De Orkaan blijft omhoog kijken. Waar zien we de oude bestemming op de gevel? Erfgoed is vooral goed kijken.
Deze week: Kaasfabriek Wormer, nu Café Groos en dorpstheater De Kaasfabriek.
We hebben nu al: huisdokter, speeltuinvereniging, pakhuis, badhuis, café, hotel, winkel, weeshuis, ziekenhuis, gemaal, gemeentehuis, torpedo bergingsvaartuig, bakkerij, cantine, drukkerij, papiermagazijn, sigaren-, kaas-, verf-, zeep-, veevoeder-, essence-, stijfsel- of machine-fabriek.
De voormalige Kaasfabriek aan de Dorpsstraat 206 in Wormer doen we deze week omdat het overmorgen een nieuwe bestemming krijgt: dorpstheater. De naam ‘Wormer’ hebben we altijd beschouwd als aanduiding van het dorp zelf maar het is dus de naam van de kaasfabriek.
Hieronder de fabriek in 1933. Het gebouw stamt uit 1915. Het is niet lang kaasfabriek geweest, er kwam een koekfabriek in en in 1932 werd het gekocht door de katholieke kerk die het omdoopte tot Verenigingsgebouw Sint-Joseph. (foto Gemeentearchief Zaanstad)
Hier het kaaspakhuis nu (foto van de website van het Verenigingsgebouw).
Klik rechts boven in het venster hieronder om de kaart in een grote versie te zien. Bij elke plek is een foto opgenomen en de link om naar het verhaal achter de foto te gaan.
Ook een gevel die de moeite waard is? Stuur ze aan De Orkaan.
Leuk, de Geveltoerist 32. Inderdaad een gebouw met een verhaal. Begonnen als kaasfabriek en nu dorpstheater. Tussendoor onder meer Rooms Katholiek Verenigingsgebouw. Engel Al was vele jaren daar de gastheer. Een echt dorpscafé. Prima sfeer, mooie biljarts, herinner ik me. Zeker op zondagmiddag, als WSV'30 thuis speelde was het een gezellige drukte. Ook al omdat de meeste voetbalclubs toen geen kantine hadden. Zelf heb ik een bijzondere herinnering aan het pand. Het was in de jaren '50. Ik woonde aan het Oosteinde van Wormer. Als ongeveer 14-jarige ging als niet-katholiek met een vriendje mee naar ''het gebouw". Naar ''jongens stad", op een zaterdagavond. Inderdaad, alleen voor jongens, voor zover ik me herinner. Ruim voor aanvang stonden we wat te dringen voor de deur. En toen hoorde ik ineens achterin de rij iemand roepen: "Hee Van der Laan, niet zo dringen, je bent niet eens rooms....". Ik moest er weer aan denken, bij het zien van de foto's.