Ook dit jaar zwermen Orkaan-petjes uit over het continent. Na het pittoreske Gent met Nico Mak uit Wormer, en de Benelux met Monique Verlind in het minstens zo schilderachtige Luxemburg, is het nu de beurt aan Marijn Kerkhoven, die verslag doet vanuit het roerige Istanbul.
In de laatste week voor de zomervakantie trok een groep leerlingen van het Sint Michaël College eropuit voor een leerzame reis.
Bestemming: Istanbul, naast Spitsbergen een van de reiskeuzes voor de voorlaatste jaargangen.
Daar stond een bijzondere ontmoeting op het programma: een bezoek aan Rob Vreeken, de in Istanbul wonende correspondent van de Volkskrant en voormalig journalist bij De Zaanlander (en, al hoor je hem er niet over opscheppen, ook best een beetje iets van een Orkaan-kracht).
Onze Marijn Kerkhoven was erbij en hij schreef een verslag van deze inspirerende middag vol gesprekken over journalistiek, Turkije, vrijheid en natuurlijk … de Orkaanpet.
En dat verslag plaatsen we natuurlijk 1:1.
Leerlingen van het St. Michaël College ontmoeten Rob Vreeken in Istanbul
In de laatste week voor de vakantie is het reizen geblazen op veel scholen. Zo ook op het Sint Michaël College, waar de reis voor de voorlaatste jaargangen naast Spitsbergen ook naar Istanbul gaat.
Daar werd de groep uitgenodigd bij de woning van de Zaandamse correspondent in Istanbul voor de Volkskrant: Rob Vreeken. En wij waren erbij…
Want: Elisabete Weijde, Annabella Schkliarov, Noor Jaspers, Janet de Leeuw, Sandy Havik, Iker Bobeldijk, Mara Schilder, Marijn Kerkhoven (dat ben ik!) reisden onder begeleiding van leraren Hans Luiten en Janneke Metselaar.
Op de een na laatste dag stond het bezoek aan Vreeken op het programma. Na een flinke klimtocht bereikten we zijn woning. Gewapend met een flinke watermeloen en ieder een aantal scherpe vragen beklommen we de trap. Daar gekomen werd de meloen gesneden en gingen de leerlingen zitten.
Er werd gesproken over Vreekens journalistieke carrière, van het begin bij de Zaanlander tot zijn lange loopbaan bij de Volkskrant, die, na zijn pensioen, uitliep in een correspondentschap. Verder ging het over zijn boek: De mislukte islamisering van Turkije, waarin Vreeken zowel naar de Turkse populatie zelf kijkt als naar de Turkse Nederlanders in Zaandam, om te concluderen dat er geen sprake is van verregaande islamisering.
Ook vrouwenemancipatie, die — hoewel ver van compleet — toch steeds beter gaat volgens Vreeken, en persvrijheid in Istanbul worden besproken. Vreeken vertelt dat hij zich nooit belemmerd heeft gevoeld om te schrijven wat hij wil. Maar dat hij ook niet iets schrijft wat echt belemmerd hoeft te worden; hij is niet zó activistisch.
De ontbinding van de Koerdische PKK van Abdullah Öcalan is volgens Vreeken een goede zaak. Nu kan er volgens hem echt worden gewerkt aan vrede.
Na een gesprek van anderhalf uur (uiteraard onderdeel van een veel langere reis) was het weer tijd om te gaan. Maar niet voor we onze Orkaanpetten verspreidden. En Rob Vreeken, die nooit petten draagt, maakte voor ons een uitzondering.
Hij zou het overigens waarderen als de foto van hem met pet niet al te lang in het publieke geheugen blijft hangen.
En de Orkaanpet voor Hans Luiten (zie foto boven) bracht dit bezoek en het kleine Orkaanigheidje van deze reis alweer tot een einde.
Door Marijn Kerkhoven, ingeleid door Merel Kan / Piet Bakker. De foto’s kregen we van Marijn (ze kunnen niet allemaal gemaakt zijn door Marijn omdat hij er zelf opstaat, maar daar gaan we nog achteraan:-)).
