Gister, op 23 september 2020, overleed volledig overwacht Ben Rozema.
Arts, Adviseur Milieu en Gezondheid bij GGD en Gepensioneerd staat op zijn LinkedIn-profiel. Maar hij was natuurlijk veel meer: vriend, man, vader, opa… en natuurlijk drummer.
Ben speelde alles: rock, folk, country, jazz, pop… als hij maar kon trommelen.
‘Lekker trommelen’, daar ging het om, en zo noemde hij het ook: “ik ga ’s morgens eerst effe lekker trommelen.” Achter het huis aan de Dorpsstraat in Wormer was een geluiddicht hok ingericht met een volledige drumkit, boven stond nog een elektronisch drumstel. En als er geen drumstel in de buurt was, trommelde hij met zijn stokken op de zitting van een stoel of met zijn handen op zijn knieën.
Ik zat samen met Ben aan het eind jaren zestig op het Zaanlands Lyceum, hij in 3C, ik in 3A. Al snel zaten we samen in een bandje. Niet echt bijzonder, want iedereen in de tijd (en de decennia daarop) die in een bandje zat, speelde wel een keertje samen met Ben.
Ben kon met iedereen samen spelen omdat hij veelzijdig was en open stond voor alle genres. Iedereen wilde hem er wel bij hebben. Ruzie krijgen met Ben was lastig denk ik; zelf heb ik het in de afgelopen 52 jaar nog nooit meegemaakt.
Een zoektochtje in de Zaanse Pophistorie (Ben Rozema: “ex van alles…”) maakt duidelijk dat Ben een universele allestrommelaar was, hij speelde o.a. in / bij / met: Felix Cat Mauw Wauw Group, Duo De Drie Koeien, Jonges, Turf, Shady Pines, Gimme Your Daughter & The Hands-off Boys, Garfield, Hurricane Bluesband, Vaudville/DeVille, ’t Skip, Testcase en The Arc(h), Woodside Big Band, New Herring Jazz Band (of New Herring Seven), Stonefreak, Quark, Miscellany, Electric Mandolin Madmen, Country K. en diverse gelegenheidsformaties en bij jamsessies (en dit is alleen nog maar de Zaanstreek).
Ik speelde met Ben in Provadya, De Kade, de Speeldoos, de Lindenboomschool en Dam 8; in dansscholen, kantines, revalidatiecentra en de laatste keer, eind augustus, in de open lucht in de Schildershoek (in de Schildersbuurt). Over twee weken zouden we in de Bullekerk spelen. Toen ik hem vorige week tegenkwam was hij welgemoed, zijn stem die hem na een operatie eerder dit jaar in de steek had gelaten, was bijna weer terug, die ’tweede stem’ kon hij er wel weer bij doen.
Ben is uitgetrommeld, maar we horen hem nog steeds.
Piet Bakker
Wat een mooi stuk van Piet en wat een mooie reacties op het overlijden van Ben. Maar vooral wat een gemis dat Ben er niet meer is. Excuses voor mijn late reactie maar ik zag het nu net pas. Ik ken Ben, ik ken hem als Bennie, van het Zaanlands Lyceum en het Kabelgat en aanverwante plekken. Van sommige mensen weet je niet meer precies hoe ze in hun jeugd er uit zagen maar Ben heb ik nog helder op mijn netvlies: spierwit lang haar en opvallend rode lippen. Een heel aardige en toegankelijke jongen en zeer intelligent. En dan die band Felix the cat, geweldig. Als ik alle reacties zo lees komen al die jeugdherinneringen weer boven. Wat een onbezorgde tijd was dat! Ik woonde tot mijn 15e op de Tuinstraat en daarna verhuisde ons gezin naar de Weer. Ik kan mij herinneren dat we op het grasveld voor het Zaanlands een keer een sit in hebben gehouden voor het milieu. Maar wel allemaal roken natuurlijk. Ik ben na het Zaanlands voor mijn studie elders in het land gaan wonen. Maar je blijft toch een Zaankanter dus alweer jaren terug. Ik wens de nabestaanden van Ben heel veel sterkte toe.
