‘Mensen zeggen: gefeliciteerd. Maar dit voelt als iets waarvoor je gecondoleerd zou moeten worden.’ Aan de telefoon klinkt Mireille van der Werff moe maar helder. Na meer dan een eeuw in familiehanden is Hotel Restaurant De Prins in Westzaan verkocht. Op 1 september sluit het hotel de deuren.

Het besluit viel haar zwaar, maar de rek was eruit. ‘Ik red het gewoon niet meer’, zegt ze eerlijk. 

‘De dagelijkse lasten krijg ik nog wel betaald, maar het onderhoud aan het pand breekt me op. Schilderwerk, het dak, isoleren… het kost allemaal vermogen.’

Wie de nieuwe eigenaar is, wil ze nog niet zeggen. ‘Ik heb beloofd dat nog niet naar buiten te brengen.’ Wat die met het karakteristieke pand van plan is, blijft dus nog afwachten.

Een familieverhaal 

De Prins kent een indrukwekkende geschiedenis. De oorsprong ligt zo’n 400 jaar terug, vermoedelijk rond de bouw van de Grote Kerk in Westzaan. De herberg heette toen Prins Mauritius, maar wisselde in de loop der tijd van naam en functie. Er werd gekolfd, vergaderd, getrouwd en geveild. Het was het kloppend hart van het dorp.

In 1916 kwam het bedrijf in handen van Romke van der Werff. Hij begon als kelner in zijn vrije tijd, maar nam uiteindelijk het café over. Wat volgde was een bloeiende horecazaak, gerund door vier generaties Van der Werff.

Mireille trad in 2002 toe tot het familiebedrijf en werd in 2005 vennoot. ‘We woonden boven de zaak. Ik ben hier nooit echt weggeweest,’ zegt ze. ‘En nu woon ik ernaast.’

Lijstje

De beslissing om te stoppen nam Mireille pas recent, maar kwam niet uit het niets. ‘Ik heb een lijst gemaakt. Zwart op wit. Waarom ik dit móet doen.’ De conclusie was onontkoombaar: doorgaan was financieel onverantwoord.

Het hotel telt nog steeds gasten. Mireille belde de boekingen van na 1 september af: 

‘Afgelopen dinsdag heb ik iedereen persoonlijk gebeld. Tot 1 september maken we er nog een mooie tijd van. Het team wil echt de schouders eronder zetten.’

Voor haar personeel wil ze alles netjes afronden. ‘We doen het op een goede manier. Zoals het hoort.’ 

De ouders van Mireille zijn overleden en in maart nam Bert, de kok die er 44 jaar werkte, afscheid. Hij ging met pensioen. Hij was er al toen Mireille nog maar anderhalf was. 

‘Bert begrijpt precies waarom ik deze stap heb genomen, hij weet wat de exploitatie me kost.’ 

Sociaal

De afgelopen jaren stond het leven van Mireille volledig in dienst van De Prins. 

‘We werkten zeven dagen in de week, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Een sociaal leven had ik nauwelijks.’

Over een feestelijk afscheid kan ze nog niet nadenken. 

‘We staan niet te juichen. Dit vieren we niet. Het voelt als een verlies van iets dat je jarenlang gekoesterd hebt.’

Wat ze na 1 september gaat doen, weet ze nog niet. ‘Eerst dit afronden, dan zien we wel verder.’

De Prins was meer dan een hotel. Het was een stukje ziel van Westzaan. Gevuld met herinneringen, familiegeschiedenis en gemeenschapszin.

Mireille met haar vader Ron.

Door: Merel Kan. We hebben Mireille van der Werff geïnterviewd en informatie gebuikt van de Zaanwiki en van de website van Hotel de Prins. De foto boven is gemaakt door Dorine Kat (De Orkaan). De foto onder is privé van Mireille, we gebruiken hem met toestemming.