‘Mensen zeggen: gefeliciteerd. Maar dit voelt als iets waarvoor je gecondoleerd zou moeten worden.’ Aan de telefoon klinkt Mireille van der Werff moe maar helder. Na meer dan een eeuw in familiehanden is Hotel Restaurant De Prins in Westzaan verkocht. Op 1 september sluit het hotel de deuren.
Het besluit viel haar zwaar, maar de rek was eruit. ‘Ik red het gewoon niet meer’, zegt ze eerlijk.
‘De dagelijkse lasten krijg ik nog wel betaald, maar het onderhoud aan het pand breekt me op. Schilderwerk, het dak, isoleren… het kost allemaal vermogen.’
Wie de nieuwe eigenaar is, wil ze nog niet zeggen. ‘Ik heb beloofd dat nog niet naar buiten te brengen.’ Wat die met het karakteristieke pand van plan is, blijft dus nog afwachten.
Een familieverhaal
De Prins kent een indrukwekkende geschiedenis. De oorsprong ligt zo’n 400 jaar terug, vermoedelijk rond de bouw van de Grote Kerk in Westzaan. De herberg heette toen Prins Mauritius, maar wisselde in de loop der tijd van naam en functie. Er werd gekolfd, vergaderd, getrouwd en geveild. Het was het kloppend hart van het dorp.
In 1916 kwam het bedrijf in handen van Romke van der Werff. Hij begon als kelner in zijn vrije tijd, maar nam uiteindelijk het café over. Wat volgde was een bloeiende horecazaak, gerund door vier generaties Van der Werff.
Mireille trad in 2002 toe tot het familiebedrijf en werd in 2005 vennoot. ‘We woonden boven de zaak. Ik ben hier nooit echt weggeweest,’ zegt ze. ‘En nu woon ik ernaast.’
Lijstje
De beslissing om te stoppen nam Mireille pas recent, maar kwam niet uit het niets. ‘Ik heb een lijst gemaakt. Zwart op wit. Waarom ik dit móet doen.’ De conclusie was onontkoombaar: doorgaan was financieel onverantwoord.
Het hotel telt nog steeds gasten. Mireille belde de boekingen van na 1 september af:
‘Afgelopen dinsdag heb ik iedereen persoonlijk gebeld. Tot 1 september maken we er nog een mooie tijd van. Het team wil echt de schouders eronder zetten.’
Voor haar personeel wil ze alles netjes afronden. ‘We doen het op een goede manier. Zoals het hoort.’
De ouders van Mireille zijn overleden en in maart nam Bert, de kok die er 44 jaar werkte, afscheid. Hij ging met pensioen. Hij was er al toen Mireille nog maar anderhalf was.
‘Bert begrijpt precies waarom ik deze stap heb genomen, hij weet wat de exploitatie me kost.’
Sociaal
De afgelopen jaren stond het leven van Mireille volledig in dienst van De Prins.
‘We werkten zeven dagen in de week, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Een sociaal leven had ik nauwelijks.’
Over een feestelijk afscheid kan ze nog niet nadenken.
‘We staan niet te juichen. Dit vieren we niet. Het voelt als een verlies van iets dat je jarenlang gekoesterd hebt.’
Wat ze na 1 september gaat doen, weet ze nog niet. ‘Eerst dit afronden, dan zien we wel verder.’
De Prins was meer dan een hotel. Het was een stukje ziel van Westzaan. Gevuld met herinneringen, familiegeschiedenis en gemeenschapszin.

Door: Merel Kan. We hebben Mireille van der Werff geïnterviewd en informatie gebuikt van de Zaanwiki en van de website van Hotel de Prins. De foto boven is gemaakt door Dorine Kat (De Orkaan). De foto onder is privé van Mireille, we gebruiken hem met toestemming.

wat een pakkend nieuws! vorig jaar december gelogeerd voor het eerst op dat bijzondere plekje en in Westzaan! we hoopten dit jaar weer terug te komen,nu we in Frankrijk wonen...ook hebben we 12 jaar in de zuid gewoond en een hapje eten bij de Prins is,was altijd top! gastvrouw Mireille wensen we alle geluk,doe wat je hart je ingeeft! Groetjes van de Fleurtjes.
Als kleine jongen de eerste paal van de nieuwbouw geslagen,broertje was er toen ook nog bij.Ome Ron “helpen” de wintertuin schoon te maken.Koffie met het personeel en opa,”ome Jan “.
10 jaar later aan de bak als ober,lange dagen,ontbijt om 7 uur,bruiloft afgelopen en tot 3 uur in de nacht opruimen,dat is de langste die ik me herinner,los van de kerstdagen,dat leek wel twee keer 24 uur achter elkaar.De tijden zijn verandert,de Prins is niet meer altijd open, maar het werk is er evengoed nog.Mireille ,je hebt het super gedaan de laatste jaren,ook de mensen hierboven vinden dat dat zo is.Je gaat , net als wij trouwens, een heel ander leven tegemoet en ik hoop dat je er van gaat genieten met Koen.Respect voor jou.XX
hoi Mireille, een juiste beslissing, bedankt voor alle goede service en vooral de ontvangst van alle pakketjes die je hebt aangenomen voor mij, er staat weer een schone toekomst voor je, vooral rustig aan
Als je zo doorgaat met dat gekift reserveer ik alleen voor mijzelf een tafeltje bij de prins vanavond zei ik wel eens plagerig naar mijn echtgenote
Die mogelijkheid is er dus niet meer
Tja wat nu
Wat een klap... Alsof de toren van de Grote Kerk ineens omvalt, zo voelt het. Na 109 jaar geen Prins meer in Westzaan – dat hakt erin. Dit is geen nieuws, dit is een condoleance voor het dorp.
