De Buitengewone Algemene Ledenvergadering (BALV) van de Vereniging De Zaansche Molen afgelopen woensdag was nou niet bepaald een schoolvoorbeeld van democratisch vernuft. Het was eerder een toneelstuk waarin het script al geschreven was – en de uitkomst vaststond voordat de eerste stem uitgebracht werd.

Het begon veelbelovend. Jan Goedhart, voorzitter van de Raad van Toezicht, gooide een balletje op: ‘Ik stel voor dat er een commissie wordt samengesteld’. Die moet dan gaan onderzoeken wat er misgaat in de communicatie van Vereniging De Zaansche Molen. Een nobel voorstel, maar het leek vooral een tactiek om de daadwerkelijke besluitvorming te omzeilen en uit te stellen. Want wat volgde? Een anderhalf uur durende uitwisseling van beschuldigingen over en weer en emotionele speeches (met een daverend applaus voor Piet Kempenaar).

De initiatiefnemers van de BALV kwamen bedrogen uit. Hun voorstellen – het behoud van de familie Kempenaar, en het terugdraaien van de personele unie tussen Vereniging De Zaansche Molen en de Windmolen Compagnie – werden simpelweg van tafel geveegd, er werd niet over gestemd. In plaats daarvan werd er gestemd over één ding: ‘Wilt u dit bestuur houden, ja of nee?‘ En daar was nog iets raars mee.

Welk argument gebruikten de voorstanders van het bestuur, naast doorzetting van het beleid en dat dit bestuur uit professionals in plaats van vrijwilligers zou bestaan? Dat ze het alternatieve bestuur van Philip Hofmeijer niet vertrouwden. Jan de Vries, met zijn voormalige politieke functie en uitgesproken mening, zou beslist niet volstaan. Allemaal prima, maar dat is nou net niet waarover werd gestemd. Het instellen van het interim-bestuur was namelijk voorstel twee. Als voorstel één niet werd aangenomen (wat niet gebeurde) een betrekkelijk irrelevant voorstel.

Kaping

De onafhankelijke voorzitter Lida van Tilburg had inmiddels de regie uit handen gegeven aan Goedhart, terwijl Hofmeijer niets kon doen behalve licht tegenstribbelen vanuit zijn stoel in het hoekje van de theaterzaal. Hij noemde de gang van zaken een ‘kaping’, maar dat mocht niet baten.

Het ordevoorstel van Hans Luiten – Laten we eerst onderzoek doen en dan pas beslissen – sloeg het balletje van Jan Goedhart het doel in. Het klonk redelijk, maar wat zat eraan vast? Over het behoud van de familie Kempenaar en het ontbinden van de personele unie werd niet gestemd. Terwijl Hofmeijers voorwaarde om akkoord te gaan met Luiten zijn ordevoorstel garanties voor de familie Kempenaar waren.

De kaping waar Hofmeijer het over had leek compleet en de leden die eerst Piet Kempenaar op handen hadden gedragen, stemden met 684 voor behoud van het bestuur, 204 waren tegen. Dat liet voorzitter Jan Goedhart nog toe, omdat het bestuur volgens hem wél een ‘mandaat’ van de leden nodig heeft. Goedhart legde daar het frame ‘vóór het bestuur is vóór het beleid’ overheen.

Maar hoe hadden ze voor de moties van Hofmeijer gestemd? Wat vinden de leden van de personele unie en van garanties voor Kempenaar? Dat blijft onbekend; de leden blijven daarover niet bevraagd en het bestuur houdt de teugels strak in handen.

Titanic

Hofmeijer mocht ook aan het eind van de avond constateren dat zijn BALV was gekaapt. Zijn reactie: ‘Ik vind het nu wel mooi geweest.’

Het is nu afwachten hoe de onderzoekscommissie er precies uit zal zien, en over vier maanden wat daar de conclusies van zullen zijn. Piet Kempenaar vergeleek Vereniging De Zaansche Molen met de Titanic. Als dat zo is, dan is Jan Goedhart de stuurman die zich vastbindt aan het roer terwijl het schip richting de ijsberg vaart. ‘We hebben een mandaat!’ roepend, terwijl de mensen op het dek natte voeten krijgen.

Door Marijn Kerkhoven.