Handjes in haar oren en bijna struikelend over de hoge drempel van onze achterdeur: zo zie ik onze dochter van een jaar of twee nog de huiskamer binnen komen. Rennend kwam ze aan, want er kwam weer zo’n eng ding over haar hoofd heen. Het was 1988…
Ze bleek gevoelige oren te hebben. Dus logisch dat ze zo panikeerde. Wij waren er al een paar jaar aan gewend dat je in je tuin zittend – of met je tuindeur open – je gesprek regelmatig moest staken.
Die vijfde baan, die moest er natuurlijk niet komen, want wij wilden niet nog meer van die herriebakken in Assendelft. Met onder anderen dé Zaanse Schiphol-specialist Kees Keizer – superkenner en toentertijd nog dorpsgenoot – zat ik in een actiecomité en wij gingen er vol tegenaan. Het was rond 1995, onze dochter inmiddels een jaar of 9…
Ja, wat een naïeveling kun je zijn, om te proberen tegen deze moloch te strijden! Beter mijn tijd in andere – positievere – dingen gestoken, bedenk je je achteraf.
Luistervinken – en jaren – kwamen en gingen, dochterlief keerde vanuit Krommenie naar Assendelft terug en begon met manlief aan de verbouwing tot een energiezuinig, gasloos paradijs, van hun woning uit 1915. Dat huis ligt nog een stuk dichter bij Schiphol dan dat van ons, dus nog lager vliegende toestellen en vooral bij stijgen erg veel lawaai. Maar toen liep ze al tegen de 30, dus ze deed het bij haar volle verstand…
En nu wonen ze daar sinds driekwart jaar met z’n drietjes, en zien we hoe onze kleindochter alles in de gaten heeft en merken we dat ze hele goede oren heeft.
En nu vrees ik, dat we misschien pas tegen de tijd dat dit kleinkind haar eerste kind krijgt, actie vanuit Zaanstad kunnen verwachten, en men zich eindelijk eens met hart en ziel gaat inzetten voor de gezondheid en de veiligheid van haar bewoners…
De foto boven komt uit het gemeentearchief van Zaanstad.
Verhuizen? Nee, daarvoor ben ik hier te stevig geworteld en is mijn plek me te dierbaar... Maar het vlieggebeuren is inderdaad een - wereldwijd - drama. Niet alleen vanwege het onzichtbare fijnstof - daarvan zullen wij hier in Assendelft ongetwijfeld meer last hebben dan inwoners van Zaandam - maar nog meer vanwege de CO2-uitstoot, dus voor het klimaat. Wanneer er geen maatregelen getroffen worden - via belasting op kerosine en milieubelasting op de tickets - halen we de Parijse klimaatdoelen gewoon helemaal nooit. Waarschijnlijk zouden er niet zoveel mensen nog 'een weekendje' gaan shoppen in Dubai (!) of Milaan wanneer de milieuschade in de prijs van een vliegticket inbegrepen zou zijn... Wat je de gemeente Zaanstad kwalijk kunt nemen, is dat zij zich niet uitspreken over het negatieve effect van Schiphol, zich niet aansluiten bij protesten tegen de overschrijding van de nachtvluchten, of het onderzoek naar de rechtmatigheid van de MER-gegevens. De gemeente zou zich - vanwege de gezondheid en veiligheid van haar bewoners - o.a. moeten inzetten voor een betere 'meting' van de schadelijke bijwerken in plaats van de gehanteerde - voor Schiphol gunstige 'berekeningen'. Maar er blijft natuurlijk altijd dat toverwoordje 'banenmotor', en dan tellen gezondheids- en klimaatargumenten niet meer mee...
Dramatisch, Winnie. Om wanhopig van te worden. Geschiedenis herhaalt zich. Moet als oma onverdraaglijk zijn. Voelt vooral fout. Ultrafijnstof daalt neer. Bedreigt het leven. Je wilt hier toch weg? Of zie ik dat niet goed?