In de rust leek WSV’30 de luiken van deze competitie te kunnen sluiten. In de tweede helft keerden de kansen en won het met 5-3 van de Meteoor. Hoe een rode kaart de degradatiestrijd op zijn kop zette.

Als de kruitdampen van dit seizoen zijn opgetrokken en WSV’30 zich in welk scenario dan ook handhaaft in de derde klasse, hoe cruciaal zullen de gebeurtenissen tussen minuut 51 en 54 van dit duel dan zijn geweest?

Voor de rust

Eerst even terug in wat er die vijftig minuten daarvoor gebeurde. Na een eerste kans voor de Amsterdammers kwam de thuisploeg op voorsprong. Na een corner schoot Aron van Wijngaarden de openingstreffer tegen de touwen.

Dat zou een reden moeten zijn geweest voor alles met een groen-zwart hart om eindelijk eens een keer uit te kijken naar een comfortabele middag, maar niets bleek minder waar. De Meteoor nam het initiatief, gleed te vaak, te makkelijk door de achterhoede heen en bijna elke diepe bal leverde gevaar op. Dat de ploeg gelijk maakte was dan ook niet verrassend. Mike de Blieck mocht de gelijkmaker aantekenen na een assist van Jeffrey Wilders.

Die laatste bleek in het eerste bedrijf een ware plaaggeest voor de Wormer Sport Vereniging. Voor de 1-0 had hij al een kans gehad, na de gelijkmaker kopte hij op de paal, maar de derde poging was wel raak en hoe. Meteoor-aanvoerder Terzo Stemerdinkt verstuurde een hele lange pass, die Wilders in het strafschopgebied in één keer op de pantoffel de kruising in joeg: 1-2.

Na de rust

Het bleek voor WSV het sein dat het in de tweede helft beter moest. Net voordat we bij het kantelpunt van de wedstrijd, en misschien wel het seizoen kwamen, zag Jeroen Post een pegel via de onderkant lat het veld weer in stuiteren. Ongetwijfeld tot frustratie van hemzelf en al zijn teamgenoten.

Maar toen brak dus dat moment aan. Daan van Putten wilde doorzetten na een lange bal op hem, maar in een reflex werd de stuiterende bal in de handen gepakt door Meteoor-goalie Martijn Weggelaar. Dat gebeurde wel buiten de zestien meter. De keeper liet de bal een fractie daarna alweer los, maar het leed was al geschied. Weggelaar kreeg rood en uit de vrije trap die volgde schoot Roy Kleij zijn ploeg weer op gelijke hoogte: 2-2.

Er volgde nog een knotsgek restant van de tweede helft omdat WSV besefte dat dit wel eens een uitgelezen kans was om in leven te blijven. Jeroen Post leek lang matchwinnaar te worden, maar Meteoor, dat na de rode kaart nauwelijks nog een fatsoenlijke bal wist te raken, maakte tien minuten voor tijd door Max van der Velden toch de 3-3. Dat was buiten Van Putten gerekend. Hij zorgde er met twee treffers voor dat WSV nog altijd niet knock-out is in deze voetbaljaargang.

‘Zat eens mee’

De aanvaller was zowel opgelucht als blij. Hij had ook een verklaring over het verschil tussen de eerste en tweede helft. Al erkende hij ook dat de rode kaart zijn team in de kaart had gespeeld:

‘Dit hadden we wel even nodig. Voor rust was het af en toe wel aardig. Maar de wind speelde vandaag wel een factor. Dat zag je bij hen in de eerste en bij ons in de tweede helft toen wij de wind mee hadden. Wat die keeper aan het doen was weet ik niet, maar het zat vandaag eindelijk eens mee. Dat mag ook wel een keertje. We zijn er nog niet, maar we zijn in ieder geval van die laatste plek af.’

Zijn teamgenoot Jeroen Post belandde met zijn schot onderkant lat even in de hel en vervolgens weer in de hemel na zijn goal. Bij hem was de opluchting van het gezicht te lezen.

‘Pffff, wat een wedstrijd zeg, maar dit is wel even lekker, ja. We hebben al zoveel tegenslag dit jaar en in de rust zaten we er even doorheen. Nu viel het kwartje een keer onze kant op. Het seizoen is nog niet voorbij, maar we hebben het nu wel in eigen hand.’

WSV speelt nog tegen twee ploegen die ook nog niet veilig zijn. Volgende week tegen Alliance, de week daarop tegen nieuwe rodelantaarndrager DSS, en tenslotte de altijd beladen derby tegen Saenden.

Door John Leppink