PvdA-raadslid – en lijstrekker voor 2026 van GroenLinks-PvdA – keert morgen terug in de raad. In juli trad ze terug als fractievoorzitter en begon een campagne door een deel van haar partijgenoten om ook haar kandidatuur als lijsttrekker terug te laten draaien. De besturen van GroenLinks en PvdA gingen daar niet in mee en zetten de kandidatuur door.

Ondertussen stapten drie van haar ex-fractiegenoten (Geert Rijken, Hans Stokebrand en Marieke Visser) en GroenLinks-fractievoorzitter Natascha Stroo uit de raad. PvdA-wethouder René Tuijn en zijn GroenLinks-collega Wessel Breunesse stapten ook op waarmee de coalitie-crisis aan de linkerkant vrijwel compleet is geworden.

Onderstaande verklaring zette Eylem Köseogluop haar Linkedin om de afgelopen periode af te sluiten en vooruit te kijken naar de toekomst. Wij gingen er niet in shoppen en zetten hem 1:1 hieronder.

De afgelopen maanden is er veel geschreven over mij en over mijn partij. Met dit statement wil ik duidelijkheid geven en vooruitkijken. Ik kan die periode niet negeren; wat er gebeurde is meer dan een reeks persoonlijke incidenten. Ik zal niet ontkennen dat het mij als mens en als volksvertegenwoordiger heeft geraakt. Tegelijk laat deze periode zien dat de politieke en bestuurlijke cultuur in Zaanstad onder druk staat en dat democratische processen bescherming verdienen.

Mijn motivatie om de politiek in te gaan is altijd helder geweest: ongelijkheid bestrijden, solidariteit versterken en vertrouwen herstellen in een overheid die naast mensen staat en niet tegenover hen. Die overtuiging is, na alles wat er is gebeurd, alleen maar sterker geworden.

Op het moment dat ik als volksvertegenwoordiger kritische vragen stelde over de aanpak van ondermijning in Zaanstad en het functioneren van het interventieteam, vragen die elke raadslid móét kunnen stellen, merkte ik hoezeer het dualisme onder druk stond.

De ruimte om mijn controlerende taak uit te oefenen werd kleiner, de toon werd harder en politieke spanning werd vertaald in persoonlijke druk. Toen vervolgens mijn kandidatuur voor het lijstrekkerschap bekend werd, ontstond er spanning rondom mijn rol en mijn werk als raadslid, en begonnen politieke druk en verdachtmakingen over mijn persoon elkaar te overlappen.

Interne partijprocedures zijn zowel via formele als informele routes geprobeerd te beïnvloeden. De manier waarop dat gebeurde voldeed niet aan de professionele normen en gedragscodes die binnen politieke processen leidend zouden moeten zijn. Dit heeft een grote impact gehad. Democratische verhoudingen kwamen hiermee onder druk te staan, mensen werden beschadigd en het goed functioneren van onze partijen kwam in het geding. Reputatieschade werd openlijk als drukmiddel gebruikt en intimidatie werd onderdeel van het speelveld. Dat is niet goed voor een gezonde democratie en ook niet voor het vertrouwen in politiek.

Ondanks die omstandigheden heeft de kandidatenprocedure binnen GroenLinks–PvdA gewoon gewerkt zoals het hoort: open, zorgvuldig en democratisch. Ik ben twee keer voorgedragen door de kandidatencommissie, en de leden mochten beslissen via een digitaal ledenreferendum. De leden hebben vervolgens gesproken, en dat vertrouwen draag ik met me mee. Voor mij is dat het belangrijkste signaal.

Wat deze periode vooral duidelijk maakt, is dat we in Zaanstad toe zijn aan een nieuwe politieke bestuurscultuur waarin verschillen met inhoud worden beantwoord, niet met druk en persoonlijke aanvallen; waar bestuur en politiek helder gescheiden blijven; waar fouten gemaakt mogen worden en waar ruimte is om te leren. Het allerbelangrijkste is dat volksvertegenwoordigers zonder last of ruggenspraak hun werk moeten kunnen doen. Het college van burgemeester en wethouders voert uit en de raad controleert en stelt de kaders. Niet andersom.

Voor inwoners is dat essentieel, omdat zij recht hebben op eerlijk bestuur, op duidelijke en transparante keuzes, en op een politiek die zich richt op het oplossen van de vraagstukken in hun dagelijks leven.

Zaanstad staat voor grote uitdagingen, en we kunnen ons geen politieke energieverspilling veroorloven. We hebben een cultuur nodig die gericht is op vooruitgang, samenwerking en stabiliteit, en waarin zowel de uitoefening van macht als de onafhankelijke controle daarop worden gezien als voorwaarden voor goed bestuur.

Wie vooruit wil, moet bereid zijn te leren, te verbeteren en verantwoordelijkheid te nemen. Daarom kies ik ervoor om vooruit te kijken. Ik wil bouwen aan een menselijker en rechtvaardigere Zaanstad, aan een democratie en een overheid die werkt en vertrouwen geeft aan haar inwoners. En dat kunnen we alleen samen.

Eylem Köseoglu
Lijsttrekker GroenLinks–PvdA Zaanstad