Mijn, met Ben’s gedeelde jongensjaren in vogelvlucht Toen Ben zo’n 5 jaar was kwam hij en gezin Rozema op de Herengracht te Zaandam wonen. Het gezin was nog compleet, positieve energie was voelbaar, welkom waren wij bij hen thuis. Vriendengroep Herengracht bestond toentertijd uit John Boes, Wijbrand (Woppie) Groot en ik. Blij verrast, waren wij, dat wij er weer een vriendje bijkregen. Een immer vrolijk wat naïef jongetje, witte haartjes, moeilijk kwaad te krijgen. De Herengracht was onze heilige grond. De bekende spelletjes speelden wij; verstoppertje, paaltjesvoetbal, één twee drie plakkaat, name it. Hutten bouwen op de demp. Een paar jaar mochten er ook nog Luilakstapels gemaakt worden op de Herengracht. Zot eigenlijk. Dit later op het opgespoten landje inmiddels Statenhoek. 1964, roeien in het Westzijderveld, toentertijd echt nog weidse weilanden. Eieren zoeken. Meestal vonden we slechts Meerkoeteieren, maar toch. Ook zwommen wij daar in de prutslootjes, je kon gewoon midden in zo’n sloot zitten. Kwalijke ethaan-gasbellen borrelden dan naar boven, natuurlijk de nodige moddermatpartijen. Houten stapels beklimmen in de houtloodsen daar, de geur alleen al en verder geen mens te bekennen. In 1965 kwamen we op het idee om een bandje te gaan vormen. Het jaar daarvoor had ik van moeder Eshuis, moeder van, gitaarles gekregen. John Boes nam de tamboerijn voor zijn rekening, Ben het trommelwerk en Wijbrand Groot was het publiek (foto boven met Ben en John). Oefenlocatie was de betegelde hal van de zijvleugel van m’n ouderlijk huis. Dat galmde zo fijn en maakte versterking overbodig. Bij gebrek aan trommels werden pannen ingezet, deksels, opgehangen aan een oude staande lamp, waren de bekkens en houten pollepels dienden als drumsticks. Na een week kocht Ben trommelsticks, uiteraard bij de firma Eshuis te Zaandam. Zie hier de bakermat van Ben’s liefde voor het trommelen. Volgens mij kreeg hij bij zijn eerstvolgende verjaardag een drumstel van zijn ouders. Wat een blijdschap toonde Ben voor zo’n rijk bezit. Aan het einde van dat jaar was het exit deze band. De liefde. Herengracht kende geen dames behalve dan onze zussen en dat telde niet. Via via hadden wij gehoord van het bestaan van het Wormerbad, een amoureus eldorado werd gezegd. In 1966 schat ik zo in dat wij daar voor het eerst het bad aandeden. Een nieuwe dimensie! Yes, kus-kansen in het verschiet. Wel voelden we ons vreemde eenden, onbekende codes. Hoe doe je dat, in contact komen, nooit gerookt kregen wij zwijgend Runner mentholsigaretten aangeboden van enige jonge dames. Ja en dan? Mond vol tanden met sigaret. Het duurde even om deze plek eigen te maken. Weet nog dat we bij de kantine de wat wonderlijke combinatie koffie met knakworst beliefden. Daar werd amper van afgeweken. Alleen Wijbrand koos voor kano’s. Diezelfde zomer kochten we een Pondspak Toffee-pijptabak + pijpen bij de Jager. Een rib uit ons lijf, dat wel. Daar zaten we dan stoer te wezen in het Wormerbad, paffend, zittend op veel te kleine handdoeken. Deze rite heeft slecht enige malen plaatsgevonden mede door opspelende inwendige uitwerkingen. Bovendien had die toffee-rook een averechtse werking op mogelijke avances, vermoedden wij. 1967, ’s avonds bij oranje lantarenpaallicht op de belt op rattenjacht met buksen. Toen nog aan de rand van Zaandam. Het stikte van die beesten. Ben’s ouders mochten niets van dat al weten. Overigens hebben wij nooit op een rat geschoten; dat vonden we zielig. Wel hadden we gehoord dat ratten in het nauw gedreven in je broekspijp zouden kunnen kruipen en dan naar boven klommen of anders wel je wel naar de strot zou kunnen vliegen voor een beet. Slechts een kleine greep uit nog zoveel te vertellen verhalen.... Een innemend warm mooi mens is niet meer; dank je lieve Ben, voor zoveel je voor mij betekend hebt!
