Sprookjes bestaan en mysteries hoeven niet altijd opgelost te worden. We weten het heus. Toch nam de nieuwsgierigheid de overhand. 

We schreven over de Zaanse mini’s die verspreid worden over de Zaanstreek. Prachtige gebouwtjes die zomaar verschijnen. Toen een van de werkjes opdook op de Orkaan-vitrine –en net zo plots weer verdween- besloten we op onderzoek uit te gaan. 

Met succes. De vader van de betoverende werkjes: de 76-jarige Dolf de Keizer. 

Orkaankracht Sacha Timmerman zocht hem vol verwachting op in zijn atelier. Het vooruitzicht van een kamer met oude boeken vol spreuken, tafels met potjes drakenbloed, magische gereedschappen, zwevende kaarsen, astrologische kaarten, embryo’s in potten, vervulde hem met opwinding.

Maar het bleek net even anders te zitten. 

Dolf print zijn kunst op een 3D-printer in een werkkamer in zijn appartement op het Eiland in Zaandam. Er staat een bureau met daarop zijn werkcomputer en tekenpapier, er is een zwarte bank en dus die 3D-printer. De kamer zelf is versierd met allerlei Zaanse huisjes en molens.

De kunstenaar vertelt: 

‘Het liep uit de hand. Ik heb nu zoveel dat ik ze door de Zaanstreek ben gaan verspreiden. Mijn zoon zei dat ik met 3D-printers moest gaan werken, dus zodoende ben ik daarmee begonnen.’

In de hoek staat een bureau met twee beeldschermen. Daar maakt hij zijn schetsen. Hij tekent alles zelf en haalt inspiratie uit de Zaanstreek. 

Hij heeft een technische achtergrond. Hij begon lang geleden als elektromonteur en deed daarna koerierswerk voor beurzen in Europa:

‘Ik reed naar beurzen en congressen om bijvoorbeeld tafels te leveren. Dat deed ik dan één keer per week, maar dat werd lichamelijk te zwaar. Dus toen ben ik begonnen met 3D-printers, en dat begint klein, maar nu maak ik mijn eigen ontwerpen.’ 

Via zijn zoon heeft hij een programma gekregen. Daar is hij over de jaren heen steeds handiger mee geworden. ‘Kijk wat ik doe, je opent dus het programma en vervolgens kun je tekenen. Hier kan ik echt alles in maken wat ik wil.’ Met een klik op de muis sleept Dolf een bestand in het programma, en ineens staat er een huisje. ‘Deze heb ik zelf gemaakt. Als ik die dan naar de printer stuur, print hij hem uit. Soms ben ik hele middagen kwijt aan het tekenen van één deur.’ 

Het verven van de huisjes doet Dolf zelf. ‘De huisjes komen er in het wit uit; je kunt ze wel in kleur laten printen, maar dat is erg beperkt. Door het zelf te doen, kan ik het helemaal zelf bepalen.’ 

Inspiratie haalt Dolf vooral uit de Zaanstreek zelf. Nu is hij druk bezig met huisjes op het Hembrugterrein. ‘Ik begon natuurlijk met wat grover werk en dingen die al op internet te vinden waren.’ Dolf heeft bijvoorbeeld vogels en vazen in zijn huis staan, maar dat zijn ontwerpen die van anderen komen.

Hij verspreidt de huisjes eigenhandig: 

‘Ik was onlangs op de Zaanse Schans. Als het mooi weer is, zoek ik plekjes op en schroef ik ze tegen de bomen aan. Ik vond de bomen altijd zo kaal, dus op deze manier probeer ik er wat aan te doen.’ 

Hij probeert ze op leuke plekjes neer te zetten en krijgt regelmatig positieve reacties:

‘Ik had er een keer eentje opgehangen, en de eigenaren van het café er tegenover hebben hem toen af gehaald en hoger in de boom geplaatst. Het komt ook wel voor dat mensen vragen wat ik doe en foto’s maken.’

Nuchtere streekkunst om bij weg te dromen. Dolf is een Zaanse tovenaar. 

De huisjes zijn verspreid over de hele Zaanstreek. Zie jij ze?

Door: Sascha Timmerman en een beetje Merel Kan