Negen jaar geleden leerde ik hem kennen: Gerrit van den Nieuwendijk. Hij sloot aan bij het 4 mei comité Koog-Zaandijk waar ik lid van was. Al snel bleek dat hij dingen gedaan kreeg met een kracht die terloops oogde, maar die onweerstaanbaar was.
Door: Merel Kan
Wat vooral indruk maakte was de manier waarop hij kinderen motiveerde en inspireerde om hun gevoel over de oorlog om te zetten in tekst. De gedichten die daaruit voortkwamen waren, oppervlakkig bezien, niet altijd van het niveau dat je zou willen voordragen. Toch had Gerrit het vermogen elk lichtpuntje aan te stippen zodat ieder kind voelde dat zijn of haar woorden ertoe deden.
Nu doen drie woorden ertoe: Gerrit is dood.
Ron Witbaard, de voorzitter van Zaandijk Leeft!, schreef een mooi In memoriam. We plaatsen het graag één op één:
In memoriam Gerrit van den Nieuwendijk
Onze Gerrit van den Nieuwendijk is veel te jong, veel te snel op 73-jarige leeftijd omringd door Anneke en de kinderen in zijn huisje aan de Orgelmakersgracht na een kortstondig ziekbed overleden. Daarmee laat deze kleurrijke Zaandijker ons dorpelingen achter met zowel een leegte als een boek met verhalen.
“Gerrit is dood”. Dat moest en zou op zijn overlijdenskaart staan. Maar er moest ook een gedicht van een anarcho communist bij, vond Gerrit. En geen hoogdravende afscheidsspeeches en al helemaal geen stoet van mensen achter zijn kist aan. En zo geschiede. Dat heet de regie houden, ook na je dood.
Maar gelukkig vonden An, Peter en Maaike het idee om met stille trom te vertrekken niet zo’n heel goed idee. Daarom kunnen wij en heel, heel veel anderen op woensdag 6 oktober afscheid nemen. Anderen die net als ik geraakt zijn door dit vat vol tegenstellingen.
Gerrit predikte als anarcho-communist bij de Doopsgezinden, schreef en genoot van pikante en bombastische poëzie, nam jongeren op sleeptouw in het leven, bouwde zijn eigen huis, bood een luisterend oor bij een ziekbed of eenzaamheid, zette de Domineestuin op stelten met Halloween, had oog voor de paradijsvogels van het dorp, organiseerde de jaarlijkse 4 mei-herdenking en stond vooraan toen Zaandijk Leeft! in 2019 met een club vrijwilligers een feestje inclusief theaterstuk wilde vieren vanwege het 525-jarig bestaan van ons dorp. En toen het bestuur hem vroeg om verhalen te schrijven voor de nieuwe website, stond hij weer te popelen.
Heel veel van die zorg en gekkigheid kon hij bieden omdat hij An aan zijn zijde vond. Zo’n 50 jaar zette hij samen met haar de deur steevast open als daar behoefte aan was. Het zal zonder Gerrit een stuk rustiger worden op de Orgelmakersgracht 34, maar we weten dat ook bij An de deur open zal staan.
Met dank voor alles wat Gerrit voor het dorp en de dorpelingen al die jaren heeft betekend, wens ik namens het bestuur en de redactie van Zaandijk Leeft! An en de kinderen en kleinkinderen sterkte in de komende tijd. En spreek de hoop uit dat we samen met jullie nog heel lang blijven genieten van herinneringen aan deze onvergetelijke mooie Zaandijker.
Ron Witbaard (Voorzitter Zaandijk Leeft!)
Gerrit was een van de kartrekkers van de festiviteiten rond 70 jaar bevrijding in Koog-Zaandijk. Menno de Haas maakte deze foto:
wij wensen de familieleden van Gerrit heel veel sterke bij dit grote verlies voor de familie en voor de gehele zaanstreek. ik leerde een beminnelijke man/dichter kennen in 2010 bij het door Max Lerou toen in dat jaar gewonnen zaans dichtersfestival. later schudde ik hem vaker de hand bij zaanse dichtgelegenheden. een man uit een stuk met een hart voor alle medemensen om hem heen – en voor de verjaagden uit de wanhoop. we missen hem. namens pomgedichten.nl - pom wolff
Met dank voor de bovenstaande reacties moet ik denken aan de contacten die ik met Gerrit had. Dat begon in de Doopsgezinde Gemeente Zaandam, met het jongerenwerk aldaar en de DJB een praatgoep voor wat oudere jongeren. Toen viel Gerrit al op door zijn orginele aanpak van het jeugdwerk, Kort daarop kreeg hij een baan voor het landelijk jeugdwerk van de Doopsgezinden. Na hun verhuizing naar Zaandijk zagen we elkaar geregeld gewoon op visite of op stap met een fietstocht.Ik bewonderde zijn positieve inslag en ongewone manier hoe hij bepaalde zaken aanpakte en verwoorde. Ik zal hem missen, deze unieke vriend.
Ach, wat verdrietig, en veel te jong! Ik heb Gerrit gekend als bestuurslid van het Interkerkelijk Diaconaal Beraad. Daar zette hij zich met name in voor aandacht en zorg voor (ex)gedetineerden. Wat toen onder andere speelde was het vervoer van kinderen die een bezoek konden brengen aan een ouder in de gevangenis. Wat Gerrit deed kwam altijd recht uit zijn hart. Hij zal door velen gemist worden.