In de bokshandschoenen vormen mijn bezwete handen zich tot knuistjes om de boom tot gort te slaan. Drillmaster Diny begint te tellen, maar het zwabberende geaai waarmee ik de stam kietel kan haar goedkeuring niet wegdragen: ‘Neem iemand in gedachte waar je een bloedhekel aan hebt!’ 

Diny is een dame om serieus te nemen.

Ik had haar ontmoet in het Twiske tijdens het uitlaten van mijn hond die ik van mijn kinderen geen ‘hond’ mag noemen want hij heet Abe. De hond van Diny had ook een naam: Dino. Zij (Dino en Abe) vonden elkaar wel geinig waardoor wij (Diny en ik) bij elkaar bleven lopen op een afgeschermd veldje. Diny hield de pas er flink in. We hadden gewoon in het midden van het veld kunnen staan kletsen, maar ze dirigeerde me er zestig keer omheen terwijl ze zei dat ik mijn billen moest aanspannen en mijn buik moest intrekken.  Hoewel ze ouder is dan ik zag ik dat ze een stuk strakker in haar vel zat: een hardbody! Ik vroeg naar haar geheim. 

Om een lang verhaal iets in te korten: een week later stond ik onder haar leiding met bokshandschoenen tegen een boom te beuken die niet weet waaraan hij dat verdiend heeft. 

‘Neem iemand in gedachte waar je een bloedhekel aan hebt!’ 

Wie zou ik helemaal aan gruzelementen willen boksen? Mijn hersenen beginnen te broeden, te drukken en persen om een vijand te vinden. Er móet toch iemand zijn! Maar op de een of andere manier kan ik geen vijanden bedenken nu het erop aan komt.

Als Diny zegt dat het genoeg is mompel ik ‘sorry’ tegen de boom, en ik vrees dat ik een hardbody op mijn dikke buik kan schrijven.