50 jaar geleden, in 1969, was het Woodstock-festival. Een jaar later kwam de film uit.
In 1971 zag Rob Hendriks (Zaanse Pophistorie) de film in Flora. Gistermiddag zag hij de film opnieuw in De Fabriek.
Zijn verhaal:
“In deze oude aftandse FLORA bioscoop op de hoek Westzijde-Vinkenstraat in Zaandam werd in 1971 de film Woodstock gedraaid. Dat was een evenement van de eerste orde.
Op televisie (2 netten) werden geen concerten uitgezonden. Soms een snippertje in een journaal. Er waren amper popprogramma’s. Er werd nog geplaybackt.
We kenden natuurlijk de platen en de foto’s maar nu zagen we ruim twee uur lang al die grote artiesten voorbij komen in een sfeer van ‘love en peace’. The Who, Sly Stone, Santana, Joe Cocker, Ten Tears Afer, CSN en natuurlijk Hendrix met een van de allerbeste (ter plekke geïmproviseerde) gitaarsolo’s aller tijden in Star Spangled Banner, waarin in geluid de bewogen geschiedenis van een heel decennium passeerde.
Het was genieten in een zaal vol Zaanse jeugd die met open mond keek, luisterde, meedeed, rookte, blowde. Alles kon. In de pauze even bijkomen op het gammele balkon en weer door…
Vanmiddag (zondag 19 augustus) een extra lange versie van de film maar nu in De Fabriek (waar toen nog een strenge katholieke lagere school gevestigd was).
Oude tijden herleven. Benieuwd of er nog mensen zijn die er toen ook bij waren…”
Het is natuurlijk wel lekker om erover te blijven praten omdat dit vele geluiden en beelden bij degene die er waren( in Woodstock en in Flora!) terug komen. De mensen die toen liften er heen kwamen en in gammele tentjes weinig sliepen om maar niks te missen, zouden nu in luxe auto's of bussen met airco of campers er naar toe gaan . En drie dagen in een tentje waar niks in stond trekt hen zeker niet meer. Het was mooi, geweldig en een ervaring( nu heet dat een beleving) die voor hen en de muziek veel verandert heeft . Dus blijven praten erover top!
Ik was erbij. Een enorme beleving, die je niet gauw vergeet. Jaren later de film nogeens op televisie gezien maar dat was een tegenvaller. In de bioscoop had je het gevoel dat je er meer bij was en het was iets dat nog nooit vertoond was. De stoelen van Flora gaven een extra demensie , je had het gevoel dat je ook een beetje de ontberingen mee maakte. Aan het eind wist ik niet goed meer hoe te zitten, hangen of liggen. Wat nou drie dagen in een tentje met regen en modderstromen? Ik heb kramp aan alle kanten op deze stoeltjes! Maar ik had het niet willen missen. Als ik de muziek nu nog hoor hoor ik ook " Bugsy, to the pink and white tent" door de muziek of of " i'm a farmer" door Max Yasger. Het festival herhalen lukte niet maar dat is misschien ook maar beter want hetzelfde gevoel krijg je 50 jaar later toch niet. Het radioverslag van de elfstedentocht van Reinier Paping was toch heel iets anders dan Evert van Benthem zien winnen terwijl je onderuit gezakt op de bank met een bakkie koffie naar de kleuren televisie keek.
Hoi heb Woodstock gezien in 1970 toen ik 14 was en nu heb ik het weer gezien. Zo'n belevenis die ik nooit ben vergeten. Draai al dagen of weken lp's van de artiesten die daar hebben opgetreden Om See me feel.me van the Who op heel groot scherm te zien is super. Afijn tis zo groots en heeft veel voor me betekend en nog steeds.