Onder de brug van Anton de Kom, Surinaamse schrijver en verzetsheld, verzamelde zich een diverse menigte aan de zonnige vooravond van Keti Koti. Voorafgaand aan viering werd stilgestaan bij het verleden.
Het begon met luide trommels door een groep acht jongens die een warme uitnodiging vormde om tot een eenheid te komen. Ook de bezoekers die onder de brug wegdoken voor de zon, gingen op deze uitnodiging in. Onder leiding van de trommelaars trok de stoet richting het slavernijmonument.
Bij de herdenkingsplaats verzamelden de aanwezigen zich voor speeches die een gemeenschappelijk thema hadden. Jordan Cheryl, de host van dienst:
Het leed van toen mag nooit meer gebeuren. Het leed van toen klinkt nog steeds door in de maatschappij.’
Herdenken als hoop
In het Surinaamse herdenken is het belangrijk stil te staan bij het verleden, maar ook om hoop te bieden voor de toekomst. Die hoop werd uitgebeeld in dans en muziek. Het was geen stijve herdenking, maar ook geen festival.
Als symbool voor deze hoop werd ‘Imagine’ van John Lennon gezongen door Kyara Hollingsworth met Anna Verheggen op de gitaar.
Door Kenneth Jubitana.
