De derby tussen WSV ‘30 en Saenden eindigde zondagmiddag in 1-1. In een duel waarin het er vooral voor Saenden nog behoorlijk om ging, dropen de Wormerveerders teleurgesteld van het veld. Wegens de resultaten op de andere velden was plek drie verloren en start de nacompetitie al aankomend weekend. Voor WSV verliep het zondag allemaal een stuk relaxter, al verloor Arjen Zwaan wel een belangrijke kracht.

De inzet was vooraf duidelijk: bij winst zou Saenden boven Assendelft blijven en dus een ronde later instromen in de play-offs om promotie. WSV kon bij winst (met drie goals verschil) nog over Alliance heen voor een andere route in de nacompetitie om degradatie, maar leek daar niet heel erg mee bezig. Eens te meer omdat dat mogelijk een moeilijkere weg naar handhaving zou betekenen.

Waar de druk er in Haarlem afgelopen zondag nog vol op stond, konden de mannen van Arjen Zwaan nu dus een stuk vrijer voetballen. Dat was in de openingsfase te merken, al waren er ook snel kansen voor Saenden, dat in helft één het meest de bal had. De bij WSV in de goal teruggekeerde Roy Wigman werd een aantal keer getest, maar gaf niet toe aan de Wormerveerse pogingen.

Dadendrang

Bij de ploeg van Ebel Hoekstra was de dadendrang natuurlijk een stuk groter. Maar cadeau gingen ze het niet krijgen in deze derby, dat was al snel duidelijk. WSV voetbalde bij vlagen best aardig. Aanvankelijk kon dat nog weinig aan kansen gekoppeld worden, maar na een half uur was daar opeens Jeroen Post. Na een keurig uitgespeelde aanval kwam de middenvelder oog in oog met Calvin Valente en bleef hij koel: 1-0 WSV.

Virtueel wipte Assendelft bij deze stand over Saenden heen en was de nood nu dus nog hoger. De urgentie sprak uit de kansen die vlak voor rust werden gecreëerd. Het mocht een klein wonder heten dat het tijdens de thee geen 1-1 stond. Onder andere Jordy Wigman en Lucas Heine waren heel dichtbij, maar een gelijkmaker viel er niet.

Zorgen

Na rust dus weer op jacht naar goals, het liefst twee. De druk op het WSV-doel werd groter, maar echt zenuwachtig zullen de Wormernezen in het openingskwartier niet geworden zijn. Sterker nog, het werd bijna 2-0, maar de lat voorkwam grotere zorgen bij Saenden. Een goal in Zuid-Holland bracht die zorgen even later alsnog. Door een Assendelftse treffer was een puntje voor Saenden niet genoeg meer.

Daarom directe maatregelen van Ebel Hoekstra: met nog een half uur te gaan één op één achterin. Maar eigenlijk werd het chagrijn alleen maar groter. Toch ook bij WSV, dat weliswaar comfortabel in de wedstrijd zat, maar belangrijke kracht Daan van Putten uit zag vallen met een hamstringblessure. Cruciaal in aanloop naar de nacompetitie.

Hoop

Daarbovenop kwam ook nog eens de penalty die Saenden een kwartier voor tijd kreeg. Het was Indy Veldt die Huub Heinen ten val bracht. De strafschop was aan Robin Hoogstra besteed: 1-1. Gek genoeg waren de kansen hierna weer voor WSV. Drie, misschien wel vier, momenten waren er waarbij het gejuich al voorzichtig opkwam voor de bal erin ging. Maar nee, geen tweede Wormerse treffer en dus nog hoop voor Saenden.

Het bleef de laatste kansen regenen, alleen niet voor Saenden. Het was WSV dat het duel in de slotfase nog had kunnen en moeten winnen. Assendelft stond nog altijd voor en daarom bleef Saenden alles of niks spelen. Allemaal zonder resultaat, want het bleef bij 1-1. Geen plek drie voor Saenden, geen plek elf voor WSV. Maar in Wormer malen ze daar een stuk minder om dan in Wormerveer.

Door Hugo Heinen.