Merel Kan: Poenie in je bruku
Negen jaar geleden mocht ik er in Rotterdam tijdens de Architectuur Biënnale bij zijn, toen Dichter des Vaderlands Ramsey Nasr zijn gedicht ‘Me have een droom’ voor het eerst voordroeg.
Shit, wat lekker. Hij schreef het voor zijn Rotterdam, legde mensen in de toekomst woorden in de mond, havenstadmensen, divers en open…
Helaas heb ik zelf toen geen filmpje gemaakt, maar later heeft hij het nog een aantal keer voorgedragen. Misschien is het handig om er even naar te luisteren voordat ik verder tik:
Het praktische, de werklust, de geschiedenis, het openstaan voor culturen als je ondervindt dat je elkaar aan kan vullen en elkaar kan verrijken met doekoes, ik voelde de link met de Zaan.
Zaanstad herbergt door haar geschiedenis 187 nationaliteiten, dat zijn er meer dan in Amsterdam. Het is geen verdienste waarvoor wij ons op de borst hoeven te kloppen, het is organisch ontstaan in de loop van de jaren.
Gisteren meldde de NOS ineens dat het ‘vrouwelijke geslachtsdeel vanaf nu niet alleen meer vagina wordt genoemd.’ Dat hadden ‘De Nederlanders’, de Rutgers Stichting en wat DJ’s bepaald. Je mag haar dus officieel ‘Poenie’ gaan noemen.
Zeer internationaal, en multikuttieculti, maar zo werkt het niet. Poenie of punani bestaat al jaren. Het was beter dan ‘voorbibs, voorkantje, fundament, of onderkantje’, de termen waarmee mijn poenie werd aangeduid, toen ik in De Heel lag te bevallen.
En nu geeft de Rutgers Stichting haar zegen om ‘de vagina’ of ‘het vrouwelijke geslachtsdeel’ voortaan zo te noemen. Het voelt alsof je oma aan de rand van je bed staat als je seks hebt. Dodelijk.
Gelukkig beweegt onze cultuur en onze taal veel sneller dan de NOS bij kan houden. Ik verheug me op een nieuwe naam.
Wat heerlijk toch als je je met dat soort geneuzel kunt bezighouden.
Ik ben het met je eens en gelukkig zijn er tal van andere woorden voor.
1982. Hoe potsierlijk en gênant was het toen die seksueel vrijgevochten maar vooral volslanke dame van de Rutgers Stichting ons, bleue tweedeklassers van net dertien, tijdens een gastles zei: “Laten we maar gewoon kut, lul en neuken zeggen.”
:-)! Ik denk dat ik bij je in de klas heb gezeten…
De taal die in bovenstaand filmpje wordt gebruikt lijkt wel een beetje op het Suidafrikaans. Dat kan ik aardig goed verstaan. Maar hier is k toch een stukje ondertiteling. An de vertaling ook niet vinden. Wie kan mij een vertaling bezorgen? Mag graag begrijpen wat ik lees en hoor…..
Er is geen vertaling, want het gaat om een tekst die een Rotterdammer uitspreekt in de toekomst (2059). Misschien als je de tekst rustig naleest dat je er dan uit kan opmaken wat hij zegt?
wullah, poetry poet, let mi takki you 1 ding: di trobbi hier is dit
ben van me eigen now zo 66 jari & skerieus ben geen racist, aber
alle josti op een stokki, uptodate, wats deze shit? ik zeg maar zo
mi was nog maar een breezer als mi moeder zij zo zei: “azizi
doe gewoon jij, doe je gekke shit genoeg, wees beleefd, maak geen tsjoeri
toon props voor je brada, zeg ‘wazzup meneer’, ‘fawaka’ – en duh
beetje kijken op di smatjes met ze toetoes is no trobbi
beetje masten, beetje klaren & kabonkadonk is toppi
aber geef di goeie voorbeeld, prik di chickies met 2 woorden”
zo deed mi moeder takki toen & boem tranga! kijk, hier staat ik
hand in hand, harde kaas, api trots op di belanda, niet dan?
now dan, want mi lobi roffadam & deze stitti is mi spanga
ja joh, tantoe bigfoot long ago, toen was geluk gewoon da shit
wij rampeneerden & met mate, heel di hoed was 1 famiri
weinig doekoe, aber boieee: keek me gaan, keek me lopen
met me broekoe, keek me clippen met me ketting, wullah
mi was di grote otochtone condoekoe van vele boezoemies
op leip lauwe pattaas kwam ik vet binnensteppen van pompi doppe
loperdelopi door di stad, dat met ze gebouwen botertje bats
aan di bigtime poenani-master ze voets lag
& keek ze now leggen:
moeilijk lekker roffadam, met ze amperbroeki an, heet & klaar
in spleetlauwe stegies & zij zo: “kom kill, wandel dan, moeni worri
tab je lippi, play mi down op plattegrond, breek mi billen, gimmi bossi”
& bakoekoe jawohl, daar gingen wi dan, mi & di stitti, kierend
van mond tot mond – mi schudde di doesji, zi schudde mi hard
terug & lang & op & down tot binnen in ons (oh blueberry yam yam)
di zon lijk een smeltende bal naar omhoog kwam: knetter & glowy
opende zich di stitti ze eigen, rees op & kwam roze rondom mi te leggen
dát was roffadam: wi wandelden strak & di regen was gone
zo ging dat dan, in di goeie ouwe klok van glim & gouwe tiffies
aber now wullah, now dat ik old & bijna didi, now zit ik hier
game over te kniezen op me stoeroe, in een kapot veranderde stitti
word ik remi da rimpel, weke pampa achter glas & ik zweer je gast
deze land is niet meer wat ze was – sjoef dan habibi, sjoef door di ruiten
al di toelies, al di tuigkoppen uit di tegenwoordige tijd, oyooo
di playen biggi pompoe pompoe, aber komen niet van hiro & di zuigt maar
& di praat maar habbi dabbi & di doet maar takki takki poep & ik zeg you
di bokitoos hebben geen props of respect, di hebben da dockz in da fitti gezet
dus poetry poet, kijk me ogen, luister me oren, want hier is mi torri
hardcore & luid: mi have een droom, vol is vol, belanda boven
sluiten di shit & alles wordt wider basis controller, luchtdicht lijk da weerga
terug naar di wortel – vóór alle stitties zwaar paraloezoe & dikke ruïna
ja mi have een droom, dat me matties & ik ooit di zon wider clearly
omlagi zien komen, groter & groter, om dan benoekoe vaarlijk & slow
hier boven di straties, di cribs & di homies van roffadam nider te dalen
lijk een warme babeloeba in me gezicht – mi have een droom vandaag
lang bewaard & opgezwollen, dat heel di stitti wider lijk vroeger
over mi komt & mi wegpakt, in ze wreed tedere vel van di nacht
& vroeger nog, toen di dag nog niet dwars door mi heen kwam gewaaid
lijk gruis in me wijdopen hart – tantoe vroeger, daar have ik een droom
blakka-zwart & wit lijk snow, want daar bleef alles lijk het was
daar zijn da pieps nog keurig & strak – mi have een droom van brekend glas
ik droom achteruit, van een stittie die stilstaat & thuis op mi wacht
Ramsey Nasr