Weer een brok positiviteit weg van deze wereld. De liefste buurman die ik ooit gehad heb.
Naast de vele muzikale en verbale bijdragen aan mijn theater-verhalen, denk ik toch vooral terug aan de humor; zo beleef ik nog geregeld een schaakpartij in een tochtige stinkend koude kampeerboerderij op Terschelling rond kerstmis, ergens in de vorige eeuw. We hingen enigzins beneveld urenlang boven een eindstelling, waarbij de uitkomst tenslotte verdween in een golf van slappe lach. Te vroeg en teveel ruimte om ons heen.
Lieve Ben, Wij zijn er stil van. Dankjewel voor je aanwezigheid, je ritme, je glimlach, je luisterend oor, je humor en je liefde voor muziek. We gaan je missen man😢 Liefs van ons voor ieder die dat ook zo ervaart. De Souldrifters
Ik ken Ben van de GGD. Lang geleden. 1985-1995. Geweldige collega. Zeer aimabel. Deskundig. Ik bewaar goede herinneringen aan hem. Open en goudeerlijk. Jammer dat zo'n fijn mens zo jong is gestorven. Ik wens de nabestaanden veel sterkte bij dit plotselinge verlies
Ben kende ik van he tPopkoor van Reniet waar hij drumde bij de grote uitvoering. Toen ik mijn eerste dag bij de GGD kwam werken was hij het eerste bekende gezicht wat ik daar zag. een hele fijne collega, gezellig, grapjes maken en DamtotDam lopen. Sterkte voor al zijn dierbaren.
Ach Ben, aimabel en deskundig mens, jaren hebben we samen inzetten gedaan bij incidenten met gevaarlijke stoffen. Jij als GAGS, ik als AGS. De laatste keer dat we elkaar zagen was bij de AsbestBeheerGroep van Amsterdam. Ik mocht je graag, je (soms onverzettelijke) rust, je zachtheid en je pretoogjes. Een warme traan vanwege je overlijden!
Wat een verdrietig nieuws. Als een van de beste vrienden van Jan ( Prins) kwam hij bij ons over de vloer. Hun gevoel voor humor en kijk op het leven zorgde voor een innige vriendschap. Ben was een van de weinige mensen die Jan aan zijn sterfbed toe liet. We hebben een hele intense tijd met elkaar meegemaakt. Ik denk met heel veel warmte aan hem terug.
Zijn humor was onweerstaanbaar en een metronoom moest extra zijn best doen om zo tempovast als Bennie te blijven met de warme klanken van zijn 'kurken' Tama drumstel bij Turf. Ik heb een prachtige tijd met hem gehad. De sympathieke Ben is veel te vroeg van ons heengegaan. Zo triest.
Het overlijden van Bennie roept allerlei jeugdherinneringen op. Bennie woonde op de Herengracht en wij, de kinderen Blaes, op de Stationsstraat. Een hele groep kinderen speelde elke dag buiten, weer of geen weer. We hingen op het elektriciteitskastje, we verzamelden hout voor luilak op het opgespoten land (nu de Statenhoek), we speelden verstoppertje op de demp en natuurlijk het spelletje ‘1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 wie mag ik een kusje geven’. Bennie, was er gewoon altijd, een blozend jongetje en bijna altijd in korte broek, zoals dat hoorde in die tijd. Woensdagmiddag Pipo de Clown en Swiebertje kijken bij de familie Joosten (timmerbedrijf), de enige familie in de straat met een televisie. Paulus de Boskabouter luisteren op de radio bij de familie Ekel. Een onbezorgde tijd in mijn herinnering. Ik zag hier o.a. reacties van Johnny Boes en Netty Leek, van melkboer Leek, die recht tegenover Bennie woonde. Daar haalden we onze Bazooka kauwgum. Leo Swartensburg beschreef de tijd op de Hugo de Grootschool op de Parkstraat. Bijna alle kinderen uit Oud West gingen daarnaar school. Er zijn inmiddels al een paar ‘kinderen’ overleden uit die tijd, Richard Ekel en Wijbrand (Woppie) Groot. En nu staat Ben ook in dat rijtje. Wat verdrietig.
