Niet alle dromen zijn bedrog, maar deze dus wel. Ze gingen in rook op, vielen in het water of in duigen. Ze bleven beperkt tot de tekentafel, kwamen nooit verder dan een artist impression en verdwenen onder in de digitale ladenkast.

De Orkaan stoft er elke maandag eentje af die het waard is om aan de vergetelheid te ontrukken. Vandaag: het entreegebouw van de Zaanse Schans.

Wat? Waar? Wanneer?

De Orkaan schreef op 28 november 2016 over ‘Dromen van de Zaanse Schans’. Jan Hovers was nog directeur van het Zaans Museum. Hij presenteerde een wolk van een ‘centraal entreegebouw’. De redacteur van dienst meldde:

“Het iconische wolkengebouw zou dienst gaan doen als sluis waardoor de ontelbare bezoekers (nu zo’n 2.000.238) van over de hele wereld in korte tijd duidelijk wordt wat de Zaanse Schans (in zijn geheel) kan bieden, alvorens zich over te geven aan de selfiestick.”

Een soort Louvre-piramide maar dan aan de Zaanse Schans. Lang verhaal kort: het kwam er niet.

Er werd in de jaren daarna nog veel meer gedroomd over de Schans: loopbruggen, een voetgangerstunnel, een extra fietspad, parkeergarages aan de overzijde, een ‘verdienmodel’, een duinkaart, spreiding van toeristen, een nieuwe molen, een wereld van windmolens (die komt ook in deze serie), een Monet-expositie, de verhuizing van het museum naar het centrum… over weinig onderwerpen is in Zaanstad zoveel gedroomd als over de Zaanse Schans.

En wat nu?

Eigenlijk is er helemaal niks gebeurd. Geen fietspad, geen loopbrug of tunnel, geen andere entree, geen Monet, geen verdienmodel. Als corona definitief voorbij is, komen de oude problemen terug: teveel toeristen op een te kleine plek en allemaal op dezelfde tijd, gevaarlijke situaties met fietsers en scooters, is het erfgoed of een pretpark?

Wat kwam er niet?

De wolk van Wilfried van Winden… (bekend van het Inntel)

Lees ook:

De Zaanse droomkaart…