Lieve Mireille en team,
Wat hebben jullie het onnavolgbaar goed gedaan. Zóveel jaren gastvrijheid, zóveel avonden waar je je even kon wanen als een vorst, met een bord dat eruitzag als kunst en smaakte als thuis. Elk diner een feestje, elke ontvangst warm en professioneel, zonder poeha maar met pure klasse. Altijd dezelfde kwaliteit, of je er nu kwam voor een romantisch diner, een zakenlunch of gewoon omdat je moeder geen zin had om te koken.
Jullie hebben nooit geschreeuwd, maar altijd geleverd. En dat met een glimlach en vakmanschap waar menig Michelin-tent nog iets van kan leren. Voor veel Westzaners was De Prins geen restaurant, maar een verlengde van de huiskamer. En voor de rest van Zaanstad? Een culinaire oase waar je áltijd goed zat, letterlijk én figuurlijk.
Dat stopt nu. En ja, dat doet pijn. Niet alleen voor Mireille, maar voor iedereen in de bediening, de keuken, achter de schermen, stuk voor stuk mensen met hart voor de zaak en oog voor detail. Jullie lieten elke gast zich bijzonder voelen, elke keer weer.
Dank voor jullie tomeloze inzet, jullie onvermoeibare vakmanschap en voor al die avonden waarop wij ons verwend mochten voelen. De stilte in Westzaan zal hoorbaar zijn als de lichten van De Prins straks voor het laatst doven.
We gaan jullie missen. Echt missen.
Heel veel geluk gewenst voor wat hierna komt. Maar eerst... sterkte met dit verlies.
Namens een dankbare gast, en vast nog duizenden anderen.
Prachtig omschreven!
En nu tijd voor jezelf Mireille!
Dank aan jou en het hele team!
Weet zeker dat een ieder weer een mooie plek vind.
ik had het niet beter kunnen verwoorden.
zoveel mooie herinneringen.
feest daar gevierd met mijn ouders die inmiddels zijn overleden en met andere familie daarbij
en altijd was het eten overheerlijk!!!
geweldig personeel.
je voelde je altijd in de watten gelegd.
niemand anders kon je dat nadoen.
weer een monument dat verdwijnt.
heel.erg maar ik ik begrijp het wel hoor.
lik wens je alle goeds!!!
Dierbare herinneringen aan De Prins.
Het huis waar ik geboren ben staat naast De Prins. Het was prachtig weer toen ik ter wereld kwam. Alle ramen stonden open. De eerste geluiden die tot mijn oren doordrongen waren de ketsende biljartballen die uit de soos opstegen.
Ron van der Werff was op de lagere school mijn klasgenoot, met hem dronk ik stiekem mijn eerste biertje.
Alle kinderen van de Noord waren lid van Roda en van gymnastiekvereniging Jahn. Eens per jaar was er uitvoering. Op het podium toonde ieder kind zijn/haar soepele lichaam voor een volle zaal met dolenthousiaste ouders. Je mocht pas meedoen als je het bondslied kon zingen:
‘Geen lied is zo schoon en geen toon wordt gehoord, die meer ons begeesterd, die meer ons bekoort. Geen lied is zo krachtvol, zo innig gemeend, als het lied van gymnasten als broeders vereend.’ Het is er zo ingeramd dat ik het nu nog steeds uit mijn hoofd ken.
Hilarisch was het als het ringzwaaien begon en de gymnast aan weerszijden achter de coulissen verdween omdat het podium te smal was en even later weer tevoorschijn kwam.
Als je niet aan de beurt was werden er door Goos van Geldere in de soos films van Charley Chaplin en de Dikke en de Dunne gedraaid. Mijn gymnastische vermogen was vrij gering, daarom bleef ik liever onder het biljard zitten om naar de films te kijken. Na afloop vroeg mijn moeder: ‘Waar was je nou, Jan? We hebben je helemaal niet gezien.’
In een deel van De Prins was de boekhandel van Ootje Rem gevestigd. Zij bestierde een privé-bibliotheek, zij schrapte onwelvoeglijke woorden in de boeken die zij uitleende en weigerde ‘Ik Jan Cremer’ te verkopen.
De avonden van toneelvereniging ‘Herleving’ waren hoogtepunten van cultuur in het dorp. Na afloop van de voorstellingen raakte menig bezoeker in de lorem en werden de zeden aanzienlijk losser dan gewoonlijk het geval was.
Later, toen ik in het eerste van Roda speelde, verzamelden wij ons voor elke thuiswedstrijd in De Prins, waar wij na de bespreking van coach Dirk Bley, biefstuk aten, krachtvoer voor de wedstrijd.
