Over het einde van de Tweede Wereldoorlog en tachtig jaar vrijheid hebben we in mei veelvuldig geschreven. Maar over de herdenking van aanstaande vrijdag, 15 augustus, valt voor ons weinig te schrijven. Op deze dag wordt het einde van de oorlog in Azië herdacht. In de Zaanstreek is er geen herdenking. En geen monument. Waarom eigenlijk niet?
Ruim drie jaar lang bezette Japan Indonesië, dat destijds de naam Nederlands-Indië droeg. Na de Amerikaanse atoombommen en de Sovjet-inmenging in de Pacifische Oorlog gaf Japan zich over op 15 augustus 1945. Ruim twee weken later werd dit officieel bekrachtigd toen Japan aan boord van de USS Missouri de akte van capitulatie tekende.
Door heel Nederland wordt er op 15 augustus stilgestaan bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië, maar dus niet openbaar in de Zaanstreek. Ernst Kraft van Ermel, die al ruim veertig jaar in Koog aan de Zaan woont, legt zijn visie hierover uit:
‘Er is niet veel belangstelling om iets te organiseren. Wel voor de herdenkingen, maar niet per se om iets te organiseren. Dat heeft er ook mee te maken dat die Indische gemeenschap in de Zaanstreek niet heel groot is. Tenminste, dat neem ik aan.’
Kraft van Ermel speelt in de band Doña en de Gado’s. Deze band, die onder andere ‘nostalgische Indische muziek’ maakt, zal vrijdag een optreden voor Indië-veteranen in Heemstede spelen. Volgens Kraft van Ermel is de dag, ondanks het gebrek aan belangstelling voor de organisatie van een Zaans evenement, wel degelijk een belangrijke dag binnen Indische families.
‘Of het binnen de Indische families speelt? Ik denk het wel, maar meer dat er op een gegeven moment gedacht wordt ‘Oh ja, dat is in augustus. Dat is belangrijk, dus dan gaan we naar een herdenking.’ Bij mij is dat ook zo. Ik had graag weer naar Den Haag gewild, maar moet dus in Heemstede zijn.’
In Den Haag vindt de Nationale Herdenking plaats bij het Indisch Monument. Onder andere Koning Willem-Alexander en demissionair minister-president Dick Schoof zullen hierbij aanwezig zijn.
‘Vrede’
Hoewel de Japanse agressor was verslagen, was er van vrede geen sprake. Op 17 augustus 1945 riep Soekarno de Indonesische onafhankelijkheid uit, en dat was tegen het zere been van Nederland. Onder het mom van ‘politionele acties’ probeerde Nederland het gezag te herstellen. In 1949 moest Nederland onder internationale druk haar kolonie opgeven.
Volgens Kraft van Ermel speelt het herdenken van de geschiedenis ook onder de jongere generaties een belangrijke rol.
‘De derde generatie, zoals mijn zoons, en de vierde generatie gaan zich natuurlijk bezighouden met waar ze eigenlijk vandaan komen. Dan komt het herdenken van de geschiedenis natuurlijk ook voorbij.’
Iets meer dan een jaar geleden schreven we over het Veteranenmonument in Oostzaan. Het verhaal van Dick Leguit, die als dienstplichtige naar Nederlands-Indië werd gestuurd om deel te nemen aan de politionele acties, diende voor zijn vrouw Evelien als inspiratie om zich in te zetten voor Oostzaanse veteranen.
Door: Rick Nieborg, info: Ernst Kraft van Ermel, donapessy.nl, 15augustus1945.nl en eerder nieuws op De Orkaan, foto: aangeleverd door Ernst Kraft van Ermel (een Melati-speltje, belangrijk symbool voor 15 augustus.)
Ach....misschien omdat Nederlands-Indie op 15 augustus weer bezet werd door de Nederlanders?
Er is wel belangstelling om een herdenking op 15 augustus te organiseren, maar daar heb je wel budget voor nodig, vrijwilligers, een locatie etc. Er komt best wat bij kijken om dit te realiseren.
Als derde generatie Indische zou ik dit graag samen met andere opzetten in Zaanstad, omdat ik het belangrijk vind om ook hier een plek te hebben om te kunnen herdenken.
Als antwoord op B.vd.Stadt, je hebt groot gelijk ( hebzucht is de wortel van al het kwaad)
En wat zien we deze tijd ?
Niets geleerd , zelfs niet door de ( hoog opgeleide?!! Politici)
Heden ten dage
Dag, Rosanne,
Na het lezen van jouw reactie, heb ik meteen mijn zoon Reinier gebeld. Hij zal zo snel mogelijk contact met jou opnemen.
Ook vooraf met Yvonne Kelatow gesproken.
Je kunt me ook bellen. Mijn nummer is bij Rick Nieborg bekend.
Hartelijke groeten.
Dat we het zelden hebben over WO2 in Azië zal met dezelfde reden te maken hebben dat wij het hebben over '40-'45 en niet over '39-'45. We zijn vooral geïnteresseerd in onszelf.
In mijn schooltijd in de jaren '60 en '70 hadden we het graag over WO2 in Nederland, maar over andere landen in die periode ging het niet. Begrijpelijk misschien vanwege de beperkte lestijd. Maar dat er geen woord is gewijd aan de "politionele" acties en de "excessen" (gewoon oorlogsmisdaden) die toen zijn gepleegd, dat heeft me (pas later) verbaasd en boos gemaakt. Terwijl dat toen toch nog erg recent was. Het was natuurlijk ook allemaal niet erg feestelijk daar. "Nooit meer oorlog" heette het toen, maar vrijwel tegelijkertijd troepen sturen.
Geschiedenis is politiek en elk tijdperk kijkt er anders op terug, vooral als je toen met je broek op je enkels stond.
Het is ook tekenend hypocriet dat Nederland vaak pas bereid is fouten te erkennen als er nauwelijks nog mensen leven die een claim zouden kunnen indienen of mensen van directe oorlogsmisdaden beschuldigd kunnen worden. Want dat zou ook repercussies kunnen hebben tot in de hoogste regionen, niet alleen voor de gewone soldaat.
Nederland is gewoon, net als vrijwel alle andere landen hypocriet tot op het bot. En Nederland dat zijn wij.
En nazi Duitsland gaf zich over op 8 mei maar Nederland viert Bevrijdingsdag op 5 mei omdat toen de capitulatie werd getekend in Wageningen
Kort geleden heb ik de Indié trilogie gelezen van Thomas Ross, hierin kan je bij benadering lezen wat in gezaghebbende kringen aan misdaden gepleegd worden, al deze misdaden zowel fysiek als mentaal komen voort uit hebzucht.
Hebzucht is de wortel van alle kwaad schreef de filosoof Schopenhauer!
Als men daar wat dieper over nadenkt dan zal men tot de conclusie komen dat dit een treurige waarheid is waar ieder mens mank aan gaat.
Ik begrijp dat ook niet, toevallig ben ik op deze dag jarig en kwam de vroedvrouw toen uit de kerk want ja Maria Hemelvaart.
Later ging ik met mijn ouders op vakantie in de zuidelijke landen, alles dicht op mijn verjaardag want : Maria Hemelvaart.
Maria zelf had waarschijnlijk liever gehad dat wij deze herinneringen zouden herdenken. Al die mensen die omkwamen en anderen die wel naar ons toe kwamen van overzees.
Ik zou ze willen omhelzen vanwege al het nieuwe voedsel wat wij leerde kennen door hen, nog altijd zo blij mee.
Sambal, Bami, Ketjap, wat een verrijking van ons eten !
Iedere verjaardag van mij, denk ik aan u 😀 !