107 jaar, vier maanden en drie dagen. Dat is een uitzonderlijk lang leven, maar om Tine van Beijeren recht te doen moet je echt voorbij dat feit kijken. Wat was ze behulpzaam, humoristisch, lief en bescheiden. Ze werd gesneden uit hout dat niet meer lijkt te bestaan: ‘Ik mag niet klagen op mijn leeftijd.’

Tine werd geboren in Delfzijl en ging naar school in Loppersum van voor de gasbel. Tine was een schipperskind: met haar broer Jan en haar ouders Sikko en Jantje woonde ze op een vrachtschip. Ze kwam in 1948 naar Zaandam met haar liefde Siem van Beijeren. 

Knappe koppen hebben zich gebogen over het geheim van haar hoge leeftijd. Zelf zei ze daarover: 

 ‘Het is geen verdienste, het gebeurt gewoon.’

Maar wij denken dat ze gedreven werd door nieuwsgierigheid. Ze luisterde naar anderen, vroeg door, onthield en kwam erop terug. Betrokken geïnteresseerd. 

Nog geen twee jaar geleden deed ze mee aan de Grote Zaanse Geschiedenisquiz en dat was niet voor spek en bonen. Met het team van Monumenten Spreken behaalde ze de derde plaats. Ze was scherp, kritisch en onderhoudend.

Op de rouwkaart staat de zin: 

‘In alles wat zij deed blonk zij uit maar zij was toch heel bescheiden.’ 

Tine is rustig en in vrede heengegaan. 

Tine tijdens haar verjaardag in november. Foto van de familie.

De foto boven werd gemaakt door Jan Lapère.