Scheldkanonnades, bedreigingen met fysiek geweld en/of juridische procedures, geprik in de borst (blauwe plek!), een buikbump van een raadslid (lachstuip!), klachten over ‘de scribent’ bij de hoofdredacteur, en meerdere uitgestoken handen die werden genegeerd of weggeslagen.

En dat is nog alleen maar een greep uit het echte leven van een Orkaan-redacteur (Ikke! Ikke!).

Digitaal is het niet veel beter.

Het is een klus, en daar staat tegenover dat mijn vijfjarige Orkaancarrière me een hoop windeieren heeft gelegd: als het winnen van de populariteitsprijs het hogere doel was geweest, dan had ik mijn maatschappelijke betrokkenheid echt op een andere manier vorm moeten geven.

En… om het allemaal nog erger te maken – ik klaag niet, nooit niet – komt er de komende twee maanden een verschrikkelijke taak bovenop: het is mijn beurt om de reacties te modereren!

Door de jaren heen hebben we de reactie-regels aangescherpt, en regels dien je te bewaken.

Waar iedereen in het begin nog kon reageren onder creatieve namen als ‘Broekjevol de Derde’, ‘Monkey’, ‘Dwarsligger’, of ‘Triest’, en met emailadressen als niks@verwijdermemaar.nl, kut@jebef.nl, of gaweg@gast.nu, besloten we gaandeweg dat mensen die reageren bereikbaar moesten zijn met een werkend mailadres, en met voor,- en achternaam.

Het handhaven doen we persoonlijk, niet geautomatiseerd. Als iemand eenmaal handmatig is goedgekeurd, dan komt hij (m/v) er een volgende keer automatisch doorheen, maar ook dan toetsen we reacties. We doen dat niet om de drempel te verhogen, maar juist om deze te verlagen.

Door een anoniem gat in de schutting roep je makkelijker niet-onderbouwde beledigingen, maar degene die het hardste schreeuwt, maakt een hoop mensen monddood. Door verantwoording te nemen voor wat je schrijft en aanspreekbaar te zijn, worden discussies interessant en minder snel een woordenstrijd die gewonnen moet worden.

De betrokkenheid van lezers, ongeacht welke mening ze hebben, is een belangrijk onderdeel van De Orkaan. We proberen simpelweg te schrijven wat er gebeurt, in plaats van te kopiëren wat ingehuurde profs willen dat we schrijven en lezen. Daarvoor zijn de ogen, oren, mond, pen… kortom daarvoor ben jij – ja, jij – onmisbaar. Via de mail, maar zeker ook door middel van de reacties onder stukken waar je het mee eens kan zijn of juist niet.

Ik ben nu tien dagen op weg in mijn modereer-dienst-maand (kerf met een mesje de dagen af in de muur naast mijn bureau), en ik baal het meest van de reacties die ik in de prullenbak moet gooien. Soms volledig indruisend tegen alles waar ik in geloof, maar doordacht, onderbouwd en de moeite waard om zichtbaar te maken. Alleen niet voorzien van een werkend mailadres, of met enkel HOOFDLETTERS, of er is geen naam opgegeven….

Ik zou willen vragen te reageren. Spui kennis, verbeter, complimenteer – niet persé ons -, vul aan, fileer, wees het oneens… Maar heb (in ieder geval de komende twee maanden!) een beetje meelij met de moderator en doe het volgens de huisregels.

PS Broekjevol de Derde’, ‘Monkey’, ‘Dwarsligger’, en ‘Triest’, in november (over 49 dagen!) zit mijn dienst erop.