Hij reed elke dag: Leo Kruiver, een buschauffeur met een groot hart en een bijzondere aanpak. Zijn doel? Kwetsbare kinderen veilig en met een goed gevoel naar school, zwemles of gym brengen. Het waren kinderen die vaak al een stempel hadden gekregen, maar voor Leo ‘de allerliefste’ waren. En in juli 2000, beloonde hij deze kinderen met een bakje patat voor uitmuntend gedrag.

‘Het waren niet de makkelijkste kinderen,’ vertelt Leo, ‘maar voor mij was dit juist een mooie uitdaging, ik begreep namelijk hun taal.’ De kinderen kwamen vaak uit moeilijke thuissituaties. ‘Sommigen hadden geen broodtrommeltje bij zich,’ herinnert Leo zich. Dus nam Leo extra eten mee, gewoon voor het geval dat, want niemand bleef bij hem ongezien.

Aan het einde van het schooljaar, omdat de kinderen zich zo goed hadden gedragen in de bus, trakteerde Leo de kinderen op een bakje patat. Leo had, voordat hij de kinderen kwam ophalen, Ruud Patat in Wormerveer gebeld en gevraagd of hij voor kwart over vier 35 bakjes patat wilde bakken. De beloning zorgde voor opgetrokken wenkbrauwen. Een Connexxion bus op de stoep voor de snackbar, daar wilde een motoragent meer van weten. Toen Leo Kruiver zijn verhaal uitlegde, kon de agent er wel om lachen.

Leo in gesprek met Mylou op de Orkaan-redactie

Toen alle bakjes patat op waren, zag de bus er nog uit alsof Leo niet eens langs de snackbar was gereden. Leo gaf de kinderen namelijk veel vrijheid, maar wel met duidelijke grenzen: ‘Pak je Game Boy, niet aan de gordijntjes zitten en laat je buurman met rust.’ Ook begon Leo elke rit met een vriendelijke begroeting en verwachtte dat ook terug. ’Doe het even opnieuw,’ zei hij als iemand zonder begroeting instapte. Zo voedde hij de kinderen ook op; niet door te straffen, maar met herhaling en de juiste aandacht.  

Aan het einde van zo een schooljaar kreeg Leo een hoop dankbare gebaren van ouders en kinderen. ‘Ik ga je missen,’ zei een leerling bij het afscheid. ‘En dat deed mij zó goed,’ vertelt Leo. Een moeder gaf hem een fles wijn en een zoen op de wang. Het is nu meer dan twintig jaar geleden, maar Leo Kruiver zal deze momenten nooit vergeten en hij hoopt de kinderen die hij toen in zijn bus had zitten, ook niet.

Het verhaal haalde zelfs de krant:

Door: Mylou Kleij. Foto’s: Merel Kan.