Afgelopen donderdag ging Carolien Trakzel flink onderuit met haar fiets. Dat gebeurde op de Wilhelminabrug. Ze is helaas niet de enige. 

Carolien kwam er ‘goed’ vanaf. Ze is grondig nagekeken in het ziekenhuis. Naast kapotte knieën (en broek), heeft ze flink last van haar nek en van een arm. Maar er is niets gebroken. 

Gisteren spraken we haar op de plek des onheils: 

Carolien wilde vertellen wat er gebeurd was, omdat ze de situatie op de brug gevaarlijk vindt. Ze werd genadeloos afgerekend op een klein moment van afgeleide aandacht. De reacties die ze kreeg na het ongeval waren overwegend positief en vriendelijk, maar via sociale media kwamen er ook andere geluiden binnen: 

‘Anderhalve meter breed en daar nog niet binnen kunnen blijven vraagt niemand zich af waarom dit soort mensen zich nog op een fiets verplaatsen’

‘Ik zie geregeld mensen daar fietsen met een mobiel in de hand, fietsen en bellen/appen tegelijk dan vraag je om ongelukken.’ 

Carolien is een ervaren fietser die dagelijks vanuit Westzaan naar Zaandam trapt voor haar werk (en ze belt en appt niet op de fiets). Ze reed -gelukkig- niet snel en ging onderuit op een plek waar meerdere incidenten hebben plaatsgevonden. 

Er kwamen ook reacties van mensen die de brug eng vinden: 

‘Dat je dan opzij kukelt vanwege die verhoogde stoep en dan met je slaap op een afgeslepen fliebertje valt. Waarom blijft dat nou zo maar bestaan?’

‘Ik vind het fietspad over de Wilhelminabrug heel vervelend om overheen te fietsen. Het is, of het oogt in ieder geval te smal.’

‘Goh, wie had dat nou verwacht … na alle adviezen van Fietsersbond en Goudappel die in de wind geslagen zijn 🤔?’

We zouden kunnen zeggen dat de waarheid in het midden ligt. Maar de waarheid ligt op deze plek net iets te vaak op de grond. Met een broek met stukke knieën.