Jaren collega's geweest bij de GGD Zaanstreek Waterland Ben op AGZ ik op JGZ Altijd aardig en goed luisterend Vanzelf een plekje in je hart Met spijt hoorden we destijds dat hij naar Amsterdam ging Zonder dat je nog contact hebt mis je hem nu toch Sterkte voor alle mensen om hem heen
Ben, de meest vriendelijke man die ik ken. Ook zijn manier van drummen. Hij behandelde zijn trommels met liefde. Ik heb ooit een Premier drumstel van Jan Prins overgekocht (helaas ook veel te jong overleden) die van Ben is geweest. Ik heb dat drumstel nog steeds en alhoewel ik er niet meer op speel zal ik het niet verkopen. Ik denk met plezier terug dat ik vroeger regelmatig met Ben en zijn moeder ging kaarten. Ben rust zacht.
Wens een “ieder “m’n medeleven toe aan de prachtige herinneringen met “Ben” als mooi fijn mens muzikant &door alle mooie Prachtige herinneringen in ieders hart mag dat roostend zijn &jullie omstellen in t grote gemis van een mooi liefdevol humorisch mooi mens! Rust zacht Ben! 🤍
Wat vreselijk ,voor mijn vakantie nog gesproken ,het ging zo goed ,ook het hardlopen ging steeds beter,ben er kapot van
Niet te geloven! Ben stond in mijn top-3 van meest aimabele mensen. Altijd plezierig werken met hem in zijn professie van medische milieukundige.
Met verbijstering het bericht vernomen van het overlijden van Ben. Drummer van onze voormalige band, Duo de drie Koeien. Ben leerde onze band gelijk te starten, maat te houden en als het even kon gelijk te eindigen. Zijn perfecte timing en grote gevoel voor humor dragen we bij ons. Voor altijd!!!
Ongelooflijk geschokt door dit bericht. Lieve Ben, laatst kwam hij me nog op de fiets tegemoet, in trainingspak, klaar om te gaan sporten na een medische behandeling. Als gebruikelijk vrolijk, vol goede moed en optimistisch. Grappen makend spraken we elkaar (als mannen in de zestig), bemoedigingen toe, net zoals in de periode van onze oudere-mannenband Jonges: elkaar voor de lol afzeiken, de ene woordgrap na de andere, maar intussen gevoelige liedjes componerend. Voltooid Verleden Tijd, mooie herinneringen...
Op Facebook heb ik al gereageerd, de herinneringen aan Ben zijn legio. Eéntje schiet me weer te binnen: hij propageerde eens met rode wangetjes, bijna triomfantelijk, dat het wetenschappelijk was aangetoond dat het geen kwaad kon om drie glazen rode wijn per dag te drinken. Dit stelde mij gerust.
Dank voor de mooie herinneringen en de aanvullingen, ik heb de 'bandologie' van Ben (Bendologie?) aangevuld.
Lieve Ben. We gaan je missen. Niet alleen als drummer maar ook als fijn mens. Vrolijk, goedlachs, positief en met onnavolgbare humor. Ben speelde (nauwgezet) alle stijlen en gaf er ook zijn eigen draai aan. Ben speelde ook in de formatie Testcase en The Arc(h). De meeste bandjes zijn hier al genoemd maar er zijn er vast nog wel meer. Ook de jongere generatie bandjes wist hem te vinden als invaldrummer. Lekker trommelen en wiegen met het hoofd, de ogen half dicht en genietend..
Lieve Ben. Samen met jou en Rob de Felix Cat opgericht, toen je nog niet eens een drumstel had. Potten en pannen waren voor even voldoende. Drumstel thuis gaf teveel lawaai, maar dat mocht in 't Kabelgat staan. En als jij er niet was mocht ik ook drummen. Dank zij jou doe ik dat nog steeds. Bedankt.......
