ZVC’22 krijgt een kans om terug te keren naar de derde klasse. Zelf won het met 0-3 van Westzaan en door het verlies van concurrent Vrone, gaat de ploeg de nacompetitie in. Bij Westzaan werden diverse traantjes weggepinkt.

Dat laatste was overigens niet vanwege het verlies tegen ZVC. Het afscheid van twee clubiconen, drong de nederlaag naar het tweede plan. Oskar Wit en Tonny Hartog (boven) speelden vanmiddag hun laatste (thuis)wedstrijd voor hun club.

Keeper Hartog mocht nog een half uur invallen, Wit kreeg een applauswissel en hield het niet droog.

‘Ik heb hier vanaf mijn zesde gevoetbald, maar het feit dat het nu over is voelt toch nog onwerkelijk. Maar ik heb een prachtige tijd gehad. Vooral in 2013 toen we met Fortuna Wormerveer streden om de titel in de vierde klasse. De beslissingswedstrijd verloren we, maar daarna promoveerden we alsnog. Maar het is mooi geweest. Ik ga wel door met voetballen in een lager team en wil graag een marathon lopen.’

Beide spelers kregen een gepersonaliseerd t-shirt, loftuitingen en een hartverwarmend applaus. Hartog liet glimlachend de deur toch nog op een kier, zo leek het althans.

‘Wellicht dat ik gillend gek word en ik heb altijd gezegd dat ik wilde spelen tot mijn veertigste. Na mijn beenbreuk ben ik echter nooit meer helemaal de oude geworden. Al heb ik hier ook hele mooie tijden gehad. Promotie, degradatie, het zat er allemaal in. Ik had gehoopt nog de nul te houden bij mijn invalbeurt, maar helaas vloog de bal de lange hoek in.’

Uitblinkers

Westzaan was ondanks de nederlaag en het afscheid van twee oudgedienden de lulligste niet. Tegenstander ZVC werd getrakteerd op een biertje. De fusieclub pakte de derde periode en dat na een wisselvallig eerste deel van het seizoen. Dat erkende ook keeper Shawn Rison, die het tweede deel van het seizoen één van de uitblinkers was.

‘We waren nog zoekende, maar hebben in de derde periode vaker met een vaste kern gespeeld. Ook zijn we meer van het voetballen uitgegaan, nadat we daarvoor nog teveel de lange bal hanteerde, dat paste ons eigenlijk niet. Ook hebben we elkaar scherper gehouden, waardoor we minder tegengoals kregen. Mijn rol is vooral gegroeid sinds de wedstrijd tegen Marken, dat was vorig seizoen ook al zo.’

Teamgenoot Faissal Ouazane, de andere uitblinker van vanmiddag erkende dat zijn ploeg altijd geloof had gehouden en viel zijn doelman bij:

‘Het seizoen begon erg wisselvallig en rond de winterstop zaten we echt even in een dip. Maar we wisten ook dat er nog een derde periode zou komen en hebben met zijn allen afgesproken daar vol voor te gaan. Natuurlijk hebben we af en toe een gelukje gehad, maar in de laatste fase van de competitie hebben we niet echt een slechte wedstrijd meer gespeeld.’

Meer Schwung

De wedstrijd zelf zal, buiten het afscheid van Hartog en Wit en de periodetitel van ZVC, niet lang blijven hangen in het collectieve geheugen. In de eerste helft konden de bezoekers nog genieten van het zonnnetje, maar de wedstrijd was erg rommelig en er was slechts één keer opwinding toen een verkeerde terugspeelbal bij Frank de Lange terecht kwam, maar hij slaagde er niet in Rison te passeren.

Na rust werden de intenties van de gasten snel duidelijk. Met het inbrengen van Ouazane kwam er wat meer schwung in de ploeg. Kevin Wijndal liep na een dieptebal even weg van zijn tegenstander. Hoewel zijn eerste poging nog ven de lijk werd gehaald, ging de rebound wel raak. Nog geen vijf minuten later maakte Ouazane de tweede voor ZVC en dat leek de beslissing.

Westzaan probeerde zich terug in de wedstrijd te vechten, echte kansen leverde dat niet op, maar een gegeven strafschop had de spanning nog terug in de wedstrijd kunnen brengen. De afscheidnemende Wit ging zelf achter de bal staan, maar uitgerekend voor het terras met Westzaan-supporters zag hij zijn inzet door Rison gesopt worden. Daarmee vervloog het laatste restje hoop op een resultaat. In de slotfase maakte Ouazane zijn tweede doelpunt nog.

Door John Leppink