Günay Lunchroom en Günay Sweets Café belandden dit voorjaar in het oog van de storm. Na een controle van de Arbeidsinspectie sloot de gemeente de zaken en trok de vergunningen in wegens ‘slecht levensgedrag’. De voorzieningenrechter schorste die maatregel op 18 juni, omdat de onderbouwing wankel was en de straf te zwaar.

Gistermiddag – 6 augustus – boog de bezwaarschriftencommissie van Zaanstad zich over het verzet van de ondernemers. Tijdens de zitting opende eigenaar Muhammed Gunaydin met een emotioneel betoog:

‘Dit is niet zomaar een onderneming, dit is ons leven. We hebben jarenlang dag en nacht gewerkt en onze families hebben offers gebracht. Mijn partner en mijn dierbaren voelen dagelijks stress en zien mij kapotgaan. Thuis zijn we niet meer aan het leven, maar aan het overleven. En nu? We zitten er mentaal, fysiek en financieel helemaal doorheen.’

Buiten proportie

Net als bij de eerdere zitting vond de advocaat van Günay dat Zaanstad te hard en te snel ingreep. Ja, er zijn fouten gemaakt – illegale arbeidskrachten die aan het werk waren – maar intrekking van de vergunningen op basis van ‘slecht levensgedrag’ gaat volgens hen veel te ver. De rechtbank oordeelde eerder al dat die maatregel buiten proportie was.

Volgens de advocaat van burgemeester Hamming waren de elf illegale arbeidskrachten ernstig genoeg voor sluiting. Hij wees erop dat het bovendien niet de eerste keer was dat dit soort regels werden overtreden: de vader van Muhammed kreeg eerder al forse boetes voor een andere onderneming, € 19.000 voor overtreding van de Wet arbeid vreemdelingen en € 8.550 voor de Wet minimumloon en vakantiebijslag.

Volgens hem laat het feit dat er kort na forse boetes voor een andere onderneming in de familie opnieuw mensen zonder geldige werkstatus aan het werk waren, zien dat er weinig is geleerd van eerdere sancties.

Mea culpa

De burgemeester miste, zoals zijn advocaat het zei, ‘een echte mea culpa’: gewoon eerlijk zeggen dat er fouten zijn gemaakt, spijt tonen en beloven dat het niet nog eens gebeurt. In plaats daarvan trokken de ondernemers volgens hem veel in twijfel en deden ze bij de rechter alsof dit de eerste keer was.

Gunaydin reageerde daar zichtbaar geëmotioneerd op. Hij begreep niet waarom de burgemeester zo’n mea culpa verwachtte, terwijl hij naar eigen zeggen wekenlang had geprobeerd in gesprek te komen met de gemeente, maar daar nooit reactie op kreeg.

‘Niemand die naar me luistert. Niemand die heeft gereageerd op mijn mails. Niemand die een terugkoppeling heeft gemaakt. Vier keer een belverzoek ingediend. Niets gehoord.’

Pas toen hij via de receptie belde, werd hij doorgeschakeld naar een jurist, die hem uiteindelijk naar de burgemeester toe zou hebben geleid voor een afspraak. Die ontmoeting was volgens hem ‘een soort reparatiepoging’ die welgeteld zestig seconden duurde.

APV

De commissie had opvallend veel kritische vragen aan de kant van de gemeente. Vooral over de juridische basis voor het intrekken van de vergunningen. De burgemeester koos voor ‘slecht levensgedrag’ in de APV, een regel die hem de mogelijkheid geeft een vergunning in te trekken als een ondernemer door herhaald of ernstig overtreden van de regels ongeschikt wordt geacht.

Hij vond dat hier ook een signaalfunctie bij hoorde: laten zien dat zulke overtredingen in Zaanstad niet worden getolereerd. De commissie vond echter dat de specifieke bepaling voor overtredingen van de Wet arbeid vreemdelingen logischer was, omdat het hier direct ging om het aantreffen van illegale arbeidskrachten.

Tranen

Aan het einde van de zitting sloot Gunaydin af met net zoveel vuur en emotie als daarvoor. Met tranen in zijn ogen en een vaste stem keek hij niet alleen de commissie, maar ook de twee advocaten van Zaanstad aan:

‘Als jullie echt denken dat ik een slecht mens ben, zeg het dan in mijn gezicht. Dan stop ik morgen. Dan ga ik weg. Dan verlaat ik de stad. Dan hoef ik deze moeite niet meer te doen.’

Zijn raadsman probeerde het betoog te onderbreken en zei: ‘Het is duidelijk dat het erg hoog zit bij meneer,’ maar Gunaydin ging er dwars doorheen en sloot af:

‘Maar we zijn echt geen slechte mensen. Ik zweer het, nog nooit een vlieg kwaad gedaan. Nog nooit. In geen acht jaar tijd.’

De bezwaarschriftencommissie brengt binnenkort haar advies uit aan de burgemeester, maar wanneer dat advies er komt, is nog niet duidelijk.

Rectificatie:
In een eerdere versie van dit artikel stond niet duidelijk genoeg dat de boetes van de Arbeidsinspectie uit 2024 gingen over een andere zaak van de vader van Muhammed Gunaydin. Die boetes hebben dus niet direct te maken met de lunchroom en het café waar het bezwaar nu over gaat.

Eind juni interviewden we Muhammed over deze zaak.

Door Nick Boeske, op basis van de zitting die we hebben bijgewoond en eerder geschreven artikelen. Foto is van Jelmer de Vries.