Onze Frans trekt verder.
Zijn stappen volgen het pad dat zich omhoog slingert, het zweet in zijn nek, de zon op zijn gezicht. Geen haast, geen druk. Alleen de cadans van voetstappen en ademhaling. In de Pyreneeën wordt de wereld even eenvoudig: stijgen, dalen, kijken, luisteren.
Frans wandelt niet alleen door bergen, maar ook door zijn eigen gedachten. En dan komt er een moment dat hij zijn ganzenveer pakt, doopt en over het papier laat gaan.
Natuurlijk delen wij zijn pennenvrucht:
Pyreneeën
Ik wilde er even tussenuit
en ging wandelen in de Pyreneeën
daar liep ik minder hard omhoog
dan dat ik holde naar beneeje
een vlinder danste mij vrolijk voor
ik kon de hitte ruiken
schichtig schoot een salamander
vlak voor mij in de struiken
weg van mijn pc, mail en telefoontjes
van mensen die mij iets willen vertellen
hoorde ik in de verte enkel
de koeienbellen bellen.
Frans Reichardt, streekdichter van De Orkaan
PS. Met elke stap in de Pyreneeën zet Frans ook een stap richting zijn grotere doel: geld inzamelen voor De Tyltylschool Rotterdam. Deze school biedt onderwijs aan zeer moeilijk lerende kinderen. In de podcast hieronder vertelt Reichardt zijn verhaal. Wil je financieel helpen, dan kan dat via zijn actiepagina op GoFundMe.
Intro Merel Kan, het fijne gedicht van ons eigenste streekdichter Frans Reichardt, de leukste Rotterdammer aan de Zaan. De podcast nam Di-Lan Sun op.
