De schoenwinkel, die nu staat te verkrotten aan de Zuiderhoofdstraat in Krommenie, heeft een lang verleden als woonhuis en winkel. Volgens een publicatie in de Krommenieër Kroniek is het pand tussen 1735 en 1745 gebouwd. Door de schoenmaker Jan Cornelisse Barenden.
Het blijft tot1827 familiebezit. In dat jaar wordt het voor- en achterhuis verkocht aan Jacob Schots, een timmermansknecht in Krommenie die zich zou ontwikkelen tot een succesvol zakenman. (Zo is hij een tijd lang eigenaar geweest van de hofstede Middeloo en de voormalige hofsteden Schoonenberg en Westerveld in Santpoort.)
Grutterswaren
Zijn zoon Jacob verkocht een deel van het winkel- en woonhuis aan zijn dochter Alida. Zij begon hier met haar man Nico Aten, ‘koopman en handelaar in grutterswaren’, een winkel in koloniale waren, kaas ‘tegen de meest concurrerende prijzen’ en wijnen. Aten dreef samen met zijn broer Barend Willem een meelhandel die wat meer noordelijk was gevestigd aan de overzijde van de straat.
Op haar beurt verkoopt Alida het pand en de kruidenierszaak in 1942 aan haar broers Gerard en Eduard Schots die handel in kaas dreven onder de naam Gebroeders Schots. Alida bracht haar laatste levensjaren door in een huis op Zuiderhoofdstraat 10. Dick Schots – zoon van de firmant Gerard Schots – zette de kruidenierswinkel nog een aantal jaren voort. In 1947 nam het levensmiddelenbedrijf Van Amerongen de inventaris, voorraden en goodwill over, maar vestigde zich in een winkel aan de overkant.
Schoenhandelaar Jan Heijne huurde het pand en kocht het omstreeks 1953. Na zijn overlijden in 1993 namen zijn zoon en dochter de schoenwinkel over. Om de winkel in 2015 voor goed te sluiten.
De foto maakt duidelijk wat er al verloren is gegaan en waarom dit functionele voorbeeld van Zaanse houtbouw de status van een monument verdient. Als het tenminste nog te redden is.
Door: Jaap de Jong. Bronnen: familieboek familie Schots ‘Familieportret op papier gezet’; artikel in Krommenieër Kroniek nr. 59, Historisch Genootschap Crommenie; foto Erik Schots
het enige wat ik me kan herinneren was de oude gaskachel in de winkel.
Ik zou dit pand zo ontzettend graag willen hebben en mijn winkel erin beginnen. Ik had echter begrepen dat de huidige eigena(a)r(en) het pertinent niet willen verkopen?
Wat daar de exacte reden dan van zou kunnen zijn, weet ik niet. Eeuwig zonde is het wel!!
Misschien is het een poging waard het nog een keer te proberen om te kopen?
Ik zou eerlijk gezegd niet weten bij wie ik wezen moet op dit moment
... Het staat al in een boek en ook nog uitgebreider... Het boek heet " Familieportret op papier gezet" - Genealogie familie Schots, samengesteld door J. H. Beudeker en Erik Schots en is verschenen in 1996.
.. Dat is al gebeurd, het staat nog uitgebreider in het boek Familieportret op papier gezet - Genealogie van de familie Schots, samengesteld door J. H. Beudeker en Erik Schots. Verschenen in 1996.
Verleden:
Schoenhandel Heyne:
Bij binnenkomst tinkelde er een belletje bij de deur. Rechts stond een lage vitrinekast waarin betoverende poppenschoentjes stonden uitgestald.
De àllermooiste stond vooraan, een piepklein muiltje, gemaakt voor een elfenvoetje, ingelegd met diamantjes die, als de lamp in de winkel brandde, hun schittering weerkaatsten tegen de glazen ruit van de vitrinekast.
ik kon daar wel urenlang zitten, in die vervallen schoonheid van het toen al oudere winkelpand.
