Onze Frans houdt z’n oren open
Hij vangt gefluister op tussen raadszaal en rijtjeshuis, tussen stembureau en bushalte. Niet het grote geschreeuw, maar juist dat kleine stemmetje dat dikwijls verloren gaat in de herrie van beloftes en slogans.
Nu de verkiezingen naderen, scherpt hij zijn pen. Niet om campagnepraat of een partijprogramma te schrijven, niet om loze beloften te doen.
Frans doopt zijn pen in democratie en geeft die ene stem een stem.
En natuurlijk delen wij zijn pennenvrucht:
Stem
opeens was ik mijn stem kwijt
en ik had niet eens geschreeuwd
of luid geprotesteerd
hooguit geprobeerd
te fluisteren
tegen dovemansoren
van politici
die niet willen luisteren
die enkel willen horen
wat in hun straatje past
zo gaat je stem verloren
en wordt je weer vier jaar
het zwijgen opgelegd
zonder je iets te vragen
beslissen zij over je rug
maar je mag niet klagen
want met een beetje geluk
heb je na vier jaar
een dag
je stem weer terug
Frans Reichardt, streekdichter van De Orkaan
Intro Merel Kan, het fijne gedicht van ons eigenste streekdichter Frans Reichardt, de leukste Rotterdammer aan de Zaan. Foto boven: uit het eigen Orkaan-archief (Di-Lan Sun).
Frans Reichardt,
Wat een geweldig gedicht, zo gaat het inderdaad. Maar toch wat zou ik het graag anders zien.
mijn lach verdwijnt langzaam van mijn gezicht
bij het lezen van dit gedicht
heel even is de hoop nog groot
als ik woensdag een kruisje zet met rood
mijn stem doet er dan echt toe
daarna word ik vast reuze moe
van politici die zeggen te hebben gewonnen
ook al is dat vaak verzonnen
maar onze democratie is ver te zoeken
wanneer partijen zitten in verkeerde hoeken
er wordt door mensen weer gedemonstreerd
omdat ze het nog steeds niet hebben geleerd
democratie is niet altijd dát wat je zelf wil
het is zelfs geen modegril
democratie is de wil van de meerderheid
rekening houdend met die van de minderheid