Geachte wethouder Nijssen, beste Stijn,
Wat mij betreft sla je de plank weer mis. Weer. Als ik je privé had gesproken, had ik gezegd: ‘Wát een ongelofelijke ui ben je.’
Maar we zijn niet privé, want dit briefje plaats ik op De Orkaan. We houden het netjes.
Wij kregen een persbericht.
Ik zag een foto: jij in de raadszaal, die oud-wethouder Peter Visser een hand geeft. Peter zit op een fiets. Lekker mal. Die fiets moest dus de trap op, of in de lift. Dat zal ook een geinig moment zijn geweest.
Maar wat een vrolijk plaatje lijkt, is in werkelijkheid een pijnlijk tableau vivant van bestuurlijke leegte.
Het nieuws was dat de nieuwe fiets- en voetgangersbrug bij de Thorbeckeweg ‘Eendenpullenbrug’ is vernoemd.
Alles ademt spontane vrolijkheid en burgerparticipatie:
‘Alle inwoners uit Oostzaan konden meedenken over een naam, en uit eenentachtig inzendingen is de vondst van Peter Visser gekozen als winnaar.’
Eendenpullenbrug
Een knipoog naar het Oostzaanse verleden, naar de bijnaam van de inwoners. Machtig mooi, een duimpje erbij, en dus een fiets voor Peter.
Maar Stijn, wat wringt is dit: jij bent geen Oostzaner. Je komt er niet vandaan, je woont er niet, je wíl er niet wonen. En je bent onderdeel van het college dat druk bezig is de zelfstandigheid van dit dorp op te heffen.
Belangrijker nog: jij bent de man die de eenden, met pullen en al, uit Oostzaan liet verdwijnen.
Jij was het die het mes zette in Stichting Ducktopia.
Een burgerinitiatief, bestaande uit zeer gemotiveerde inwoners met wortels in het Oostzaner riet. Je koos voor een gladde ruiming. De muskus-eenden van Oostzaan zijn inmiddels grotendeels gedeporteerd. Naar een bestemming die niet te controleren is, onder verantwoordelijkheid van een handelaar die ze op de bon niet eens als ‘muskuseend’ inboekt. Oncontroleerbaar en onomkeerbaar. Uit jouw oog, in je hart zaten ze niet.
Kritiek gleed van je af, en dat kan want je hebt de luxe van een gesloten coalitie en een zwakke oppositie. Ducktopia en mensen die inspraken werden uitgelachen door jouw partijgenoten, de stichting werd genegeerd en kaltgestellt. Een burgerinitiatief is, samen met een hoop eenden, de nek omgedraaid.
En ergens vind ik het bijna bewonderenswaardig: zóveel onbeschaamdheid. Zó’n bord voor je kop. Hoe krijg je het voor elkaar om de symboliek van de eend te kapen voor een stukje PR.
Laat de ‘Eendenpullenbrug’ voor altijd jouw spiegel zijn.
Een goede groet van Merel Kan
Door: Merel Kan, de foto werd gemaakt door Marcel van Stigt.
De eendenverpulverbrug spreekt meer tot hun verbeelding
Geachte Orkaan
Ik zocht overigens op jullie site het redactiestatuut maar kon die niet zo snel vinden. Waar staat dit?
Dank, Hans
Dank je wel voor je mooie woorden Merel! 🧡 Je weet met verfijnde felheid jouw punt te maken, zeker als het gaat om dierenwelzijn. En je hebt gelijk: iemand als Youp van ’t Hek zou er wellicht met de botte bijl in zijn gegaan, maar Merel kiest voor de scalpel — scherp, precies en met inhoud.
Het is belangrijk dat er stemmen blijven die opkomen voor wie dat zelf niet kunnen, of het nu dieren zijn of andere kwetsbare groepen. Laten we zulke columnisten blijven steunen!
Die Merel “kan” d’r wat van, klasse!
Beste Orkaan
Ik verbaas mij steeds meer.
Zijn jullie nou een serieus journalistiek medium, die proberen zo objectief mogelijk proberen nieuws te brengen, met hoor- en wederhoor etc.
Of is dit een website waar een redacteur een persoonlijke vete lijkt uit te vechten, en iemand zware verwijten toebijt. Is dit gewoon Geen Stijl maar dan op zijn Zaans?
Ik ben best wel geïnteresseerd in nieuws, misschien is er wel van alles mis met het college, maar dat kun je ook serieus brengen, zoals de NRC of Follow the Money doet. Maar hier word ik geen steek wijzer van, en het eerstvolgende bericht van deze redacteur over Oostzaan en het college zal ik niet snel serieus nemen als er zoveel boosheid en rancune meespeelt in de zienswijze van een redacteur.
Het verschil tussen een column en een artikel is toch wel duidelijk? Of moet dat uitgelegd worden? Overigens, volgens mij, een goede column. Daarin mag het schuren en mag (Nee, moet) de macht ter verantwoording geroepen worden. Ook dat is een taak voor de journalistiek.
Die laatste alinea is wel een beetje intimiderend….
Hoi Hans,
Volgens mij is het een column/opiniestuk waarin Merel haar persoonlijke mening geeft. Dat hoort bij dit soort artikelen en daar mag jij het natuurlijk weer niet mee eens zijn..
Door Merel wordt de vinger precies op de zere plek gelegd.
Een wethouder die geen enkele binding heeft met de inwoners van het door hem vertegenwoordigde gemeente.
Managers eigen.
Geen idee hebben in wat voor samenleving ze staan en daar ook totaal niet in geïnteresseerd zijn.
Hét is werk met een inkomen.
Meer niet.