Een historisch slecht seizoen was het voor de ‘Jong’-ploegen in de Keuken Kampioen Divisie, maar AZ deelde niet mee in de malaise. Ajax, PSV en FC Utrecht eindigden met z’n drietjes onderaan, terwijl Lee-Roy Echteld en zijn ploeg dankzij een goed seizoensslot nog een plekkie in het linkerrijtje veiligstelden. Plek tien: prima. Maar de persoonlijke ontwikkeling van de spelers, was die dat in het eerste Jong AZ-jaar van De Orkaan ook?

Dat is immers het speerpunt van de beloftenploegen in de eerste divisie: persoonlijke ontwikkeling. Een hoge eindklassering is mooi meegenomen, maar liever een paar spelers die aan het eind van het seizoen klaar zijn voor een stapje hoger. Zoals dat afgelopen jaar het geval was voor Rome Jayden Owusu-Oduro, Jayden Addai, Kees Smit, Mexx Meerdink (met wat hulp van Vitesse) en Dave Kwakman. Ook voor Wouter Goes en Ernest Poku, die al wel met één been in 1 stonden, ging de eerste elftal-deur definitief open.

Een jaar later zal niemand verwachten dat de aantallen van vorig seizoen getopt worden. En dat is maar beter, want dat is ook onrealistisch. Ook het seizoen 2023-2024 eindigde Jong AZ tiende, maar toen wel met iets meer toekomst binnen de lijnen. Hoe dan toch eenzelfde eindklassering tijdens dit seizoen? Daar zullen meerdere factoren aan ten grondslag liggen.

Jong AZ-captain Jorn Berkhout tegen Roda JC eerder dit seizoen

Een van de redenen is wellicht de wat ‘oudere’, stabiele kern waar Echteld dit seizoen over beschikte. Aanvoerder Jorn Berkhout (2002), backs Misha Engel en Jurre van Aken (2002 en 2003) en middenvelders Nick Twisk (pas in de tweede seizoenshelft) en Job Kalisvaart (2003 en 2004) en spits Sem van Duijn (2004). Voor veel van die namen lijkt het lot bij Alkmaar Zaanstreek wel bezegeld (Engel en Van Aken vertrekken deze zomer sowieso), maar door opgedane ervaring en fysiek waren ze dit seizoen wel meer dan prima KKD-krachten.

Daal & Dijkstra

In het lijstje ouderen komt ook Ro-Zangelo Daal (2004) voor, maar zijn verhaal is anders. Ook hij brak als tiener niet door in het eerste, maar de verwachtingen rondom de linksbuiten zijn op zijn 21ste alsnog hooggespannen. En over factoren gesproken waarom Jong AZ met minder talent toch weer tiende is geëindigd; Daal maakte er dit seizoen vijftien. Meer dan iedere Jong AZ’er ooit. Proeven mocht hij tijdens invalbeurtjes al van het eerste en deze zomer zal hij serieuzere kansen gaan krijgen om de oversteek definitief te maken.

Elijah Dijkstra eerder dit seizoen tegen FC Dordrecht

Dat zal ook gelden voor Elijah Dijkstra (2006), die dit seizoen zelfs al eens in de basis stond van AZ 1. De rechtsback heeft zich razendsnel ontwikkeld. Wel is het zo dat Maarten Martens met Seiya Maikuma en Denso Kasius al wel twee volwaardige rechtsbacks heeft die ook volgend seizoen nog vastliggen. Maar om het gemoed van de oud-Fortuna Wormerveerder wat te sterken: AZ zou AZ niet zijn als Dijkstra niet alle ruimte voor zijn ontwikkeling wordt geboden. Een voordeel is daarnaast dat hij in de KKD liet zien ook als linksback uit de voeten te kunnen.

Meer talent?

Daal en Dijkstra zijn zo de meest in het oog springende. En hoewel het aantal doorstromers misschien wat lager ligt dan vorig seizoen, zijn er ook echt nog wel meer beloften om deze zomer in de gaten te houden. Bijvoorbeeld Lewis Schouten (2004), voor wie het seizoen wat laat op gang kwam door een zware blesure, maar wel iemand die specifieke kwaliteiten bezit. Schoutens kompaan in de achterhoede Billy van Duijl (2005) maakte dit seizoen ook nuttige meters.

Lewis Schouten eerder dit seizoen tegen Helmond Sport

En over nuttige meters gesproken: de Youth League-boys. Zij die het seizoen begonnen en afsloten als spelers van de Onder 19, maar zo af en toe ook onderdeel waren van Jong. Denk aan Julian Oerip, Kasper Boogaard en Wassim Bouziane (allen 2006). Talenten die de wereld in het grootste jeugdtoernooi van Europa nog maar eens kennis lieten maken met AZ. Voor hen geldt dat ze volgend seizoen veel meer in Jong te zien zullen zijn en hier en daar misschien ook wel zullen opduiken in de hoofdmacht. Kleine sidenote: de contracten van Oerip en Boogaard moeten nog wel worden verlengd.

Last but not least

Tot slot nog mag de naam Enoch Mastoras (2006) ook niet onbenoemd blijven. Door een operatie aan beide enkels was hij dit seizoen heel weinig in beeld, maar het is er eentje om rekening mee te houden. Als naar binnen komende rechtsback en verdedigende middenvelder heeft hij genoeg krediet opgebouwd om ook na zo’n lange blessure weer genoeg kansen te gaan krijgen.

Door Hugo Heinen. Foto’s: Orange Pictures.