In de lucht van kartonnen schoenendozen, leren laarzen en schoensmeer.
Mijn voeten op het schuinoplopende voetenplankje, terwijl mijn moeder babbelde met de juffrouw die in dit schoenenparadijsje woonde.
Later als ik groot zou zijn, werd ik ook schoenenjuffrouw......
Heden:
Toen ik ouder werd was 'schoenenjuffrouw worden' geen roeping meer.
Wel fietste ik met regelmaat 's avonds laat uit m'n werk langs het al verdrietiger ogende schoenenpaviljoen.
Wanneer het dorp sliep, leefden de schoenen.
Ze schoven millimeter voor millimeter langs het druipvocht in de muren naar beneden.
Wat precies het moment was waarop ze als trapezeartiesten hun val in de diepte maakten, om daarna jarenlang in staat van ontbinding op de kromgetrokken triplex vloer te blijven liggen, wist niemand.
Ergens was er een seconde in de tijd geweest waarop de oververmoeide schoenen het een voor een opgaven en omvielen.
Uiteindelijk valt alles om.
Een tijd geleden kwam ik Willem tegen die me, zoals altijd, vriendelijk groette.
In een opwelling vroeg ik hem naar dat allerkleinste schoentje in de vitrinekast. Dat ik hoopte dat het daar al die tijd was blijven staan en dat de ingelegde diamantjes, achter de dichtgetimmerde ramen, nog steeds licht zouden geven in die donkere potpourri aan verval daar binnen.....
Willem wist precies welk schoentje ik bedoelde.
En imisschien zag ik ook een glimp van dierbare herinnering in zíĵn ogen, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn geweest.
Willem zei dat het muiltje jaren geleden op een kwade dag bij een inbraak was gestolen......
Niet àlles valt uiteindelijk om.
De herinnering aan dat magische schoentje valt samen met het dorpse meisje dat ik toen was, dromend over later....
Inmiddels ìs het later.
Ook al valt de winkel van Willem vandaag of morgen in of uit elkaar, de herinnering aan dat glinsterende muiltje blijft kaarsrecht overeind staan!
wat een mooi en herkenbaar verhaal. ook ik was dat kind van vroeger dat genoot van het schoentje en de vele schoenendozen. ook voor mijn Ria Moltmaker blijft de schoenenwinkel in gedachten overeind.
Dankjewel
Dank voor dit leuke en persoonlijke verhaal Marieke. Ik zie mij er zó weer staan. En die geur van dat leer.....
ze deden de inkoop van de schoenen vast bij de gelaarsde kat en even later kwam klein duimpje langs met de zeven mijls laarzen....
Ik kan alleen maar zeggen, prachtig geschreven. U moet schrijfster worden of u bent het al.............................prachtig.
Wat een vriendelijk compliment, Dank u!
slopen die ouwe zooi en nieuwbouw,het ontgaat mij totaal waarom die oude panden bewaard moeten blijven?
Zaanse Schans als voorbeeld dan wordt het een toeristische trekpleister,wat hebben wij als bewoners daar aan?
1 x per jaar ipv Monet tocht de "ouwe Zaanse " Huizen route?, vraag het Gen Z die interesseert dit helemaal niks,dat is de toekomst,wij vergane glorie,die blijft hangen in verleden.
Man wat een gevoelloze reactie.
Pand onteigenen of zware missiven door de gemeente laten uitvaren.
Zo snel als woningen worden dicht gespijkerd kan er hier ook wel eens opgetreden worden.
Dan slopen en de gevels in oude staat herbouwen met nieuw materiaal.
Wel een beetje façade cultuur maar ja je moet wat.
niet slopen mooi oud pand
Fantastische kinderwagen midden in beeld, midden op straat.
Wielen zo groot als fietswielen.
Dank voor dit prachtige verhaal, boek waardig zou ik zeggen!!
Wees zuinig op je geschiedenis en bewaar zaanse oude houten panden.