Wat ooit een kleurrijk thuis was voor zoveel gezinnen, is nu niet meer dan een lange berg grijze brokstukken. De Spaghettiflat in Poelenburg — symbool van een tijdperk, ontmoetingsplek van culturen, en beginpunt van talloze levensverhalen — is verdwenen.
In de jaren ’60 bood de flat onderdak aan Italiaanse gastarbeiders, later groeide het uit tot een smeltkroes van Zaanse geschiedenis en menselijke veerkracht. Nu rest stof.
In de korte video zie je de laatste resten van een gebouw dat ooit bol stond van het leven.
Door: Merel Kan
ja in de flat waren genoeg meisjes met de naam annemarie weet je ook haar achternaam en woonde jij ook in de flat er woonde ook Nederlanders en spanjolen de flat stond bekend om de arbeiders die bij de NDSM en ADM werkten we woonde op de hoek Clusius straat hoek poelenburg keek uit op poelenburg op John f Kennedy school gezeten en carry van bruggen school gewerkt ook met en meisje uit de flat Annemarie genaamd bij VITERA op de venserpolder en in het Erasmus huis stage gelopen maar wat Annemarie heeft gedaan na VITERA weet ik niet haar broers werkten bij de Ford fabriek en bij ons aande overkant was een clubhuis waar de latere Dutch ritme en steel band repeteerde en er stond en nood gebouw van en bank 🏦 naam weet ik niet meer later zijn we verhuisd naar de rosmolen buurt wat en tijden he en nu de flat plat ligt weer en stuk van mijn jeugd weg maar de herinneringen blijven bestaan groetjes Rina
“Onder andere” Italiaanse gastarbeiders. Er woonden ook Nederlandse en Spaanse mensen in de flat bij de oplevering in 1966.
Ik had er een leuk meisje ont moet Annemarie