WSV’30 is gedegradeerd naar de vierde klasse. Op het complex van DSOV moesten penalty’s zondag de beslissing brengen tegen vierdeklasser sv DIOS, dat in de 120e minuut nog voor een allesbepalende gelijkmaker had gezorgd. Na 80 minuten met een man meer te hebben gestaan, was degradatie na de strafschoppenreeks een feit voor de Wormer Sportvereniging.

Het begin was even vurig als het einde. Letterlijk. De korte reisafstand had behoorlijk wat DIOS-supporters ertoe verleid om bij hun cluppie te komen kijken. En niet zonder inhoud. Knal, sier, rook. Alle vormen van vuurwerk waren aanwezig. Ze zorgden samen voor een korte staking, maar toch ook vooral voor een gezonde portie sfeer op het neutrale terrein. Daarvoor bleef het geknal namelijk net genoeg binnen de perken.

Al na een halve minuut werd het duel stilgelegd…

Echt in de war brengen deed het WSV niet. De Wormernezen begonnen sterker dan de tegenstander uit Nieuw-Vennep. Wel werd duidelijk dat een ploeg van een ander kaliber getroffen was dan vorige week. 8-1 ging het vandaag zeker niet worden. Onder aanvoering van voormalig prof Daan Klinkenberg bleek DIOS een gewaagde tegenstander.

Ondanks het betere veldspel van WSV, werd DIOS als eerste gevaarlijk. Lange ballen achter de laatste lijn, daar moesten de kansen vandaan komen. De eerste DIOS’er die profiteerde van zo’n lange bal, stuitte op WSV-keeper Roy Wigman. Het bleek de enige echte kans van de eerste helft, waarin het hoogtepunt uit een andere situatie volgde.

Rode kaart

DIOS-middenvelder Twan Ort liep met geel op zak te vroeg het veld in na een blessurebehandeling. Arbiter Petitjean aarzelde niet, hij trok direct voor de tweede keer geel en stuurde Ort naar de kleedkamer. Commotie alom. Ook na het inschakelen van de grensrechter, die het seintje van ‘kom maar’ gegeven zou hebben, veranderde de beslissing niet.

Met een man meer waren nog voor rust twee momenten voor WSV om de voorsprong te pakken. Indy Veldt en Tycho Sierhuis kwamen om beurten alleen net niet lekker uit. In de rust kon een plan gesmeed worden om het met een man meer op te gaan pakken. Het devies leek: meer in een 3-4-3 komen tijdens balbezit om de tegenstander volledig de wil op te leggen.

Ook tijdens het duel greep trainer Arjen Zwaan momenten aan om te coachen

Meteen na rust waren er weer kansen voor Sierhuis en Veldt. Nu moest DIOS-goalie Rinse Klinkenberg er tot twee keer toe aan te pas komen. Dat lukte de in het roze gehulde sluitpost, bij wie voor DIOS de sleutel in de tweede helft lag. Klinkenberg kwam tot achter de laatste WSV-linie met zijn uittrappen en moest van achter eigenlijk alle dreiging opzetten.

Geduld

Het leverde enkele momentjes voor de Nieuw-Venneppers op, maar het bleef toch vooral bij tegenhouden. En eerlijk is eerlijk: dat gebeurde goed. Het viel te prijzen dat WSV het geduld hield, maar echt kansen werden er na de openingsfase van helft twee niet meer gecreëerd. Tien minuten voor tijd begon in te dalen: dit gaat verlengen worden.

Trainer Zwaan over wat er gebeurde toen zijn ploeg met een man meer kwam te staan.

‘Het is lekker dat de trainer die net verloren heeft dat zegt, maar tegen tien man spelen kan echt moeilijk zijn. Je weet dat je het spel moet gaan maken en je weinig ruimte krijgt. Dat was vandaag ook zo. De druk wordt dan hoog. En nogmaals, het is de verliezende trainer die het zegt, maar het maakt het wel lastig. Ook als het zo lang duurt.’

Jongensdroom?

En verlengen werd het. In de 100e minuut besloot Zwaan, voor wie het zijn laatste minuten als WSV-trainer waren, twee wissels in te passen. Met name die ene, Thieme Visscher, ging de boeken in. Dertig seconden nadat Visscher erin werd gebracht zorgde hij voor een ongekende wereldgoal. Op de borst en op de pantoffel. Uit een jongensdroom gegrepen.

Met nummer veertien de man van de goal, Thieme Visscher

Heel lang leek het inderdaad de winnende te gaan worden, maar het slotoffensief van DIOS kwam met tien man nog enorm sterk van de grond. De standaardsituaties van Daan Klinkenberg waren keer op keer gevaarlijk. Telkens konden ze toch verijdeld worden, tot Klinkenberg de bal er in de 120e minuut voor een laatste keer inbracht. Ingevallen rechtsback Tim van Veen kreeg hem voor zijn voeten. En jawel, 1-1…

Drama compleet

Dan beklijft de vraag: is het onvermijdelijk dat je, zelfs met een man meer, met je rug tegen de muur komt te staan in zo’n slotfase?

‘Blijkbaar. Want we wilden het niet. Ook in de tweede helft van de verlenging wilden we druk op de bal houden. Dat deden we best wel goed. Maar zo lang zij nog leefden, bleven ze het natuurlijk proberen. Daar hadden ze de spelers voor, en ook de keeper (die naast zijn trap ook nog aardig bleek te kunnen koppen in vijandelijke zestien, red.). En dan valt ‘ie toch een keer….’

Na de 1-1 werd de overwinning al half gevierd…

Penalty’s, dus. Met een enorm psychologisch voordeel voor DIOS. En hoewel de aanvoerder nog miste, ging daarna alles raak. WSV wist er uit vier maar eentje te maken. En dus viel op enorm pijnlijke wijze het doek voor de Wormerse vereniging. Na een comeback in de tweede seizoenshelft leek de beloning er te komen, tot dertig seconden voor tijd. WSV is komend seizoen vierdeklasser.

‘We zijn geen ploeg die hoort te degraderen. En hebben dat niet verdiend. Dat hebben we vorige week gezien, vandaag toen het nog elf tegen elf was ook. Maar ik ben verantwoordelijk en ik baal enorm dat ik de jongens zo moet achterlaten.’

Hoe nam Zwaan in de kleedkamer afscheid van zijn ploeg?

‘Ik heb gezegd dat het me spijt. Je degradeert natuurlijk niet alleen op deze wedstrijd. Dat komt door het hele seizoen. En ik wilde op een bepaalde manier met ze spelen, daarin hebben ze me altijd vertrouwd. Ze hebben dat altijd op een zo goed mogelijke manier uit proberen te voeren. Misschien is het te moeilijk geweest. Het is in ieder geval zo dat mijn handtekening eronder staat, ik voel me verantwoordelijk.’

Door Hugo Heinen.