Ja, potten en pannen: bij een optreden voor de 'meester' van de 6e klas van de Hugo de Grootschool drumde Ben al op die set. Ik zat een klas lager, maar was zo onder de indruk dat ik dit nu nog weet. Later werd deze bewondering geevenaard toen ik hem in het voorprogramma van XTC met de band Turf zag spelen. Het werd op tv uitgezonden bij de Vara. Dat hij ook nog eens in een bigband zou drummen en ik daar eens kon invallen vond ik geweldig. Ik hoop dat al deze mooie herinneringen op de Orkaan de familie zal sterken.
Ach bescheiden en kundig zijn begrippen die bij me opkomen. Ben hem uit het oog verloren. Familie en vrienden sterkte bij het verlies van deze ook ontzettend aardige man.
Ik heb niet in de band gespeeld maar wel met Ben op Heerengracht. Wij waren toen ongeveer 13 jaar jong. Ook toen probeerde wij met sjors blaes een band op te richten. Maar omdat Ben ging verhuizen nam hij het drumstel mee einde band. Rust zacht tot later.
En niet te vergeten John, oefenen bij Sjors in de schuur en had zelf zijn eigen drumstokken mee wat ik mij herinner en voetballen in het plantsoen van de Heerengracht. Toen was Ben al een talent en zeker nooit geen ruzie met hem. Hij was toen al lief en rustig.
fijne kerel, ben. hardlopen was regelmaat al tientallen jaren, tot o langs weer bij zaanland. blij gaf hij aan net op tijd te zijn geweest met een vernauwde ader. operatie achter de rug en weer verder. energiek, aardig en lief, ben. verdrietig en heel treurig dat hij er niet meer is.
Bennie, maat in de maat, bedankt.
Lieve Ben, altijd als we elkaar tegenkwamen die hartelijke smile alsof we de dikste vrienden waren, heel jammer dat ik je niet meer tegen ga komen. Volgens mij was jij een levensgenieter, rust zacht.
Wat een droefenis. De Zaanstreek heeft een parel verloren. Zelden ben ik iemand tegengekomen die opgewekter en goedlachser was dan Ben. Telkens als ik Ben had gesproken en gezien kon ik de wereld wel weer even aan. Ik treur!
De leukste drummer waar ik ooit mee gespeeld heb... Ik hoopte ... maar nu kan het nooit meer...
En vergeet de Zaans/Amsterdamse band ´t Skip In niet, waarin hij jarenlang een geweldige ritmesectie vormde met de - helaas ook al overleden - geniale bassist Pieter Meurs. Ik heb in die tijd enorm genoten van zijn humeur en humor en zijn onnavolgbare bandweekendverslagen. Altijd trommelen en Steely Dan in de auto. En inderdaad, ruzie: uitgesloten. Wat jammer dat hij er al zo snel vandoor is. Ton Mulder, zanger van ´t Skip in
Oh Ben ik heb jaren met hem gewerkt op de Ggd Zaanstreek/ waterland . Een super lieve / aardige / goed lachse collega . Gecondoleerd en Sterkte voor iedereen . Irna froger- stukker
Hier schrik ik van! Ik ken Ben van de GGD, zo'n aardige collega. Sterkte voor de familie.
Ben heeft biij ons gedrumd in galerie het vorstenburg bij heel veel jamsesies ,dat was altijd een feestje het was een geweldig mens en een drummer die het hele zooitje in bedwang had [ik ben Rita ex vriendi n van Rein van briemem) Alleen maar goede herinnering
Ik mis dat hij ook een goede, de beste oom was.
Wat een vreselijk bericht. Afgelopen zaterdag nog met hem gerepeteerd. Ik viel wel eens in op bas bij de Woodside BB en sinds kort voor vast. Een fijne drummer en bovenal een schitterend mens. We hadden het afgelopen zaterdag nog over onze gezamenlijke muzieksmaak en Ben bleek net als ik een grote bewonderaar te zijn van The Soft Machine en met name de drummer Robbert Wyatt. Ik ga je vreselijk missen Ben.
Mooi, Piet. Ter toevoeging aan Bens muzikale veelzijdigheid: Woodside Big Band (tot op heden), de New Herring Jazz Band (dixieland, eind jaren zeventig).
