Zaanstad wil lof: Ode aan het bomenhakbeleid van Zaanstad
Het lukt Zaanstad maar niet om een nieuwe stadsdichter te werven. Het vinden van een gemeentesecretaris ging een stuk sneller. Begin dit jaar ging de gemeente op zoek naar een diverse dichter. Maar die meldde zich niet.
Nu heeft de afdeling Cultuur zich op gezag van wethouder Annette Baerveldt gestort op een nieuwe wervingscampagne. Kosten, noch moeite, noch tijd worden gespaard. Want al een half jaar dichterloos is culturele rampspoed.
Er wordt gevraagd een ‘Ode aan mijn Zaanstad’ in te sturen. Dat is een lofdicht… de aap is uit de mouw: Zaanstad wil lof, applaus, duimen omhoog, schouderklopjes, een riem onder het hart, steun, toejuichingen… Wij zijn de slechtsten niet en schreven een ode met struiken lof.
Corine Gorter besloot daarop ook de loftrompet uit de kast te halen, zij mailde ons een ‘Ode aan het bomenhakbeleid van Zaanstad’.
Zaanstad vroeg om een ode. Aan dat verzoek wil ik als dichter graag voldoen. Aangezien mijn naam Gorter is, leek het mij leuk om het gedicht te schrijven in eenzelfde vorm als waarin Herman Gorter zijn Mei schreef. Een ode dus, aan mijn naamgenoot, en aan het bomenhakbeleid van Zaanstad. Want dat is wat mij het meest raakte de afgelopen maanden.
Herfst van Corine Gorter Een nieuwe herfst en een nieuw geluid: Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht Voor de elektrische zaag vernieling bracht In mijn geliefde stukje natuurschoon Nabij de polder, waar ‘k nochtans woon In het Fortuinveld, in het ochtendgloren Kon men zoveel onbekende vogels horen Daar kwam dan de mens met zijn getande vriend Met grof geschut en nietsontziend De rechter had gesproken, het veld moest kaal Maakte men een eind met veel venein en kabaal Ik stond en voelde immense hartepijn Er restte mij niets anders meer, dan mijn Woorden toe te vertrouwen aan ‘t papier En te vragen, waarom zo’n haast nodig was hier Met de kap van bomen in het perfecte kleine bos en er geen padden meer mochten leven tussen ’t groene mos Ondanks alle protesten werden elektrische zagen gestart Mij restte enkel toekijken terwijl mijn hart, het hart Wreed en meedogenloos uit mijn wijk werd gerukt Het spijt mij bomen, dat het mij niet is gelukt Mijn medemens te overtuigen van uw waarde Dat zoveel verder gaat dan te branden in een haarde Niet alleen als hart, maar bovenal als de longen Waarin vogels hun liederen ooit zongen In slechts luttele uren werden jaren van groei ongedaan Gemaakt. Dieren, groot en klein cru van hun huizen ontdaan. Zaanstad creërde een prachtig bomenbeleid Ware het enkel op papier en niet in werkelijkheid Deze herfst zal somberder zijn dan alle kleurige Herfsten hiervoor, geen blad zal nog dwarrelen langs treurige Wilgentakken. Geen boom die leeggeschud zijn bladeren eind’lijk kwijt de aarde onder zijn voeten kleurt met een wonderschoon tapijt Daaglijks waait de wind nu over een kaal stuk grond Dat ooit zo mooi vol bomen en struiken stond Waar vleermuizen en vogels hun woningen vonden En bewoners zo heerlijk wand’len konden Hoge, oude bomen die zachtjes deinden in de wind Mochten plaatsmaken voor een bomenkapbewind Wat ons een uitzicht gaf op een snelweg waar auto’s razen Dat is waarover ik mij kan blijven verbazen Geen haan noch kraai die ernaar kraait ’t is nu een veld waar ‘n gure wind harteloos waait Ik wandel naar het lege veld en telkens raakt het mij Daar ligt bedolven mijne kleine bomenwei
Heb jij ook lof over voor Zaanstad? Mail je ode naar: info@deorkaan.nl
Geweldig. Prachtig mooi en zo waar.
Na deze spiegel voorgehouden,
is de gemeente Zaanstad met het dichten nu wel klaar.
Geweldig Corine!
Zal de gemeente goed doen! Koekje van eigen deeg 😂!
Haha, ik kon het niet laten 🙂
Ik heb in ieder geval erg veel plezier gehad in het maken van het gedicht. Het viel nog niet mee om dat (ongeveer) in de stijl van Herman Gorter te doen.
Een heel mooi en heel triest rijm. Ik neem aan dat je het niet erg vind dat ik hem op mijn site plaats!
Dank je.
Wat is jouw website? Mits geplaatst met mijn naam erbij en een verwijzing naar mijn eigen website of naar dit bericht op De Orkaan. Natuurlijk prima 👍
Ha geweldig; ook geheel in stijl!
Dankjewel, dat was nog de grootste uitdaging, ik moest een beetje in zijn hoofd kruipen 😅
Perfect een nieuwe stadsdichter is geboren.
Schitterend👍👍
prachtig Corine.. zo is het.
elke maand een prozastukje als dichter van de orkaan.?
Prachtig, kan je dat ook voor de sloop van de Peperstraat doen? Hart onder de riem van de bewoners daar!
Beste Evert,
ik weet helaas niets over de Peperstraat. Ik woon zelf in Rooswijk en de sloop van het Fortuinveld ging me persoonlijk aan het hart. Ik heb dat van dichtbij gevolgd en heb ook alle stappen gevolgd die werden ondernomen. Op de ochtend van de kap was ik aanwezig. Heel even, want ik kon het niet aanzien. Nu mag ik dagelijks langs een kaal veld lopen met als verrassend effect een uitzicht op de snelweg. Die zagen we voorheen niet.
Als ik iets zou schrijven over de Peperstraat, zou ik me eerst moeten inlezen. Wie weet doe ik dat nog, maar ik kan niets beloven.
Vriendelijke groet!
Wat is dit toch voor een achterlijk beleid? Dit prachtige gedicht kan in precies dezelfde bewoordingen ook
staan voor het Vlietsend in Krommenie. Daar werd notabene tijdens het afgelopen broedseizoen grof geschut gebruikt tegen alle flora en fauna aldaar.
Binnen twee dagen was het’bos’gekapt, de nesten vernield en de vogels (letterlijk) gevlogen.
Een half jaar later ligt het eens zo groene oord er troosteloos bij en kijken de bewoners van Duinkerken al maandenlang op een hoop stenen van de omliggende gesloopte panden,waartussen het onkruid welig tiert.
In ieder geval hebben we dàt dan nog. Onkruid. Ook groen.
Marieke van den Berg.
Wat triest, Marieke. Hier in de wijk zijn ook vele bomen gekapt afgelopen maanden, voor werkzaamheden. We mochten wekenlang tegen halve stammen aankijken. Overal kaalslag. Ik word daar zo verdrietig van. Ja, ooit zullen er vast weer nieuwe bomen worden geplant, maar daar vervang je die prachtige oude bomen natuurlijk nooit mee. Het duurt vele jaren voor het weer een beetje groen is, en ondertussen is er overal om je heen kaalheid. En ja, onkruid. Dat dan nog wel. En tijdens hete zomers klagen we dan over hittestress. Nou ja, ik kan denk ik nog vele gedichten wijden aan mijn frustratie omtrent het bomenkapbeleid.
Symbolisch ook voor hoe we in dit land omgaan met de cultuursector. Blijkbaar moet al het moois wijken uit winstbejag en belangen.