150 jaar geleden kon, net als heden ten dage, niet iedereen zich de luxe van een douche veroorloven. Nou, eigenlijk kon toen zo’n beetje niemand beschikken over heerlijk stromend water om fijn onder weg te dromen.
Dat was lullig, want stinken dat doe je over het algemeen niet graag, en een bepaalde mate van hygiëne is praktisch om ziektes buiten de deur te houden.
Maar je roeit met de riemen die je hebt, en in het geval van de mensen van 150 jaar geleden: zij roeiden de riemen die ze hadden richting het heerlijke badhuis aan de zuidpunt van Het Eiland in de Zaan. Want daar was een fijn openbaar badhuis.
Wat zou het toch heerlijk zijn als we sommige geschiedenis laten herleven. Als we dat fijne badhuis terug laten komen. Wat kan vroeg toch slim zijn.
Met grote dank aan Bas Sommeijer
Ik mocht als er genoeg geld was naar badhuis D Baxstraat op zaterdag. Er was dan een meneer die bonkte op de deur als de tijd om was,en moest je vaart maken voor de volgende die douchen wou. En dan weer fris en fruitig met nat haar naar buiten. Vond het wel wat hebben als kind zijnde .
150 jaar terug?? Nu ben ik niet piep meer maar toch ook nog geen 150. Op zaterdag met mijn vader, die bakker was en dus de hele (?)nacht in de bakkerij gestaan had, naar de parkstraat. Later nog heel veel in het gebouw geweest want toen was het de Vrije Evangelische Gemeente. En nu na de zoveelste verbouwing een appartementen gebouw.
ik heb in dat zwembad zwemmen geleerd en mijn A - en B diploma gehaald bij oa badmeester Bellaard. In de volksmond heette het pontje: ' Pontje van Schaap' .