Onze Frans houdt z’n oren open
Hij vangt gefluister op tussen raadszaal en rijtjeshuis, tussen stembureau en bushalte. Niet het grote geschreeuw, maar juist dat kleine stemmetje dat dikwijls verloren gaat in de herrie van beloftes en slogans.
Nu de verkiezingen naderen, scherpt hij zijn pen. Niet om campagnepraat of een partijprogramma te schrijven, niet om loze beloften te doen.
Frans doopt zijn pen in democratie en geeft die ene stem een stem.
En natuurlijk delen wij zijn pennenvrucht:
Stem
opeens was ik mijn stem kwijt
en ik had niet eens geschreeuwd
of luid geprotesteerd
hooguit geprobeerd
te fluisteren
tegen dovemansoren
van politici
die niet willen luisteren
die enkel willen horen
wat in hun straatje past
zo gaat je stem verloren
en wordt je weer vier jaar
het zwijgen opgelegd
zonder je iets te vragen
beslissen zij over je rug
maar je mag niet klagen
want met een beetje geluk
heb je na vier jaar
een dag
je stem weer terug
Frans Reichardt, streekdichter van De Orkaan
Intro Merel Kan, het fijne gedicht van ons eigenste streekdichter Frans Reichardt, de leukste Rotterdammer aan de Zaan. Foto boven: uit het eigen Orkaan-archief (Di-Lan Sun).
Rond bevrijdingsdag las ik ergens een interview met cabaretier Claudia de Breij. Zij had een cartoon gezien die aangaf wat de gevolgen zijn van bepaalde keuzes. Aan de hand van het dominospel schetste ze het volgende beeld:
Zie een dominosteentje voor je die telkens een groep of ideaal vertegenwoordigt. Om een aantal steentjes staan andere dominostenen die het ene steentje beschermd of voor dat steentje opkomt.
Bijvoorbeeld: het eerste steentje vertegenwoordigt de natuur. Eromheen staan steentjes die natuurbeschermers, milieuactivisten enz. symboliseren. Achter deze groep staat een steentje die de lhbtqia+rechten vertegenwoordigt. Eromheen staan weer beschermers. Zo gaat het verder met steentjes die geloofsovertuigingen, vrouwenrechten, demonstratierechten, enzovoort vertegenwoordigen. Hoe verder er stenen staan die een belangrijke waarde vertegenwoordigen hoe minder steentjes eromheen staan dan aan het begin van de reeks.
Aan het einde van reeks dominostenen staan steentjes symbool die de rechten van de mens en uiteindelijk de democratie vertegenwoordigen.
Omdat de laatste steentjes in ons land zo vanzelfsprekend zijn, staan daar geen steentjes omheen om deze te beschermen…..
Iedereen die het dominospel kent weet wat er met de laatste steen gebeurt als je de eerste steen een zetje geeft.
Domino day is in Amerika al begonnen………..
Frans Reichardt,
Wat een geweldig gedicht, zo gaat het inderdaad. Maar toch wat zou ik het graag anders zien.
mijn lach verdwijnt langzaam van mijn gezicht
bij het lezen van dit gedicht
heel even is de hoop nog groot
als ik woensdag een kruisje zet met rood
mijn stem doet er dan echt toe
daarna word ik vast reuze moe
van politici die zeggen te hebben gewonnen
ook al is dat vaak verzonnen
maar onze democratie is ver te zoeken
wanneer partijen zitten in verkeerde hoeken
er wordt door mensen weer gedemonstreerd
omdat ze het nog steeds niet hebben geleerd
democratie is niet altijd dát wat je zelf wil
het is zelfs geen modegril
democratie is de wil van de meerderheid
rekening houdend met die van de minderheid