzonder, maar dat is niet wat ik leuk aan hem vind. Hoewel… wel een beetje, want een messcherpe, geinige kop van 100 is toch rijker gevuld dan een exemplaar dat net komt kijken.

Hoe dan ook, dat hij populair is, is niet overdreven. In twee weken tijd is hij twee keer door landelijke tv gevraagd om ergens iets over te zeggen.

Wim is best bereid, maar het moet wel ergens op slaan. Bij het eerste programma lieten de uilskuikens hem – zonder afbericht, maar dat schijnt normaal te zijn in Hilversum – zitten omdat ze een ander ouwetje hadden gevonden dat wilde vertellen over Oud & Nieuw van vroeger: ‘Een man van 99, die vonden ze zeker beter.’

Het tweede programma was op zoek naar een eenzaam figuur. Heerlijke tv levert dat op in de dagen rond de jaarwisseling. Scoren! Ik rook mijn kans, trok de camera, en legde vast:

Helaas werkte die 100-jarige verzetsstrijder weer tegen. Eenzaam? Niks hoor…