De Orkaan hangt van Zaans-alles en Zaans-niets aan elkaar vast, maar over paaltjes schrijven we veel en graag.

Gelukkig krijgen we de lezers die we verdienen, en sommigen nemen zelfs de moeite te schrijven. Maut Boshart uit Krommenie, om maar iets te noemen…

Geniet van zijn dagelijkse soap in vijf delen…

Paaltjesschimmelsoap deel 1

Inleiding

Achter ons huis loopt een steeg van zo’n tweeënhalf meter breed. Waar de steeg uitmondt in een dwarsstraat staat een paaltje; al zo lang als ik hier woon, en dat is behoorlijk lang. Een smerig, zwart uitgeslagen betonnen paaltje van zeg maar een meter hoog. Het waarom van dat paaltje is niemand bekend. Dat er geen auto de steeg in kan rijden? Welke automobilist is zo gek om een steeg van tweeënhalf meter breed in te rijden? Het is wel een agressief paaltje. Dat merkte ik toen ik met een boodschappentas aan het fietsstuur de bocht iets te kort nam en met mijn knie tegen het paaltje sloeg. Een week mank lopen.

De afgelopen periode werd ik ziek. De arts raadde aan om tussen de behandelingen door toch enigszins lichamelijk actief te blijven. Dat werd dus fietsen. Aanvankelijk vooral in de eigen wijk, geen reden om te overdrijven. Als je verschillende keren, zonder een bepaald doel, eenzelfde route in de woonomgeving rijdt gaan bepaalde zaken opvallen. In mijn geval waren dat paaltjes. Steeds nadrukkelijker schoven ze in het gezichtsveld en uiteindelijk ontvouwde zich een beeld van een openbare ruimte, gedomineerd door een woekerende schimmel van paaltjes. Uitbreiding van de actieradius gaf hetzelfde beeld in aangrenzende wijken, die samen tegenwoordig als ‘Zaanstad-Noord’ worden aangeduid (door het gemeentebestuur althans).

Morgen gaan we verder…