Hallo Piet, ik ben erg geschrokken als ik het nieuws via Facebook hoorde. Ik heb alleen maar goede herinneringen aan Ben, wat een lieve man! Nog een onbekend feit voor de allermeesten van ons: ik heb met Ben in een Jazzband gespeeld, de "New Herring Seven". Ik speelde daar zeepkistbas, na enkele optredens ben ik wegens volstrekt talentloos spel uit de band gezet (natuurlijk niet door Ben!) We hebben toen in Diemen gespeeld en zelfs in het Sonesta hotel: ik met een rood colbert: wat een mooie herinneringen. We zullen Ben nooit vergeten! R.I.P., lieve Bennie!
Neeeeee, maandag nog contact met hem, over luchtmetingen van GGD Amsterdam tijdens de Corona-stilteperiodes en hoe die te interpreteren. Ging hij nog mee aan de slag. Laatste schrijfsels daarbij van hem: 'Gelukkig gaat het goed hier. Geniet van jullie kleinkinderen!' Lieve, leuke, bescheiden Ben - we kunnen helemaal niet zonder jou.
Ach Ben...nu al heengegaan..Drummen was zijn passie. Volgens mij kende vrijwel iedere muzikant hem in de Zaanstreek. Ik heb warme herinneringen aan hem. Tom Oosthuizen, toetsenman Turf en Quark
Wat een droef bericht! Ik volgde Ben op als epidemioloog bij de ggd Zaanstreek-Waterland. Zo vriendelijk, behulpzaam, bescheiden met lieve kleine grapjes, zoals hij een paar weken iedere dag een weerbericht kwam vertellen: een vlok sneeuw, een klap onweer, een straal zon. Hij genoot er zichtbaar van 😊
Oh dat is heel mooi ! Niet makkelijk lijkt me. Maar heel goed van Ben te leren hoop ik. 1m78c maar een groot man. Iedereen kreeg een bijnaam hoor. De IT-man werd al Drie-Printer. Voordat 't normaal was. Je moest de bijnaam soms ook wel verdienen hoor. Het 'soms' gedeelte is als het een goede bijnaam is. Nou ja...altijd een gekke. Maar ééntje om trots op te zijn. Die moet je verdienen.
Dat is schrikken. Goeie herinneringen aan heel lang vervlogen tijden. Miscellany oefenend in de garage...
Mijn overbuurjongen van de Heerengracht in Zaandam. R.I.P.
Heel mooi stuk. Kleine correctie. Schilderwijk moet Schildershoek zijn. Groet, Hans
Mooi stuk. Dank je wel. Vergeet ook niet de flauwe humor. Hoe vaak zaten we naar Jiskefet en 'Farty Towels' te kijken ! Er zullen op z'n minst een miljoen mensen zijn die Ben kennen. Ik heb zelf maar één keer met hem in de studio gespeeld. Een stuk van mijzelf en Spanish Castle Magic. Elke keer dat ik langskwam had hij weer wat gevonden op youtube. Voor mij onmogelijke drumpartijen. En soms iets terugspoelen om een bijna onhoorbaar onderdeel aan te geven. Iets wat zo'n nummer naar een ander niveau tilt. Als je het oor ervoor hebt. En inderdaad : je moet echt je best doen om iets te vinden waar Ben niet op zou trommelen !
Wat een gemis van een fijne collega drummer. Kwam hem vaak tegen bij de supermarkt in Wormer en langs lopend vanaf het station. Kende hem van het Zaanlands en Felix Cat Mauw Wauw. Speelde ook met zijn Big Band op Royal Jazz, waar ik in de organisatie zit. Altijd een kletsje over bekkens en andere drummers. Wat een warme man. Ik wens zijn familie en vrienden veel sterkte bij het verwerken van zijn dood. Ed Botterweg, nu drummer van The Quinted, The Caledonians, Interaction en de Fase Fier Band
Ja joh. Bekken kopen ? Nou...die gaat op één vinger en de andere vinger tinkt er op. Geen twee bekkens zijn het zelfde en dus heeft Ben twee crashes die hetzelfde zijn...maar toch niet. Hand-gehamerd. Stokken vinden was lastiger...soms.