‘Gloeiendegodver, geen mandarijnen? Hoe kan dat?’ De dame kijkt de groenteboer verwijtend aan.
‘Ze zijn niet goed genoeg,’ verklaart hij.
‘Niet goed genoeg? Het is toch mandarijnentijd?’ Ze vertrouwt het zaakje niet. Met samengeknepen ogen speurt ze de winkel rond, en haar neusvleugels vliegen op en neer.

Het doet me denken aan de engste zin die ik ooit in een sprookjesboek las: ‘Ik ruik… ik ruik.. Ik ruik mensenvlees!’

De vrouw ontdekt geen mandarijnenvlees en de groenteman is niet onder de indruk. Hij haalt zijn schouders op: ‘Het zijn waterbommen, en die verkoop ik niet. Ze zijn niet goed genoeg.’
Iets anders blieft ze niet, en als ze weg is pak ik het anders aan: ‘Welk fruit beveelt u aan?’ De mandarijnen streep ik van het lijstje in mijn hoofd.

De winkel in Oostzaan is er een die je moet ontdekken. Het ligt inverdan in een breed uitgevallen steeg tussen twee woonhuizen aan het Zuideinde. Er is geen pin en geen website.

‘De handperen zijn goed nu’. Hij pakt een exemplaar, snijdt er een plak vanaf en steekt het over de toonbank naar me toe.
‘Verrukkelijk!’ zeg ik, ‘Doet u er maar tien.’ De hele winkel is lekker en ik krijg de drang om te filmen. Terwijl de groenteman mijn peren selecteert, vraag ik hem hoe lang hij precies bestaat.
‘Drieënveertig jaar’.
Jammer, geen veertig en geen vijfenveertig.
‘Bent u misschien jarig deze week?’ probeer ik. Nee, dat is hij niet.
Ik leg uit dat ik graag een filmpje maak voor op De Orkaan, maar dat het dan fijn zou zijn als er iets van nieuws te melden is. ‘Is de kiwi misschien jarig dan?’
‘Nee hoor, niks. Het is zoals het is. Niemand is jarig en ik zit hier drieënveertig jaar.’
Lichtelijk teleurgesteld vraag ik naar doperwten.
Die heeft hij niet: ‘Dat is over. De bloemkool is lekker.’

Een bloemkooltje, tien sappige handperen, blauwe druiven, en een zak smaakvolle tomaatjes rijker verlaat ik de winkel. Niets daarvan stond op mijn lijstje. Maar twee dagen later sta ik weer voor zijn toonbank: of ik toch een filmpje mag maken. Drieënveertig jaar is goed genoeg.

Pas tijdens het monteren ontdek ik dat er echt nieuws is: