Vandaag deel 6 van Van ’t Padje: het Hazepad in Zaandam.

Het klinkt niet chic: “pad”. Guispad werd Guisweg, Zandpad werd Zandweg, het Weerpad de Troelstralaan.

In 2006 heeft wonen aan een pad in de Zaanstreek weinig meer te maken met modderpoelen, tuberculose en scheefgezakte krotwoningen. Het Hazepad daarentegen is een oase in het centrum van Zaandam.

De Orkaan gaat op pad. Wat is de geschiedenis van de Zaanse paden, en hoe zien ze er nu uit?

De vorige afleveringen gingen over het Pantepad, het Boomgaardspad en het Wijnkanspad (Zaandam), het Karnemelkspad en het Krommenieërpad in Wormerveer.

Het Hazepad in Zaandam

Beginnend tussen de schoenwinkel van Snoeren en de Saenkanter aan de Westijde loopt het Hazepad parallel aan de Vinkenstraat. Het eerst deel is een nauwelijks opvallende straat maar het tweede stuk is een voetpad met een dorps karakter. Het pad eindigt achter de Maartenkerk.

Hier het pad omstreeks 1930, met uitzicht op de winkel van Albert Heijn aan de Westzijde (foto Gemeentearchief Zaanstad).

hazepad 1930

Hier een foto uit 1977 met rechts de kerk aan het Hazepad die een jaar later werd gesloopt (foto Gemeentearchief Zaanstad). Het koororgel is verhuisd naar Nederlands Hervormde kerk in Westzaan.

hazepad 1977

Aan het eind van het pad lag vroeger lijnbaan De Witte Olifant, eigendom van Adriaan Rogge (1732-1816) Zaandams koopman, reder en industrieel. Hij leeft voort in de Adriaan Roggestraat. Rooge had een scheepswerf, hij was ook directeur van de molens De Walvis, De Kruiskerk en De Rietvink, en van de schepen De Stad Haarlem, Jufvrouw Maria, Vrouw Hillegonda, Triton, Mattheus, jufvrouw Margaretha, en de Snelle Lastdrager. Hij had aandelen in walvisrederijen en was assurantiemakelaar.

Bij het gemeentearchief Zaanstad zijn 115 vermeldingen van het Hazepad in Zaandam te vinden maar lang niet alle vermelding gaan over het Zaandamse pad (ook in Zaandijk is een Hazepad).

Het Hazepad nu: