Het heeft me geen slapeloze nachten bezorgd, maar ik heb er wel even slecht door geslapen. Door het commentaar op een artikel dat ik heb geschreven voor De Orkaan en dat via Facebook tot mij is gekomen.

Ik heb dat commentaar in een primaire reactie gekwalificeerd als een ‘zooi giftige bagger’. Misschien wat kort door de bocht, omdat het geen recht doet aan alle reacties. Maar het negatieve domineert nu eenmaal de beleving en daarmee de oordeelsvorming.

Het betreft het artikel ‘Slapeloze nachten door de onwil van Parteon’.

Een kritische huurder vertelt over haar ervaringen met de woningcorporatie bij het behandelen van klachten en het afwikkelen van bezwaarprocedures.

Natuurlijk heb ik beseft dat het een gevoelig onderwerp is. Daarom heb ik haar ervaringen zo feitelijk mogelijk weergegeven, ontdaan van haar persoonlijke commentaar. Vanuit de veronderstelling dat de lezers het handelen van Parteon kunnen toetsen op haar missie en zelf conclusies kunnen trekken.

Dat hebben ze gedaan, maar de reacties gaan een stuk verder dan de gebruikelijke spanning tussen enerzijds de gevolgen van het handhaven van regels door een organisatie en anderzijds de klanten die dat als onvriendelijk ervaren. Het is soms afreageren door van dik hout planken te zagen.

Haat zaaien

Wat ik me afvraag – en daarover ook in bed heb liggen piekeren – is of ik met dit artikel een aanzet heb gegeven tot het schenden van de privacy? Op De Orkaan modereren we reacties, maar via sociale media leeft een artikel een eigen leven. In een reactie werden medewerkers van Parteon met name genoemd, met de toevoeging: ‘Die zijn het tegenovergestelde van integer’.

Daar schrik ik van.

Heb ik ook aangezet tot een vorm van haat zaaien jegens de huurder en soms jegens de verhuurder? Dat klinkt hier en daar door in de reacties:

‘Deze mevrouw is bezig met de boel op te ruien door middel van pamfletten. En probeert de boel te saboteren.’ En: ‘Als men zoveel te klagen heeft ga lekker elders op zoek naar een woning?! Zijn de andere buren van een stokende en zeurende buur af.’

Maar ook:

‘Wij hebben hier ook ieder jaar problemen met de buren en er wordt weinig aan gedaan. (…) Wij worden niet geloofd en in de grond getrapt. De ene mogen wel alles en als wij het doen staan ze meteen voor de deur.’ En: ‘Het enige wat hun (Parteon – JdJ) boeit, is de huur ontvangen. Ze zeggen gewoon doodleuk: Dan betaal je de andere vaste lasten maar niet. Als je de huur maar overmaakt. Vreselijke mensen.’

Angstig

Had ik dit verhaal kunnen maken zonder de ophef die nu is ontstaan? Of is een kijkje in de beerput met niet te controleren verwijten en beschuldigingen juist een functionele bijdrage om te beseffen hoe het gesteld is met onze beschaving?
Wie het weet, mag het zeggen.

Natasja, de geïnterviewde, schreef mij dat de reacties haar ook angstig hadden gemaakt. ‘Het is een beetje dubbel, want qua rechtvaardigheid zit ik op het juiste spoor en wil ik nu dan ook maar door tot het bittere eind.’

Door: Jaap de Jong. Foto van een lukraak gekozen flat van GoogleMaps.