Vaak, op zondagochtend, als de hervormden ter kerk gingen, begaven mijn vrienden en ik ons naar De Prins om een biljardje te leggen onder het toezicht van traag zwemmende maanvissen in het verlichte aquarium. Er verdwijnt een deel van het decor uit mijn jeugd. Is dat jammer? Ach, het is een illusie te denken dat alles blijft zoals het was.
Dat was even schrikken toen ik vernam dat De Prins gesloten wordt en een andere bestemming krijgt. Mireille en personeel bedankt voor de gastvrijheid, de mooi gedekte tafels en altijd uitstekende maaltijden die opgediend werden. Nooit was een opmerking nodig. Hopelijk geeft de beslissing je rust Mireille en het ga je goed en ook het personeel. De mooie herinneringen blijven!!!
Pijnlijk om te zien hoe het verstrijken van de tijd, onvermijdelijke slachtoffers eist.
Het is geen falen, het is gewoon wat het is. Hopelijk krijgt het pand een mooie bestemming en hebben de eigenaren er een mooi bedrag voor gekregen.
Vooruitgang doet soms pijn.
Wat ontzettend jammer dat jullie gaan sluiten, maar wel te begrijpen. Als de kosten de baten nagenoeg overstijgen is het geen haalbare kaart meer. Wij kwamen sowieso in februari altijd met alle broers en zussen eten en tussendoor ook nog wel een paar keer per jaar. We zullen jullie gastvrijheid en heerlijke eten missen.
Ik hoop dat iedereen snel weer een ander plek vindt om te werken.
Veel sterkte, maar zeker ook plezier nog de laatste maanden.
je denkt bepaalde dingen zijn voor altijd een soort vaste waarde,we zijn in het rechthuis getrouwd en feestje bij de prins hoe makkelijk later verschillende keren terug geweest voor me vrouw stoofaal waar kan je dat eten,maar ja alles heeft een begin en een eind,benieuwd wat er terug komt.
@ Rob Berghouwer.
Even off topic, maar ik heb vorige maand heerlijk een potje stoofaal gegeten bij de Kombof op de Woude, daar lik je de vingers bij af. Verder wens ik de mensen van de Prins nog veel geluk in hun verdere leven.
Gerrit, met alle respect, maar jouw reactie voelt een beetje als zeggen op een begrafenis: "Overigens, bij de buren is de koffie ook best lekker." Natuurlijk mag je genieten van je stoofaal op De Woude, maar timing is alles.
Hier nemen mensen afscheid van een icoon, een plek die verweven is met het leven van velen, van bruiloften tot jubileums, van thuiskomen tot culinair verwend worden. De Prins is niet zomaar een restaurant dat sluit, het is een stukje ziel van Westzaan dat we moeten loslaten.
Een beetje meer gevoel voor het moment had gepast. Dit was geen gelegenheid voor een culinaire tip, maar voor een buiging naar al die mensen die dit jarenlang met hart en ziel hebben gedragen.
Hopelijk kunnen we de herinneringen aan De Prins eren met iets meer warmte en iets minder reclamepraat.
Een oude bekendmaking op de site van Zaanstad (juli 2021):
Aanvragen omgevingsvergunning voor het afwijken bestemmingsplan tbv wijzigen functie hotel/restaurant naar functie wonen Kerkbuurt 31 Westzaan
Onze vader kwam vroeger graag bij gelegenheid aal bij jullie eten en Smilde ervan! Begrijpelijk dat je dit zo moet doen. Het is wat het is! Je kunt een mooie periode afsluiten en trots zijn op hotel de Prins!
Sterkte!
heel jammer Mireille we hebben altijd heerlijk bij jullie gedineerd, en gezellig gezeten.heel veel sterkte en bedankt voor de leuke tijd.
Historisch wij danste er vroeger , en ik heb er mijn Vrouw leren kennen, je vroeg toen nog bij de laatste dans, mag ik je naar huis brengen ( dat mocht) Nu is ze al bijna 65 jaar m,n Vrouw
Sterkte Mireille, je hebt het geweldig gedaan en ook wij hebben gezien hoe je elke dag hebt geploeterd om alle ballen hoog te houden.
Hoop dat je na alle afwikkelingen wat tijd voor jezelf krijgt en terug kan kijken op een mooie tijd want dat was het!
Wat net al iemand zei hopen wij ook dat er weer iets van restaurant terug komt om dorpse karakter te behouden……
Liefs Rodger en Cilia
Wat moet Westzaan zonder de Prins? Geen supermarkt meer aan de Noord en ook geen restaurant meer. Laten we hopen dat er iets leuks voor terugkomt.
Nu hoop ik niet dat dit weer zo,n ,All you can eat, restaurant word.
Inderdaad, condoleance zou misschien wel passen bij het stoppen van Hotel Cafe Restaurant De Prins. Een begrip in Westzaan maar ook daarbuiten. Zo langzamerhand 'sterft' het dorpse karakter van Westzaan en wordt het meer en meer een buitenwijk van Zaanstad. Sterkte Mireille.