De toekomst van het water in de Polder Westzaan staat ter discussie. Moet het gebied – van oudsher brak – weer zouter worden gemaakt om zeldzame natuur te herstellen? Of is het misschien beter om de natuur gewoon lekker zijn gang te laten gaan? De meningen verschillen en belangen botsen.

Terwijl via de Zuiderzee en het IJ zout water de Polder Westzaan binnenkomt en regen de polder van zoet water voorziet, viert het laagveen hoogtij en leven er bijzondere planten en dieren. Dat was lang de situatie in de Polder Westzaan.

Maar sinds de Afsluitdijk is aangelegd is de situatie langzaam maar zeker veranderd: de toegangsweg voor zout water wordt afgesloten en het water in de Polder Westzaan wordt zoeter en zoeter. Het is een doorn in het oog voor provincie Noord-Holland, die beleidsmatig verantwoordelijk is voor de Polder Westzaan, want unieke leefgebieden dreigen te verdwijnen.

De provincie wil daarom het water in het gebied verbrakken, terug naar hoe het ooit was. Drie jaar geleden stelde de provincie, samen met onder andere gemeente Zaanstad Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier en LTO, een gebiedsvisie op voor de Polder Westzaan. De provincie pleitte bij het opstellen van die visie voor het verbrakken van het water in het gebied, maar die wens is tegen het zere been van agrariërs in de polder en ook ecoloog Hans Roodzand, die het gebied goed kent, betwijfelt of de provincie dit wel moet willen verbrakken.

Botsende belangen

Verbrakken of het water juist zoet houden, beide hebben positieve en negatieve gevolgen voor de natuur in de Polder Westzaan. De keuzes die gemaakt gaan worden door de provincie over het water in de Polder Westzaan zullen dan ook sowieso ergens pijn gaan doen. Door een klankgroep samen te stellen waarin alle belanghebbenden vertegenwoordigd moeten worden, hoopt de provincie dan ook tot een breed gedragen besluit te komen over de toekomstplannen voor de Polder Westzaan.

Maar binnen die klankbordgroep botsen de belangen. Met name de agrariërs – die tegen verbrakking zijn – en partijen als de provincie en de gemeente Zaanstad – die het water maar al te graag verbrakt zien worden – kunnen het lastig met elkaar eens worden. Het zorgt voor stroperige besluitvorming en veel onderzoeken. ‘In de klankbordgroep voor besluitvorming over de Polder Westzaan is vanwege de weestand van de boeren in het gebied afgesproken dat er onderzoek wordt gedaan naar de waterkwaliteit van het (brakke) inlaatwater van het Noordzeekanaal’, zegt een woordvoerder van provincie Noord-Holland. ‘Ook gaan we met agrariërs in het gebied in gesprek over de beschikbaarheid van zoetwater voor vee. We hebben ze al de garantie gegeven voor zoet water voor hun vee.’

Unieke natuur

De provincie lijkt dus rekening te houden met de belangen van boeren, maar Walter Benecke, eigenaar van de in de polder gelegen biologische boerderij Beka Vlees, heeft niet het gevoel serieus te worden genomen in de besluitvorming. ‘Ik heb niet het gevoel dat er echt naar ons geluisterd wordt,’ vertelt hij. Hij heeft 75 hectare grond in gebruik in de Polder Westzaan en zijn koeien drinken het water uit sloten van nu nog zoet water. ‘Als het water verbrakt wordt, kunnen mijn koeien niet meer uit de sloot drinken. Dat zou betekenen dat er een waterleiding moet worden aangelegd. Dat is een gigantische klus die veel geld kost. Ik vind dat de provincie te veel zijn natuurdoelen nastreeft en te weinig rekening houdt met de agrariërs in de polder. Die balans is zoek.’

Natuurdoelen heeft de provincie zeker, want de Polder Westzaan is een uniek gebied met de Natura 2000-status én met een overgang van brak naar zoet water in een laagveengebied. ‘Zo’n gebied is bijna nergens anders in Europa meer te vinden’, aldus de provinciewoordvoerder. Maar het zoete water krijgt nu het overwicht in de polder, ziet de provincie. En dat vinden ze problematisch:

‘De bijzondere soorten verdwijnen als het water te zoet wordt. In brak water kan het proces van verlanding (het dichtgroeien van open water tot moeras, red.) weer op gang komen. Daardoor kunnen uiteindelijk allerlei unieke leefgebieden ontstaan zoals jonge rietlanden, veenmosrietlanden, vochtige heiden en hoogveenbossen. Door het water weer wat zouter te maken, krijgt dit bijzondere landschap opnieuw een kans. Dit zijn het Rijk en de provincie wettelijk ook verplicht. Polder Westzaan is op wereldschaal gezien uniek met dit soort natuur.’

Bijzondere dieren

Terwijl de provincie zich focust op het beschermen of het opnieuw leven inblazen van de natuur die tot leven komt bij een brakke Polder Westzaan, ziet ecoloog Hans Roodzand juist unieke dieren en planten opleven nu het verbrakkingsproces nog niet is begonnen en het water nog altijd zoeter en zoeter wordt. ‘Je ziet een aantal bijzondere planten en dieren tot bloei komen nu het water steeds zoeter wordt’, zegt de ecoloog die regelmatig voor veldonderzoek in de Polder Westzaan is. ‘Krabbenscheer verschijnt nu bijvoorbeeld steeds meer in het gebied, en daardoor biedt de Polder Westzaan een leefplek aan de zwarte stern en de groene glazenmaker, die beide zwaar beschermd zijn.’

Ook onder water ziet Roodzand bijzondere dieren verschijnen nu het water zoeter wordt. ‘De zogeheten boerenkarper is nu ook te zien in het gebied, die komt nergens anders in Nederland voor. Dat gebeurt er dus als je de natuur zijn gang laat gaan: er duiken unieke dieren op. Ik vind dat we de natuur zo veel mogelijk zijn eigen gang moeten laten gaan. Dat gebeurt nu in de Polder Westzaan omdat er nog geen besluit is genomen over de mogelijke verbrakking van het water. Ik vind het als ecoloog fantastisch om te zien dat de natuur de besluiteloosheid inhaalt.’

Ecologische reset

Daarnaast denkt Roodzand ook dat het verbrakken van het water in de Polder Westzaan risico’s met zich meebrengt.

‘Als je het water nu gaat verbrakken, krijg je een ecologische reset met onvoorspelbare gevolgen. Je kiest er dan bewust voor dat duizenden individuen verdwijnen, inclusief soorten die nu op de rode lijst staan. En dat ruil je dan in voor een brakke situatie waarvan de uitkomst voor verschillende soorten ongewis is.’

Toch zal de provincie het verbrakken van het water graag willen doorzetten. Een definitief besluit daarover is in afwachting van onderzoeken naar en gesprekken over de gevolgen van verbrakking van het gebied nog niet genomen. De provincie kan op dit moment ook nog niet zeggen wanneer ze denkt een definitief besluit te nemen. Tot die tijd zal Roodzand genieten van alles wat opbloeit nu het water zoet is en zal Benecke zich strijdbaar tonen in de klankbordgroep. ‘Ik zal vechten tot de laatste snik.’

Door: Jelmer de Vries. Op basis van interviews met Walter Benecke, Hans Roodzand en woordvoering van provincie Noord-Holland en Gebiedsvisie Polder Westzaan.