Mark Rutte had het moeilijk in september 2016. De Zaanse vlogger uit Poelenburg was onder zijn huid gaan zitten en hij had zich al er twee dagen ‘kapot aan zitten ergeren’.

Nederland ging, met Mark voorop, gebukt onder dit ‘tuig van de richel’, zo meldde hij drie keer in een persconferentie van een minuut.

Niet gehinderd door enige kennis van de situatie, de achtergrond of de totale inhoud van de vlogs – kwam de spierballentaal keurig uit zijn campagnevoerende strot, omdat hij wist dat het hem stemmen zou opleveren in de komende verkiezingen.

Zaanse vaandeldragers als Barbara Visser en Gerard Ram retweeten de uitspraken willig en versterkten ze waar mogelijk. ‘Tuig!’ riep Bar, ‘Van de richel!’, roeptoeterde Ram.

De afgelopen dagen heb ik me kapot zitten ergeren tijdens het debat rond memogate. Dat het om eenkommaviermiljard euro, 1.400.000.000 (iets met 9 nullen, en per huishouden is dat ook schrikken), gaat maakt me niet uit, dat bedrag is toch niet te bevatten. Maar de aanblik van de aalgladde minister-president van Nederland, die zich met woordspelletjes, leugens, gedraai en trucjes, van serieuze vragen los glibbert, maakt me moedeloos. Tuig is het. Van het soort dat meer schade aan kan richten dan welke puber met een camera dan ook.

Als tegengif heb ik vannacht alle vlogs van Ismail nog eens zitten bekijken. Het was een verademing.

De foto boven is gemaakt door Arenda Oomen, hij komt van de Rijksoverheid.