Is hij nou helemaal bescheten? Onze Frans wordt vogelaar.
Hij richt zijn blik op de lucht, de bomen, de daken. Zijn zachte ogen tasten de omgeving af naar gevederde wereldgenoten. Mussen, merels, spreeuwen, vinkjes, meesjes, tjiftjafjes…
Hij strijkt over het nestje op z’n kin, doopt een verse veer in zijn inktpot en laat zijn handen over het perkament vliegen. En natuurlijk delen wij zijn pennenvrucht 🪶:
Vogels
wat eten vogels
vroeg ik mij af
niet die in een kooitje
maar in een dorp of in een stad
eten ze bessen en pitten
of een restje patat
wat die vogels eten
had ik kunnen weten
als ik beter had gekeken
wanneer zo’n gevederde vriend
weer eens op mijn auto had gescheten
Frans Reichardt, streekdichter van De Orkaan
Intro Merel Kan, het fijne gedicht van onze streekdichter Frans Reichardt. Foto boven: Orkaanarchief.
Is deze niet veel mooier want de vogel op de foto die winnie heet en die u gesproken hebt heeft tegen mij totaal iets anders gezegt namelijk in het volgende bericht als volgt.......
Een echo van gescheten vliegtuig uitstoot vol van zorgen, doch te dogmatisch verwoord,
Uw bezorgdheid, mevrouw De Wit, klinkt luid, maar ontspoort.
Want absolutisme dreigt waar nuance verdwijnt,
Waar luchtvaart als demon en redelijkheid verdwijnt.
In uw visie vervliegt elk compromis als schim,
En pragmatische paden vervagen in uw lim.
Transitie vereist meer dan radicale taal,
Het vraagt om balans, niet slechts moraal.
Duurzame wegen, technologie als baken,
Sociale rechtvaardigheid die we niet verzaken.
Omarmend de groene, maar reëel en pragmatisch,
Geen wapen van angst, maar een streven diplomatisch.
Want extremen voeden wat u juist bestrijdt,
Radicaal populisme dat van nuance bevrijdt.
Een koers die faalt in haar eigen strijd,
Waar klimaatzorg sterft door blinde strijd.
Laat ons streven naar dialoog en verbinding,
Naar evenwicht tussen ecologie en bevinding.
Geen koude kermis van illusie en strijd,
Maar een koers naar rechtvaardigheid die blijft.
mvg de vogel die naar de mooie vliegtuigen kijkt